جاس الپىستان اسقان سوڭ،
ءولiمگە اياق باسقان سوڭ،
تىرشىلىكتەن ويانىپ،
كوزiمدi انىق اشقان سوڭ.

حاقيقاتتىڭ قىمىزىن
Iشiپ، بۇگiن ماس ەدiم،
تازالاپ جۇرەك ىندىزىن،
نارەستەدەي جاس ەدiم.

شاقىردى بiر پەرiشتە
ءتانiمدi ەمەس، جانىمدى.
ءوتiرiك دەپ كەرiسپە،
وسى ءسوزiم نانىمدى.

«نەگە وتىرسىڭ بايلانىپ،–
دەدi‚ – بايعۇس، تۇزاقتا.
اۋرە بولما ايلانىپ،
لايىق ورىن بۇ جاقتا».

قۇبىلمالى ساراي بۇل
قۇم ءۇستiنە سالىنعان.
سانسىز بايدان قالعان تۇل،
جاراي ما وعان جالىنعان؟

ءومiر ءۇيi جەلدە تۇر،
Yمiت ءۇيi – ساعىمدا،
كوز جەتپەيتiن كولدە تۇر،
Iزدەگەن ەرiك باعىڭدا.

جاسىل كۇمبەز iشiندە
ءجان-تانiمەن كiم ازات؟
بۇل تiرشiلiك تۇسىندا
بولا المايسىڭ شىن ازات.

قاباعىڭدى اش، قايعىرما،
بەرiلگەنگە رازى بول.
انىق ويدان ايرىلما،
اشىلعان جوق ەركiن جول.

باقتىڭ گۇلi كۇلسە دە‚
ۋادە بەردi دەمەڭدەر.
گۇل سولارىن بiلسە دە‚
كەيiمەيدi كەمەڭگەر.

ءتاتتi ءسوز بەن ءتۇزۋ وي –
تاعدىر سىيى ەمەس پە؟
اۋرە قىلما‚ جانىم‚ قوي‚
مەنi كۇندەپ ەگەسپە!

---