اپالاپ، قۋانباستان، جىلاعان كۇن،
جۇرەم دەپ قاز-قاز تۇرىپ، قۇلاعان كۇن.
ەركەلەپ، قۇر بىلدىرلاپ، وتىرىك جىلاپ،
الدىنا اپام بايعۇستىڭ سۇلاعان كۇن.
«اپا»، «ماما» دەگەن سوزگە ءتىل كەلگەن كۇن،
اۋىزعا توزاڭ-توپىراق، كۇل كەلگەن كۇن.
سەندەلىپ ماس كىسىدەي ىرعاڭ-قيقاڭ،
اتتاپ اياق باسۋعا ءال كەلگەن كۇن.
بىرەۋ ۇرىسسا، قامىعىپ، جاس كەلگەن كۇن،
ويعا جالعىز ەمشەك پەن اس كەلگەن كۇن.
«بولار ەندى، تويدىم»،- دەپ اس قايتارماي،
بەرە بەرسە، رەتپەن دەس بەرگەن كۇن.
اياق باسىپ قوتاندى، جۇگىرگەن كۇن،
شەشەنىڭ ەمشەگىنەن تۇڭىلگەن كۇن.
تىپىر-تىپىر ارى-بەرى جارىسقان بوپ،
«كىمدى وزدى» دەگى، اتاعا جۇگىنگەن كۇن.
تاي ءمىنىپ، جەلى اينالا جارىسقان كۇن،
تەڭ قۇربى، بالالارمەن الىسقان كۇن.
قىمس ەتسە: «اكە، اپا، تيەدى!»- دەپ،
جۇدىرىقتى كەزەك-كەزەك سالىسقان كۇن.
باتپاققا، قوعا تارتىپ، اۋناعان كۇن،
كوڭىلدى ىلعي ويىنمەن اۋلاعان كۇن.
رەنجۋ، قاباق شىتۋ، مۇڭايۋ جوق،
جاڭبىرى قايعى-زاردىڭ جاۋماعان كۇن.
قىمبات كۇن، قولعا تۇسپەس سەن التىن كۇن
بەرەتىن ىزدەپ تاۋىپ جوقتى بار قىپ.
جارق ەتتىڭ، كوز اشقانشا عايىپ بولدىڭ،
اشىلماس قارا تۇمان قاپتادى ءتۇن.

---