كوگەندە قوزى،
جەلىدە ڭۇلىن بايلاۋدا.
جەروشاق بىقسىپ،
قازاندا باعلان قايناۋدا.
قازاقى ءۇيدىڭ قايىرا ءتۇرىپ ىرگەسىن،
قايعىسىز، قامسىز وتىرۋشى ەدىم جايلاۋدا.
ساپ-سارى قىمىز سارقىلماۋشى ەدى كەسەدەن،
وتىرۋشى ەدىم، كوگەرىپ، شالقىپ كوسەگەم.
وڭىمنان ايىم، جۇلدىزىم تۋىپ سولىمنان
باقىتتى ەكەم جارالعان ەرەك پەشەنەم.
ول-داعى ءوتتى...
ونى دا مىسە تۇتپادىم،
ءنار الدىم، ءبىراق ناسىلگە ول دا جۇقپادى.
قالاعا كەلدىم،
تاس ۇيدە تۇرمىن، تاماشا!
تاۋىقتىڭ ەتى، ءجۇزىمنىڭ سۋى جۇتقانىم.
تاماشا قالا!
وبالى بوسقا نە كەرەك.
قۇيىسقان ءورىپ، جاتپايمىن تاعا شەگەلەپ.
الىپ قالانىڭ ازداعان شۋى بولماسا،
قىزىل دا جاسىل، قىم-قيعاش اسەم توڭىرەك.
قالادا مىناۋ تۇرمىس تا ەرەن، كۇي دە ەرەن
كورمەستى كورىپ، بىلمەستى ءبىلىپ، ۇيرەنەم.
ءسال عانا جانىم قينالا قالسا، دۇرلىگىپ
دۇنيەنىڭ ءبارىن شاقىرىپ الام ۇيگە مەن.
دەرت دەيتىن دەرت جوق،
دەرتسىز دە قاجىپ، اۋىردىم.
ەم بولار ما ەكەن، ءتۇتىنى تۋعان اۋىلدىڭ؟!
قايىرىمدى قالا،
كەشىرگىن مەنى، قايتەيىن؟
جاتايىن بارىپ، توسىندە اسقار تاۋىمنىڭ
كەشىرگىن مەنى،
كوك جايلاۋىمدى ساعىندىم!

---