وكىنىش
ەرتە كەزدە ءبىر كوزى سوقىر بالانى باسقا بالالار كەرىسىپ قالعاندا: «سوقىر، سوقىر» دەپ كەلەمەجدەيدى ەكەن. ءبىر كۇنى بالا ىزالانىپ شەشەسىنە كەلەدى دە:
— اپا، ايتىڭىزشى، مەنىڭ كوزىمە نە بولدى؟ قالاي شىقتى؟ — دەيدى.
سوندا شەشەسى:
— ەكى-ۇش جاسار شاماسىنداعى كەزىڭ ەدى. ءبىر كۇنى «پىشاق بەر» دەپ جىلاپ قويمادىڭ. سونان سوڭ قولىڭا پىشاق بەردىم. سونىمەن وينايمىن دەپ ءجۇرىپ، كوزىڭە تيگىزىپ الدىڭ. سودان بولدى، — دەيدى.
بالاسى سوندا وكىنىشكە اھ ۇرىپ:
— ءاي، اپا-اي، نەگە عانا بەردىڭىز ەكەن؟ جىلاسام، مىقتاعاندا ءبىر كۇن جىلايتىن ەدىم عوي. ەندى، مىنە، ءومىر بويى جىلاتىپ قويدىڭىز-اۋ! — دەپ وكىنىپتى.
You Might Also Like
-
ءبىر كۇنى ساقي قويشىبايدىڭ ۇيىنە كىرىپ كەلسە، قويشىباي ۇلكەن كۇيەۋى — ۇكىلى، كىشى كۇيەۋى — جامبىل، نەمەرە ءىنىسى — اۋەسحان، ءوز بالاسى — مەندىبايمەن قوسىلىپ، اراق ءىشىپ وتىر ەكە...
-
ەرتەدە نۇكە دەگەن كىسى اۋىلعا كەلە جاتىپ، سوقامەن جەر جىرتىپ جاتقان ورىس مۇجىقتارىنىڭ تۇسىنان وتە بەرەدى. مۇجىقتار وگىزدەرىن ايداپ: — ا، نۋ-كا! ا، نۋ-كا! — دەپ جاتادى.
