قارلىعاشىم، كەلدىڭ بە، قارشىعادان ساۋمىسىڭ؟
امان-ەسەن جەتتىڭ بە، ايىر قۇيرىق ناۋ-قۇسىم؟
ورالدىڭ با، تاعى دا ءوزىڭ وسكەن ۇياعا،
ورالدىڭ با، سۇيىكتىم، ەكەۋىڭ دە بارمىسىڭ؟
قارلىعاشىم، بۇ قالاي، قايدا كەتكەن سەرىگىڭ؟
زيانى جوق زيالىم، وكپەلەتتى سەنى كىم؟
...تۇسىنىكتى، سۇيىكتىم، تۇسىنىكتى ايتپا ەندى،
تۇمار قۇسىم كەتكەن-اۋ تىرناعىندا پەرىنىڭ.
(و جىلى ءبىز اۋىلدا وڭاشا ۇيدە ءتۇرعانبىز)
جاز دا ءوتىپ بارادى، قارلىعاشىم ءجۇر جالعىز،
كوزدى اشىپ-جۇمعانشا كوسەۋىن اپ قولىنا
جەتىپ كەلدى ءبىر كۇنى جەل ۇرلەگەن سىردان كۇز.
عانيبەت قوي، شىركىن-اي، شۋىلداساڭ ۇلارداي،
قيىن ەكەن جالعىزدىق قيادا وسكەن شىنارداي،
جالعىز قايتتى سول جىلى، جالعىز قايتتى جىل قۇسى،
جۇمىرتقا دا تابا الماي، بالاپان دا شىعارماي.
قاراۋىتىپ كوز الدىم، قاراپ تۇرمىن دوسىما،
- قارلىعاشىم، قايتا ورال مەكەنىڭە، شوشىما.
اجەم مەنىڭ كۇيبەڭدەپ، كۇبىردەپ ءجۇر اۋلادا،
- و، ءباتشاعار ءومىر-اي، ءومىر دەيتىن وسى دا!..

---