InfoHub Logo

ءبىر كۇنى قوجا اي جارىعىندا ەكى قولىن ەكى جاققا سوزىپ جىبەرىپ، باقشا ىشىندە شالجيىپ تۇرعان ءبىر ۇلكەن ادامدى كورەدى. جالما-جان ايەلىن وياتىپ:

— تەزىرەك ساداق پەن وق اپەر، — دەپ دىبىستايدى. اللاسىنا سىيىنىپ، قوجا ساداقتىڭ ادىرناسىن شىرەنە تارتىپ، اتىپ جىبەرەدى. وق ءدال قارىننان بارىپ تيەدى.

— وينايتىن ادامىن تاپقان ەكەن بالەم، — دەپ قوجا ءبىر قورازدانىپ قويادى. — ءقازىر تيىسپەي-اق قويايىق، تاڭ اتقانشا جانى جاھاننامعا دا كەتەر.

قوجا وسىنى ايتادى دا، ۇيىنە كەلىپ، ەسىكتى ىشتەن مىقتاپ بەكىتىپ الىپ، ۇيىقتاپ قالادى. تاڭەرتەڭ باقشاعا كىرسە، تۇندە اتقانى ءوزىنىڭ شاپانى ەكەن. ايەلى كەشكە جاقىن جۋىپ، تاڭ اتقانشا كەۋىپ قالسىن دەپ ءىلىپ قويسا كەرەك. وق ءدال كىندىكتىڭ تۇسىنان ءتيىپ، شاپاننىڭ دال-دۇلىن شىعارىپ كەتىپتى، قوجا ەتپەتىنەن جاتا قاپ، تاڭىرگە جالبارىنا باستايدى:

— و، جاساعان، امان ساقتاعانىڭا مىڭ شۇكىرشىلىك.

وسى كەزدە قاسىنا ايەلى كەلىپ:

— نە بولدى؟ جاساعانعا نە دەپ جالبارىنىپ جاتىرسىڭ؟ — دەپ سۇرايدى.

سوندا قوجا:

— ءوي، اقىماق شىركىن، كورمەي تۇرمىسىڭ، وقتىڭ قايدا تيگەنىن؟ سول كەزدە شاپان ۇستىمدە بولسا، مەن قايتەر ەدىم؟ — دەپ بۇكتىسىپ، وق تيگەنگە ءىشى اۋىرىپ جاتقانداي، ءبىر قولىمەن ءىشىن باسىپ الىپ، جاراتقانعا تاعى دا جالبارىنسا كەرەك.

---