InfoHub Logo

ءبىر كۇنى قوجاناسىر ۇيىنە كەلە جاتقاندا، جاۋىن قۇيىپ كەتەدى. تاياۋ جەردە اسحانا بار ەدى، قوجاناسىر جاۋىننان قاشىپ سوندا بارىپ كىرەدى. اسحانا ءىشى جىپ-جىلى، كاۋاپتىڭ ءيىسى بۇرقىراپ تۇر. جاۋىن توقتاعان سوڭ، قوجاناسىر شىعۋعا بەت الادى، ءبىراق اسحانا يەسى ونى كىدىرتىپ:

— سەن، نەمەنە، قۇر كەتپەكشىمىسىڭ، ەڭ اۋەلى اقشاسىن تولە! — دەيدى.

— نە ءۇشىن تولەيمىن اقشانى؟ — دەپ اڭ-تاڭ بولادى قوجا.

— نە ءۇشىن دەيمىسىڭ؟ — دەيدى اسحانا يەسى. — سەن تاماقتىڭ ءتاتتى يىسىمەن دەم الدىڭ عوي.

— ءيا، تاماقتىڭ ءتاتتى ءيىسى تاناۋىمىزدى قىتىقتادى عوي، ءبىراق ول تاماقتى كورگەن دە، جەگەن دە جوقپىز عوي!

— ءبارىبىر اقشا تولەيسىڭ، كاۋاپتىڭ ءيىسىن بوسقا جۇتىپ كەتە بەرەمىسىڭ، — دەپ تاقاقتاپ قويمايدى ول.

اسحانا يەسىن سوزدەن جەڭىپ بولمايتىنىن سەزگەن قوجاناسىر:

— جاقسى، مەن تولەيىن، ءبىراق اۋەلى ۇيگە بارىپ، اقشا الىپ كەلەيىن، — دەيدى.

ول ۇيىنە بارىپ اقشاسىن الىپ كەلەدى. قوجايىن كۇتىپ وتىر ەكەن.

— اقشانى اكەلدىڭ بە؟ — دەيدى ول

— اكەلدىم، — دەيدى قوجاناسىر. ول قولىن قالتاسىنا اسىقپاي سالىپتى دا، تيىندارىن ءبىراز سىلدىر-سىلدىر ەتكىزەدى.

— اقشانىڭ سىلدىرىن ەستيمىسىڭ؟

— ەستىپ تۇرمىن.

— ەندەشە، ەكەۋمىز ەسەپتەستىك. مەن سەنىڭ كاۋابىڭنىڭ ءيىسىن يىسكەدىم، ال سەن مەنىڭ اقشامنىڭ سىلدىرىن ەستىدىڭ، — دەپ قوجاناسىر شىعىپ جۇرە بەرىپتى.

---