تاكسيدىڭ ەسىگى
«كۋرتۋلۋشقا بارامىن!» — دەپ شوفەر ايقاي سالعان ساتتە-اق مەن تاكسيدىڭ ەسىگىنە جارماسا كەتتىم. دوبالداي تۇتقاسىنان شاپ بەرىپ بۇراي باستادىم، ءبىراق ەسىك اشىلا قويمادى. تۇتقا تىرپ ەتپەي تۇرىپ الدى.
— سولعا بۇرا! — دەپ اقىل بەردى شوفەر.
سولقىلداتىپ سولعا قاراي تارتتىم. بىلق ەتپەدى.
شوفەر:
— سولعا دەپ وتىرمىن عوي، بەي-ay، سولعا! سەن، نەمەنە، سولداتتا بولعان جوق پا ەدىڭ؟ — دەپ ايقايلادى.
اپىرىم-اۋ، مەن وڭ جاعىم قايسىسى، سول جاعىم قايسىسى ەكەنىن شىنىمەن ۇمىتىپ قالعانمىن با دەپ ويلادىم.
ءبىزدىڭ دولمۇشتىڭ سوڭىنان جەتكەن جەڭىل ماشينالار، اۆتوبۋستار، جۇك ماشينالارى ىركەس-تىركەس وشارىلىپ قالىپتى. جول سىلتەۋشى شىبىن جانى شىرقىراپ ىسقىرىپ تۇر.
سولعا قاراي بۇراساڭشى!
— باۋىرىم-اۋ، بۇرالماي تۇرعان جوق پا!
شوفەر سوزىپ قول ۇشىن تيگىزدى دە، ەسىكتى اشا سالدى، مەن كىرىپ وتىرا قالدىم. ماشينا ورنىنان قوزعالدى. شوفەر دا بۇرقىراي جونەلدى: «ۇلكەننىڭ تاماعىن ءىشىپ، بالانىڭ ءىسىن ىستەيتىندەر تولىپ جاتىر! اتا ساقال اۋىزدارىنا بىتكەنشە وڭ مەن سولىن ايىرمايدى. سولار-اق شاشىمدى اعارتتى. تۇككە تۇرمايتىن نارسە: سولعا بۇراپ قالساڭ بولدى،— ەسىك اشىق...»
ماقتاندى دەي كورمەڭىزدەر، مەن — جەر قوزعالسا دا مىڭق ەتپەيتىن جانمىن، قاتە وزىمنەن بولسا، ازاننان اقشامعا دەيىن بالاعاتتاعانعا دا ءمان بەرمەيمىن.
ال شوفەردىڭ جاعى سەمەر ەمەس:
— تىم قۇرىسا ەسىك اشا الماعان سوڭ، نەسىنە ءتىرى ءجۇرمىن دەيدى ەكەن، تۇك تۇسىنسەم بۇيىرماسىن، ءول دە ماعان!..— دەيدى.
ۇيالىپ ءولىپ بارامىن. شوفەردىڭ ءسوزىن ءجون ەمەس دەر شامام جوق. جولاۋشىلار دا شوفەردى قۇپتاي باستادى:
— وسىنىڭ ءبارى ولاقتىقتان،— دەپ تۇجىردى ءبىر ءتورتپاق.— ءقازىر جۇرت نەمقۇرايدى بوپ كەتتى،— دەپ جانە نىقىتىپ قويدى.
— وسىلار-اق شاشىمدى اعارتىپ بولدى. ءسىرا، بۇلاردى جيىپ الىپ، وزدەرىنە ءبىر كۋرس اشىپ، وقىتۋ كەرەك شىعار. ەسىكتى قالاي اشۋدى سوندا عانا ۇيرەنەر...
— ودان پايدا جوق، باۋىرىم، بۇ جۇرتتى وقىتىپ قارىڭ بولا المايسىڭ، ودان تۇك شىقپايدى. زەردەسىز بوپ تۋعاندارعا ەش داۋا جوق!
ەمينەنيۋ الاڭىنا جەتكەنىمىزدە ءتورتپاق تۇسەتىن بولدى. قىرسىققاندا ەسىك تاعى اشىلمادى. شوفەر ەندى وعان ايقايلاي باستادى.
— وڭعا بۇرا، بەي، تۇتقانى وڭعا بۇرا!
— بۇرالمايدى، باۋىرىم!
— ءوي، سەن سولعا بۇراپ تۇرسىڭ عوي!.. ءتىفۋ، ناعىلەت!... كىرەردە سولعا، ال شىعاردا وڭعا قاراي بۇرالادى.
— باۋىرىم-اۋ، مىنا قۇرىپ قالعىر بىلق ەتپەيدى. نە سولعا، نە وڭعا بۇرالمايدى.
شوفەر تاعى دا ەڭكەيىپ قولىن سوزىپ، ەسىكتى اشتى. ءتورتپاق ىرسىلداپ ارەڭ شىقتى. تۇتىككەن شوفەر دۇنيەنى جات قىلىپ وتىر، اتا-بابادان قۇلداپ سىبايتىن دا ءتۇرى بار. قۇلاعىم تۇنىپ بارادى. كۋرتۋلۋشقا دەيىن-اق ءتۇسىپ قۇتىلايىنشى دەپ ويلايمىن، ءبىراق شىعام دەۋگە ءداتىم جەتپەيدى، ەسىكتى اشا الماي تاعى قور بولارمىن دەپ قورقامىن.
— وڭشەڭ ىنجىق! بوزوكپە!
— شوفەر، مەن تۇسەمىن...
تۇتقانى ۇستاپ، وڭعا قاراي بۇراپ قالدىم. و، ءتاڭىرىم-اي، ءساتى ءتۇستى! شوفەردىڭ ەسىكتى قالاي اشقانىنا تەككە قاراماپپىن عوي.
...مەن تاعى دا تاكسي توسىپ تۇردىم.
— كۋرتۋلۋشقا ما؟
— ءيا...
ماشينا ءدال جانىما توقتاعان. شوفەر ۇرسىپ جۇرمەسىن دەپ تۇتقاعا تەزىرەك جارماسىپ، سولعا قاراي بۇراي باستادىم. بىلق ەتپەيدى. قوس قولداپ تۇرىپ بۇرادىم. ءتىپتى قولىم قارىسىپ قالدى.
— جوعارى تارتا كوتەر، جوعارى! — دەپ ايقايلادى شوفەر.
تۇتقانى جوعارى تارتا كوتەرىپ ەدىم، ەسىك اشىلدى. ول شوفەر دا وسال ەمەس ەكەن:
— ستامبۋلدىقتار ءبىرىنىڭ اۋزىنا ءبىرى تۇكىرىپ قويعانداي،— دەدى.
جولاۋشىلاردىڭ ءبىرى قوستاي قالدى.
— كوشەدە كولبەڭدەپ جۇرگەندەرىنە ءماز بۇلار.
— تاكسيدىڭ ەسىگىن اشا الماعان سوڭ، ءسىرا، ءتىرى ءجۇرمىن، مەن اداممىن دەۋدىڭ نە قاجەتى بار؟..
ونداي قورلىققا شىداۋ قيىن-اق، ءبىراق، قايتەيىن!
شوفەر دا، جولاۋشىلار دا مەنى اقىماق ەتىپ وتىر.
قاراكەيدە بىرەۋ تۇسپەكشى بولدى. ەسىك تاعى اشىلمادى.
— كوتەر جوعارى! — دەپ شوفەر بارق ەتە ءتۇستى.
— كوتەرىلمەيدى!
— قوس قولداپ كوتەر!
— قوس قولداسام دا بولمايدى!
شوفەر ەسىكتى اشتى، الگى جولاۋشىدان قالماي مەن دە ءتۇستىم، ويتكەنى كەيىن ەسىكتى تاعى اشا الماي جۇرەرمىن دەپ قورىقتىم. ءسويتىپ، قاراكەيدە قالدىم. ساندالىپ ءجۇرىپ ءبىر تاكسيدى ارەڭ تاپتىم. ونىڭ ەسىگىنىڭ تۇتقاسىن سولعا دا بۇرادىم، وڭعا دا بۇرادىم،— اشىلمايدى، كوتەرەمىن،— ءا-اۋپ، باسامىن — ى-ىح! تىرپ ەتسەشى.- شوفەر ءتىلىن تىسىنە جاني باستاعان شىعار. تۇتقانى وڭدى-سولدى بۇراپ-اق تۇرمىن.
— يتەرسەڭشى، يتەر دەيمىن!
— قاي جاققا يتەرەيىن!
— قاي جاققا يتەرۋ كەرەك بولسا، سول جاققا يتەر! سەن نەمەنە، يتەرۋدى بىلمەيسىڭ بە؟ ىشكە قاراي يتەر!
ىشكە قاراي يتەرگەندە اشىلاتىن ەسىكتى كورسەم،— كوزىم شىقسىن.
— ەي، سەن ەسىكتى يتەرمە، تۇتقانى يتەر!
و، قۇدايىم، ەسىك اقىرى اشىلدى-اۋ. ال شوفەر شە؟ ول اۋزىن اشپاي وتىر دەپ ويلايسىز با؟
— جولاۋشىلاردىڭ ءبارى دە اقپاقۇلاق...— دەپ باستادى ول.
— ادام ەمەس، پارىقسىز بىردەڭەلەر،— دەپ قىستىرىلدى، ەڭ الدا وتىرعان جولاۋشى.
— ەسىك جابىلعان جوق!— دەپ شوفەر دۇڭك ەتتى.
الگى جولاۋشى ەسىكتى اشىڭقىراي ءتۇسىپ قايتا تارتىپ قالدى. جابىلمادى! تاعى تارس ەتكىزدى، تاعى جابىلمادى.
— قاتتىراق تارتساڭشى،— دەدى كورشىسى كوسەمسىپ.
تارس! تۇرس! تارس!
— اقىرىن جاپ، اقىرىن! — دەدى شوفەر زەكىپ.— وزىڭە جيىرما بەس كۋرۋش ايىپ سالىپ سورلاتايىن با وسى؟!
شوفەر ەسىكتى ءوزى جاپتى، ءبىراق اۋزىن جاپقان جوق:
— ەسىكتى اپتا سايىن جوندەۋمەن-اق ەسىم شىقتى. تاپقان-تايانعانىمنىڭ ءبارىن وسى جۇتادى. جۇمىس ەمەس، سور بولدى... سەندەردىڭ ۇيلەرىڭدە ىرىمعا ەسىك جوق پا، نەمەنە؟ مىناۋ اپ-ادەمى جابىلاتىن ەسىك، تەك ءسال-پال دەمەپ قالسا بولدى...
جولاۋشىلاردىڭ بىرەۋى گالاتاسارايدا تۇسۋگە ىڭعايلاندى.
ەسىك تاعى اشىلمادى. تاعى ايقاي-ۇيقاي، ۋ-شۋ، تاعى دا وڭ جاق، سول جاڭ، جوعارى، تومەن... ءولدىم-تالدىم دەگەندە بارىپ اشىلدى. جولاۋشىعا ىلەسە ول تاكسيدەن تاعى ىتقىپ شىقتىم...
— كۋرتۋلۋشقا ما؟
— ءيا، كەل، وتىرا قال.
«وتىرا قال» دەۋ وپ-وڭاي-اۋ، كانە، ءقايتىپ وتىر دەيسىڭ!
تۇتقاعا قول سالدىم. جوعارى-تومەن جىلجىمادى، وڭعا-سولعا بۇرالمادى، يتەرگەنگە دە بولمادى... و، قۇرىپ قانا كەتكىر! قارا تەرگە ءتۇستىم. تۇيە بالۋان ءجۇسىپ ءتىرىلىپ كەلىپ بۇراسا دا اشىلار ەسىك جوق!
— وزىڭە قاراي تارت!
ە، مۇنىڭ قۇپياسى باسقاشا ەكەن عوي! شوفەر سونى بىلمەگەنىم ءۇشىن ساناما ينە شانشا باستادى... قوي، قو-و-وي، جەتەر ەندى!
— ءاي، اعايىن، بەرى قارا،— دەدىم شوفەرعا. — ءار ماشينالارىڭنىڭ ەسىگى ءارقالاي اشىلادى. سولاردى، نەمەنە، ءبىز ءسويتىپ قويدى دەيسىڭ بە؟ بىرەۋىنىكى وڭعا، بىرەۋىنىكى سولعا عانا بۇرالادى، ءۇشىنشىسىن كوتەرۋ، ءتورتىنشىسىن باسۋ كەرەك... ەندى بىرەۋىن يتەرۋ كەرەك، ەندى بىرەۋىن تارتۋ كەرەك...
شوفەر دا شالقالاپ جونەلدى:
— تۇككە تۇرمايتىن بىردەڭەنى تۇسىنبەي تۋلايتىندارىڭ نە وسى؟ «فورد» ماركالى ماشينانىڭ ەسىگى سولعا قاراي بۇراساڭ، «ستۋدەبەككەر» وڭعا قاراي بۇراساڭ اشىلادى، ال «شيەۆرولەنىڭ» تۇتقاسىن يتەرۋ كەرەك، «حيلماننىڭ» تۇتقاسىن تارتۋ كەرەك، «فياتتىڭ» تۇتقاسىن وڭعا بۇراپ تۇرىپ باسۋ كەرەك. «بيۋيكتەردىڭ» ەسىگىن اشۋ ءتىپتى وڭاي: تۇتقاسىن اۋەلى سولعا، سودان كەيىن — وڭعا بۇرايسىڭ، سونسوڭ ءسال-پال تارتاسىڭ، سونسوڭ — ازداپ كوتەرىڭكىرەيسىڭ دە، سىلق ەتكىزىپ ءتۇسىرىپ كەپ جىبەرەسىڭ، سودان كەيىن — تاعى دا ءسال-پال تارتىڭقىرايسىڭ دا، تومەن باسا يتەرىپ قالساڭ،— ءبىتتى — اشىلا سالادى...
شوفەر اۆتوموبيلدەردىڭ ءتۇر-تۇرىن ءتىزىپ ايتىپ، ەسىكتەرى قالاي اشىلاتىنىن سيپاتتاپ سامپىلداپ كەلەدى. مەن قۇلاعىمنىڭ قۇرىشى قانا تىڭداپ كەلەمىن! ول بايانداماسىن اياقتاپ بولا بەرىپ:
— وسىنداي ۇساق-تۇيەكتى بىلمەۋ دەگەنىڭ — تۇپ-تۋرا كەششەلىك! — دەپ ءتىلىن سۇعىپ-اق الدى.
جولاۋشىلاردىڭ ءبىرى ونى شاشباۋلاپ جاتىر: - راس، ايتاسىز، اپەندىم، ناعىز كەششەلىك! ءبىزدىڭ ەلدە نەبارى وتىز ءتۇرلى عانا اۆتوموبيل بار. ستامبۋلدا تۇرىپ سولاردى اجىراتا بىلمەگەن سوڭ، تەڭىزگە بارىپ تۇنشىعىپ ءولۋ كەرەك قوي!..
— ارينە،— دەپ كوڭىلدەنىپ كەتتى شوفەر.— ءويتىپ ءتىرى جۇرگەنى قۇرىسىن!
— ءيا، اتاۋىن ءىشسىن!
مەنىڭ جەر-جەبىرىمە جەتكەن جولاۋشى تاكسىم الاڭىندا تۇسۋگە ىڭعايلانىپ ەسىكتى اشا بەرە ويبايلاپ قويا بەردى.
— نە بولدى؟
— نە بوپ قالدى؟!
شوق كەرەك، حايۋان سول! بارماعىن ەسىككە قىسىپ الىپتى. قولىنان قانى سورعالاپ، بالاعاتتاپ تۇلان تۇتىپ تۇر.
— قارعىس اتقان قىرسىق ەسىك! مۇنداي شارقىشتى ءومىرى كورگەن جوقپىن!— دەيدى.
ونىڭ قاقساعانىن شوفەر قاشانعى تىڭداسىن، ماشيناسىن جۇلقىنتا جونەلدى. زىمىراپ حاربيەگە دە جەتىپ قالدىق. وندا ءبىر جولاۋشى كەزدەسىپ، ماشيناعا وتىرماق بولدى، ءبىراق بۇ دۇنيەدە اشىق-شاشىق جاتقان ەسىك بار ما. ءاۆتوموبيلدىڭ ەسىگى تاس قامالدىڭ قاقپاسىنداي تارس جابىق. قالانىڭ قاقپاسىن اپتاسىنا ءبىر رەت اشپاسا كوڭىلى كونشىمەگەن مەحمەد فاتيح سۇلتاننىڭ دا شاماسى جەتپەس وعان! — راس ايتامىن.
— باس! باسساڭشى!— دەپ بارقىرادى شوفەر.
— نەمەنەنى باسايىن!
— سەن ومىرىڭدە ماشيناعا ءبىرىنشى رەت مىنگەننەن ساۋمىسىڭ! تۇيمەشىكتى باس!
— قايداعى تۇيمەشىكتى؟
— تۇتقانىڭ تۇيمەشىگىن باس، قارا باسقىر سول!
ايتقان تۇيمەشىگى قايدا ەكەنىن بىلەسىز بە؟ بىلمەيسىز، بىلە دە المايسىز. ونىسى ماشينانىڭ ىشكەرى جاعىندا، تەرەزە شىنىسىنىڭ جاقتاۋى تۇسىندا. ىشتەن مەن تۇيمەشىكتى باستىم، جاڭاعى جولاۋشى سىرتتان تۇتقانى باستى،— ەسىك اشىلدى. دەرەۋ ىتقىپ شىقتىم.
ودان ارى قاراي جاياۋ كەتەيىن دەپ ويلادىم.
سول ارەدىكتە ءبىر ماشينا كەلىپ توقتاي قالدى.
— قايدا باراسىز، بەي؟
— كۋرتۋلۋشقا.
شوفەرعا كوز سالدىم. ەگدە كىسى ەكەن، ە، بۇل بەتالدى بالاعاتتاي قويماس دەپ ءتۇيدىم. ماشينادا ءۇش جولاۋشى وتىر. جولىم بولدى. ەسىگىن اشا السام... جىرىندى بولىپ قالعان جوقپىن با، تۇتقاسىن ۇستاماس بۇرىن:
— بۇل قاي ماركالىسى؟— دەپ سۇرادىم.
— «دە سوتو!»
«دە سوتو!» بۇ پالەنىڭ ەسىگى قالاي اشىلادى دەسەڭشى. ءتىپتى تۇتقاسى دا جوق...
— يتەر!
يتەردىم.
— باس!
باستىم.
— تارت! وزىڭە قاراي تارت! بۇرا!
— بۇرادىم.
— نەشە رەت؟
— ەكى رەت.
— تاعى دا بۇرا. ءۇش رەت بۇراۋ كەرەك...
شوفەردىڭ ءوزى دە كىرىسىپ جاتىر، ەسىك سوندا دا اشىلمادى. جولاۋشىلار دا كومەكتەسە باستادى. تورتەۋى ىشتەن، مەن سىرتتان جۇلقىلاپ ارەڭ اشتىق. ال ەندى جابىلسايشى! شوفەر ەكەۋىمىز كەزەك-كەزەك تارتقىلايمىز — بولمايدى. جىنىم ۇستاپ كەتتى دە، جۇلقىپ-جۇلقىپ قالدىم، قاۋساپ تۇرعان ماشينا قالتاڭ قاقتى... بىردەڭەسى سالدىر-گۇلدىر ەتتى.
— ءا، بالەم، جابىلدى،— دەپ شوفەر قاتتى قۋاندى.
ءجۇرىپ كەتتىك. شوفەر سويلەپ كەپ كەتتى. ماشيناسىنىڭ قۇنى ەلۋ مىڭ لير ەكەن، ال جولاۋشىلار ونى باس-اياعى ءبىر جىلدىڭ ىشىندە شاعىپ تاستاپتى! ماشيناعا قالاي وتىرۋدى، ەسىگىن قالاي اشىپ-جابۋدى بىلمەيتىن ميعۇلا جۇرتقا نە داۋا. اي سايىن جوندەپ جۇرگەنى... سول سياقتى حيكايالارىن ايتىپ شوفەر-ەكەڭ ال سارناسىن! ايتەۋىر، مەنىڭ جولىم بولعاندا، ونىڭ بىلاپىت سوزدەرى ماعان باعىشتالعان جوق.
اقىرعى ايالداما — كۋرتۋلۋشقا جەتتىك. جولاۋشىلاردىڭ بىرەۋى ەسىكتى اشا قويماقشى بولدى. كورگەنى كوپ مەن بەيباق وعان كوسەمسي باستادىم:
— بۇل «دە سوتو» ماركالى ماشينا. سەن تۇتقانى اۋەلى كوتەر، سونسوڭ سولعا قاراي بۇرا...
ەكىنشى جولاۋشى دا، ءۇشىنشىسى دە ىسكە كىرىستى. جاعى ءالى سەمبەي وتىرعان شوفەر دا ۇمتىلدى. ەسىك تىرپ ەتەر ەمەس. ءبارىمىز ۇمار-جۇمار بوپ ەكىنشى جاقتاعى ەسىكتى باسسالدىق،— ول دا تىرپ ەتپەدى... شوفەر جانتالاسىپ، بەت-اۋزىن تەر جۋىپ، ءتىلىنىڭ جەتكەنىنشە سىباي باستادى... ەندى ءبىرىمىز وڭ جاق ەسىكتى، ءبىرىمىز سول جاق ەسىكتى توقپاشتاۋعا كىرىستىك. ءولدىم دەسەڭ دە اشىلاتىن تۇرلەرى جوق، ەرتەگىلەردەگى سيقىرلى ەسىك سياقتى.
— تۇيمەشىگىن سۋىر! باس! يتەر!
ماشينامىزدىڭ سوڭىنا ترامۆاي، اۆتوموبيل تىرەلىپ توقتاپ،ازان-قازان بولىپ جاتىر. جول سىلتەۋشىنىڭ ىسقىرعىشى شىر-شىر ەتەدى. شوفەر ماشينانى جول شەتىنە بۇردى. اششى تەرى شىققان جولاۋشىلارىمىزدىڭ ءبىرى پەنجاگىن شەشىپ تە تاستادى. ەندى بىرەۋى ىڭق-ىڭق ەتىپ ەسىكتى تەپكىلەپ تۇر. ارامىزداعى جولاۋشى ايەل:
— قۇتقارىڭدار! ءول-ولدى-ىم!— دەپ شىڭعىردى.
— قويىڭىز، بيكەش، مۇنىڭىز نە؟! پالە تىلەمەڭىز. سىرتتاعىلار ءبىز ءسىزدى ۇرلاپ الىپ قاشقان ەكەن دەپ قالار.
پوليسەي جۇگىرىپ جەتىپ كەلدى. جۇرت انتالاپ جينالىپ جاتىر.
— نە بوپ قالدى؟
— ەسىگى اشىلمايدى. ىشتەگىلەر شىعا الماي تۇر.
ايەل سولقىلداپ جىلاي باستادى. شوفەر ەسىكتەرىن ىستەن شىعارعان باياعى جولاۋشىلاردى قايتادان سىباۋعا كىرىستى. سىرتتاعىلار قارق-قارق كۇلەدى...
— بالتا كەرەك، ەشقايسىڭدا بالتا جوق پا؟
— بالتامەن اشا المايسىڭ، بۇعان بالعا كەرەك.
— ەڭ دۇرىسى — سلەسار شاقىرعان.
كۇن كەشكىرىپ بارادى، ءبىز ومالىپ وتىرمىز. قىزىقتاۋشىلار مەن اقىلشىلار ۇستى-ۇستىنە كوبەيە ءتۇستى. ەسىكتەر بىلق ەتەر ەمەس. ىشتەن توقپاشتا، سىرتتان توقپاشتا — ءبارىبىر. سىرتتان ءبىر شوفەر ۇسىنىس جاسادى:
— ءاي، دوستىم، سەن جاڭاشاھارعا تارت. وندا يانكو دەگەن ايگىلى شەبەر بار، سول اشادى. كەشە مەن بۇيىكدەرگە ءبىر جولاۋشىلاردى اپارىپ قايتامىن دەپ، تۋرا وسىنداي حالگە ۇشىرادىم. ەسىكتەرىمىزدى اشا الماي سىلەمىز قاتتى. شەبەرحانالاردىڭ ءداپ بەسەۋىنە باردىق، ەشكىم اشا المادى. يانكوعا جەتىپ جانىمىز قالدى.
ءبىز يانكونىڭ شەبەرحاناسىن ىزدەپ جاڭاشاھارعا جونەلدىك. ول، ارينە، ۇيىنە كەتىپ قالىپتى. جالىنىپ-جالپايىپ شاقىرتتىق. ماشينانىڭ ىشىندە ولەردەيمىز. ءبىر ساعات پا، ەكى ساعات پا توستىق. الدە زاماندا شەبەر كەلدى. ەسىكتەرىمىزدى ارى شۇقىلاپ، بەرى شۇقىلاپ كوردى دە:
— تارلاباشىعا بارىڭىزدار، وندا يبو دەگەن شەبەر بار، تۇتقانىڭ ءتىلىن سول بىلەدى، سول عانا اشا الادى،— دەدى.
يبونى ىزدەپ يتتەي بولدىق.
— تۇتقانىڭ ءتىلى ەسىك قاپتالىنداعى دوڭگەلەكشەنىڭ ءيىر تىسىنە كىرىپ، مۇلدە كەپتەلىپ قالعان،— دەپ ءتۇسىندىردى ول.
— ەندى نە ىستەۋ كەرەك؟
— تۇندە ەشتەڭە ىستەي المايسىڭ. قۇداي وڭداسا، كۇندىز ءبىر امالىن تابارمىز.
ءبىز شۋلاپ قويا بەردىك:
— اينالايىن يبوجان، ءبىزدى قۇتقارا گور! بار سەنگەنىمىز — ءبىر ءوزىڭسىڭ! اقىڭدى جەمەيىك، ءجۇز دەسەڭ دە، ەكى ءجۇز دەسەڭ دە تولەيىك...
ايەل بايعۇس زار ەڭىرەدى.
— ەندى مەن نە بولدىم؟ كۇيەۋىمە تىم قۇرىسا حابار بەرە الماي قۇرىدىم-اۋ...
يبومىزدىڭ جانى اشىپ كەتسە كەرەك، اقىرىندا ىسكە كىرىستى. ءبىراق تۇنگى ساعات ون ەكى شاماسىندا ول دا قالجىراپ قۇلادى.
— تۇك ىستەي المايمىن. بۇل بۇگىن-ەرتەڭ بىتپەيدى. تەرەزەسىنەن شىعىپ كورىڭدەرشى.
اۋەلگى جولدى ايەلگە بەردىك. تەرەزەدەن باسىن شىعارىسىمەن سىرتتاعىلار ونى ولاي قۇشاقتاپ تارتىپ، بۇلاي قۇشاقتاپ تارتىپ، سويعان تۇلكىدەي ەتىپ، ايتەۋىر ارەڭ سۋىرىپ الىپ تىندى. كەلەسى جولاۋشى بوشكەدەي ەدى، ونى تەرەزەدەن قالاي شىعارۋعا ءتىپتى اقىلىمىز جەتپەدى. سونسوڭ ونى قويا تۇرىپ، مەنى سوپاڭ ەتكىزىپ سۋىرىپ الىستى، وكپەمە ازاتتىق اۋاسى بارىپ، ادام قالپىما ءتۇستىم! مەنەن كەيىن جۇرت الگى ءتورتپاقتى تاعى اينالدىرۋعا كىرىستى، مەن دە كومەكتەسىپ باقتىم. اۋپىرىمدەپ ءجۇرىپ ورتا بەلىنە دەيىن شىعارىپ ەدىك، ودان ارعى جاعى تەرەزەگە كەپتەلىپ قالدى دا، نە سىرتقا، نە ىشكە قاراي جىلجىماي قويدى. اقىرى جارتىسى سىرتتا، جارتىسى ماشينادا قالدى.
— قۇتقارا كورىڭدەرشى! — دەپ جالىنادى بەيشارا.
ونى تىم بولماسا قايتادان يتەرىپ ىشكە تۇسىرە المادىق.
ءبىرازدان كەيىن مەن ءوز جايىما كەتتىم، ول وقيعانىڭ قالاي اياقتالعانىنان بەيحابارمىن. ال سودان بەرى مەنىڭ كۋرتۋلۋشقا تەك جاياۋ بارىپ-كەلىپ جۇرگەنىمدى وزدەرىڭىز سەزىپ تە وتىرعان شىعارسىزدار.
ورىسشادان اۋدارعان عابباس قابىشيەۆ
You Might Also Like
-
كۇنى بويى كوزى جۇمۋلى تۇرعان نامازشام گۇلدىڭ قاۋاشاعى اشىلىپ، باقشانىڭ اينالاسى جۇلدىزدى اسپانداي جايناپ سالا بەرگەن كەزدە، دۋماندى جەرگە ابدىبەك تە جەتكەن ەدى. ابەكەڭ تويعا ءداۋ قارا ەشكىنى ءمۇيىزىن...
