اكەلشى، قۇي اراقتى،
كوتەرەيىن كوڭىلدى!

قولدان شاتتىق جاساۋعا
اراق ءتاۋىر كورىندى.
كولەڭكەنى قۋايىن،
باسىپ تۇرعان ءوڭىمدى.
ۇمىتايىن ميدى ۋلاپ،
كارىلىكتى، ءولىمدى.
مۇقتاجدىقتى، اۋرۋدى،
جول بولماۋدى، كورىمدى.
اراقپەنەن سىيلايىن
شاتتىقسىز از ءومىردى.
شاتتىعىم جوق ءبارى ءبىر
اراقتان ارتىق ءونىمدى.
ىزدەدى شاتتىق بۇل كوڭىل،—
جەتە المادى، جەڭىلدى.
سۇيەنگەنىم وسى اراق
تارقاتۋعا شەرىمدى.

ءبىزدىڭ ءومىر ءبارى ءبىر:
ءىرى ماقسات قۋا الماس.
پايعامبار بوپ جيھاندى
جاۋىزدىقتان جۋا الماس.
نە گەنيي بوپ سىر اشىپ،
انادان قايتا تۋا الماس.
ءومىر قىسقا، بەينەت كوپ،
ويلاسا كوڭىل قۋانباس.
ەرتەڭ ءولىپ، جوعالۋ،
ۇمىتۋعا بىزدەر ماس.

بىلەمىز بە، جولداستار!
ەرتەڭ قانداي بولارىن؟
ەكتىڭ تالاي ەگىندى،
بىلەسىڭ بە ورارىن؟
كەل جۇتىڭدار، كەل كوتەر،
جاستىق، قىزىق ءالى وتەر!
اراقتى ىشپەي پايدا جوق،
جابىعۋدان قۇر بەكەر!
تۇبىنە شەيىن جۇتا سال!
انگە شىرقا، دومبىرا ال!
بوستاندىق بۇگىن سويلەۋگە،
جۇرەگىڭدە نەلەر بار!
قانادى دەمە، قۇيا بەر:
اراق دوستىم، اراق جان،
بىلەمىسىڭ الدىڭدا،
قانداي كۇيلەر توسادى!
تۇرمىس سەنى زورلىق قىپ،
نەمەنەگە قوسادى.
ءوزىم — پاتشا، ءوزىم — حان،
كۇيا بەر، مىنە، بوسادى!

---