سىلەلەپ، قۇرتىپ مۇرشانى،
سايات قىپ تاۋدا جۇرگەندە.
سايا عىپ قالىڭ شىرشانى،
كەتىپپىن ۇيىقتاپ بىردەمدە.
ويانسام بىردە الدەنىپ،
جامباستان كوكتىڭ سىزى ءوتىپ،
اققۋداي اپپاق شال كەلىپ،
تۇر ەكەن مەنى كۇزەتىپ.
كوزىمە سەنبەي تاڭدانام،
ءوڭىم بە، الدە ءتۇسىم بە؟!
قايدان ءجۇر مىنا شال-بابام؟!
يەسىز تاۋدىڭ ىشىندە.
سالەم دە بەرە المادىم،
وزىنشە سويلەپ تۇر بابام.
قىلىعىن ايتىپ جانداردىڭ
بايلىعىن تاۋدىڭ ۇرلاعان.
- سەن-داعى قارۋ قولعا الدىڭ.
اتارسىڭ تاۋدىڭ كيىگىن...
ءبىراقتا، بايعۇس ورماننىڭ،
باسارسىڭ ءقايتىپ كۇيىگىن؟!
ورمانسىز تاۋىڭ جەتىمەك،
He كەرەك تاقىر وركەشى.
بارادى، بالام، سەتىنەپ،
ورماننىڭ جاسىل كورپەسى.
كيىكتەر بەزگەن بۇل جەردەن،
ىزدەمە، بالام، تاپپايسىڭ...
اسقاسىن مىناۋ ءبىر دوڭنەن،
ۇيگە كەپ ءدام-تۇز تاتقايسىڭ.
كولەڭكە ماعان تۇسىرگەن،
كوك شىرشا سەرگىپ، تاراندى.
اۋليە دەدىم ىشىمنەن،
بەل اسىپ كەتكەن بابامدى...
الدىندا قۇلدىق ۇرىپ، اقتالمايمىن،
استىندا اياعىڭنىڭ تاپتالمايمىن.
ءبىراز كۇن سەنى ەسىمنەن شىعاردى راس،
جانىما باتقان دەرتىم، باتقان قايعىم.
He كۇيدە جۇرگەنىمدى كورەسىڭ بە؟
مەن ءسونىپ باراتىرمىن، سەنەسىڭ بە؟
قاي مايداننان ورالعان جاۋىنگەرمىن،
جارادان ساۋ-تامتىق جوق دەنەسىندە.
باسىمدى بۇلت العان بۇگىندە سەن.
جۇرەككە ينە قاداپ، بۇلىنبە سەن!
السىرەپ، ازەر جانعان شىراقپىن مەن،
سونەمىن دە قالامىن ءبىر ۇرلەسەڭ...

---