ءبىر ۇيدە جيۋلى ەكەن قازىنا مال،
كورسەتتى ءبارىن بىزگە اقساقال شال:
«بۇرىنعى اتامىزعا سىيعا بەرگەن،
بىزدەردە مىناداي بار، مىناداي بار!..»
ول راس، اتالارىڭ شەنگە الىپتى،
ارزان عىپ، قىمبات ەمەس، كەمگە الىپتى.
اپىر - اي قالاي بۇلداعان ساتقاندارىن،
وقا، تۇيمە، سىلدىرلاق، تەڭگە الىپتى!
سۋرەتتەر جانە كوردىم ءجۇزى جارقىن،
ويلادىم: «وڭدىرعان - اۋ، باققان حالقىن».
سونشاما قۇنى تولىق بۇلدى تۇيمە،
ارتىندا قالدىرماس پا جاقسى داڭقىن.
دەدىم مەن: «قۇتتى بولسىن شەكپەنىڭىز،
ارتقىعا قانداي ەگىن ەككەنىڭىز؟
جۋساق تا دەنەمىزدەن كەتەر ەمەس،
سونداعى تۇقىم شاشىپ سەپكەنىڭىز».
كورگەندە كۇمىس كەسە، التىن اياق،
ءبىر ءسوزدى تاماعىما قويدىم تاياپ.
«قاي مومىننىڭ مالى بار بۇل اياقتا؟»
دەمەيىنشە بولمادى، قاراپ جاي - اق.
وتىردىم كورسەم جەكىپ تاستار ما دەپ،
شال ايتتى: «كورىڭىزدەر جاسقانبا!» دەپ.
كەسەنى قولىما الىپ قاراي بەردىم،
ىشىندە ناحاق كوزدەن جاس بار ما دەپ.

---