ءبىر ادام كوپ جاسادى جەر بەتىندە،
مەكەندەپ جاقسى جايدى ەل شەتىندە.
زورلىقشىل، ارام ويلى، ۇرى بولدى،
قۇرالعان ارامدىقتان داۋلەتى دە.
ناشاردى زار جىلاتقان جالعىزىن جەپ،
تىرلىكتە ويلاماعان «ولەمىن» دەپ.
جالعاندى جالپاعىنان باسىپ ءوتتى،
«جازعانىن كورگە بارا كورەمىن» دەپ.
سول سورلى اۋىرىپ جاتىر ولەيىن دەپ،
قيمايتىن اماناتىن بەرەيىن دەپ.
تاۋىسىپ اپ جەلدەي ەسكەن از ءومىردى،
قوينىنا سۋىق كوردىڭ ەنەيىن دەپ.
ءولدى ول مەزگىلىندە اجال جەتتى،
ولشەۋلى دۇنيەدەن دەمى ءبىتتى.
ورانىپ ءۇش قارى ءبوز باسقا تۇك جوق،
ساقتانباي تىرلىگىندە كورگە كەتتى.
جاتتى ول قاراڭعىدا زارەسى ۇشىپ،
تىرلىكتە مولدا ايتقانى ەسكە ءتۇسىپ،
دەيتۇعىن: «يمانسىزعا پەرىشتەلەر
كورسەتەر كور ازابىن ءتاندى قىسىپ».
قوزعالىپ، شاماسى جوق تۇراتىنداي،
سوزىلدى قاراڭعىلىق تاڭ اتىرماي.
«قايدا ءجۇر پەرىشتەسى سۇرايتۇعىن،
كەشىكتى-اۋ، بۇلار قايدا، دەپ جاپىرماي؟»
سونىمەن الدەنەشە جىلدار ءوتتى،
ءتان ءشىرىپ، توپىراق بوپ، توزىپ ءبىتتى.
شىبىن جان اينالسوقتاپ، ساسىق كوردە
«پەرىشتە كەلەدى» دەپ، بوسقا كۇتتى.
ال ەندى مولدا قايدا، ءسوزى قايدا،
بەرەتىن ۇجماق، دوزاق اناۋ جايدا؟
بىلمەيمىن انىعىن دا، تانىعىن دا
باس قاتتى شەشەمىن دەپ، جوقتى ويدا.

---