بۇلار كىم ءۇستى-باسىن مۇنار جاپقان،
جالقاۋلىق بىر-بىرىندە التى باتپان.
اياعىن العا قاراي ءبىر باسپايدى،
جولىنا قۇرىلعانداي الماس قاقپان.

ءوز ارا جانجالداسىپ قانعا باتقان،
ىشىندە ءتۇرلى پىتىنە تولىپ جاتقان.
باسقانى ءوز قارنىنان ويلامايدى،
مال بەرسە، ارى تۇگىل جانىن ساتقان.

«ا، قۇداي، بەرە كور!» دەپ تىنىش جاتقان،
تاعدىرعا بارلىق ءىسىن ءۇيىپ ارتقان.
ءوزى جاتىپ قۇدايدى جۇمساماسا،
«كاپىر بولدىڭ» دەيتۇعىن مولدا تاپقان.

جاۋ بولىپ ءبىرىن-بىرى كۇندە شاپقان،
جاسى، قارتى — ءبارى دە بالە باققان.
سوقىرعا جان-تانىمەن باسىن ۇرىپ،
كوزدىسىن كومىر قىلىپ وتقا جاققان.

اۋرۋى وڭالماستاي ءتۇرى جامان،
تۇسىنتەر بۇلاردى ايتىپ قانداي ادام.
ەكەنىن دۇرىس-بۇرىس بىلە المايمىن،
بەرەدى بىلاي جاۋاپ بىرەۋ ماعان:

– «كورىنگەن ءسىزدىڭ كوزگە ناشار جاندار،
بولادى جالقاۋ، نادان مۇسىلماندار.
ۇجماقتان اي مەن كۇندەي حوردى كۇتىپ،
باسقاعا كەڭ دۇنيەنى ۇسىنعاندار.

بۇلاردىڭ تۇرىك ەدى ارعى زاتى،
جيھاندى تىتىرەتكەن سالتاناتى.
بۇل كۇندە ازىپ-توزىپ كۇلكى بولعان،
بۇلار دا سول تۇرىكتىڭ جۇراعاتى».

---