دوسپەن اڭگىمە
اپەندىنىڭ دوسى كورشى قالانىڭ بيلەۋشى اكىمى بولىپ سايلانىپتى. ءبىراز ۋاقىتتان كەيىن اپەندى دوسىنا جولىعۋعا بارادى. دوسى داستارقانعا كول-كوسىر تاماق قويىپ، قوناعىنا سۇراقتى قارشا جاۋدىرادى. اپەندى نە تاماق جەرىن، نە سۇراققا جاۋاپ قاتارىن بىلمەي، اسىپ-ساسىپ وتىرادى.
— ءبىزدىڭ ءۇيدىڭ حال-احۋالى جاقسى ما؟ — دەيدى اكىم.
— وزىڭىزدە ءبارى دە جاقسى، قۇداي جارىلقاپ تۇر، — دەيدى
اپەندى.
— ۇلىم قالاي ەكەن؟
— تاماشا.
— ايەلىم شە؟
— ايتارى جوق.
— وتە جاقسى، ءتىپتى ۇيگە جان جولاتپايدى.
— اتىم شە؟
— جاقسى، سونداي كەرەمەت اتقا جۇرتتىڭ ءبارى قىزىعادى.
قارشا بوراعان مىلجىڭ سۇراقتارعا اپەندى ابدەن مەزى بولىپتى. الدىنا قويعان نەشە ءتۇرلى ءدامدى تاعامدارعا قاراپ، سىلەكەيى شۇبىرىپ بارادى. ءۇي يەسىندە دامىل جوق.
— ءيتىم جۇدەپ قالماپ پا ەكەن؟
اپەندى دوسىنا قىرسىعا جاۋاپ قاتا باستايدى.
— مەن جۇرەتىن كۇنى ءولىپ قالدى، — دەيدى ول قۋلانا.
— نەدەن ءولدى ەكەن؟ — دەپ اڭ-تاڭ بولادى دوسى.
— اتىڭنىڭ سۇيەگىنە قاقالىپ ءولدى.
— اتىم دا ءولدى مە؟ نەدەن؟ — دەپ قورقىپ كەتەدى دوسى.
— سەنىڭ ايەلىڭنىڭ ءمايىتىن مازاراتقا تاسيمىن دەپ زورىعىپ ءولدى...
— نە دەپ تۇرسىڭ؟ ايەلىم دە قايتىس بولدى ما؟ قالايشا؟
— قايعىدان قايتىس بولدى. بالاسىنا قاتتى قايعىرامىن دەپ.
— و، قۇدىرەتتى كۇشتى قۇدايىم! ۇلىما نە بولدى مەنىڭ؟ ونىڭ دا ولگەنى مە؟
— ءيا، ءۇيىڭ قۇلاعاندا، قابىرعانىڭ استىندا قالدى عوي.
— و، قۇدايىم، مەندە ەشتەڭە قالماپتى. ءۇي قيراعان، ايەل مەن ۇل ولگەن، ات تا، يت تە جوق!..
قاتتى قايعىرعان اپەندىنىڭ دوسى ەتپەتىنەن ءتۇسىپ، سولقىلداپ جىلاي باستايدى. وسى مەزەتتى پايدالانعان قوجا تاماقتاردى وزىنە جاقىن قويىپ، ەمىن-ەركىن قوماعايلانا جەي باستاعان ەكەن.
You Might Also Like
-
اقشاسى بار ءاميانىن جوعالتىپ العان قوجاناسىر ۇيىنە كوڭىلسىز كەلەدى. بۇل تۋرالى ايەلىنە بىردەن ايتۋعا سەسكەنىپ، الىستان وراعىتا سويلەيدى:
-
قوجاناسىر اپەندى جەر جىرتىپ ءجۇرىپ التىن تولعان قۇمىرا تاۋىپ الادى. شاريعاتتىڭ زاڭى بويىنشا، تاۋىپ العان كومبەنىڭ جارتىسىن ءامىردىڭ قازىناسىنا بەرۋ ءۇشىن اپارۋ كەرەك. قۇمىرانى الىپ اپەندى تازا كيىم كي...
