InfoHub Logo

بۇگىن ەركە قىز ەرەكشە قۋانىشتى. ويتكەنى، جاقىندا مەكتەپ تابىلدىرىعىن اتتايدى. دايارلىق سىنىبىنا بارماقشى. ەندى ونىڭ سۇيىكتى ۇستازى، كوپ دوستارى بولادى. تەك مىسىق قانا ۋايىمداپ ءجۇر. ەركە قىز ساباقتان كەلگەنشە كىممەن ويناماقشى؟ مەكتەپ تابالدىرىعىن اتتاۋ قۇرمەتىنە اتا-اناسى جاقىندارىن، كورشى-قولاڭدارىن قوناققا شاقىرعان. بارلىعى قوناق كۇتۋگە دايىندالىپ، زىر جۇگىرىپ ءجۇر. ەركە قىز بولسا ۇستىنە اناسى تىگىپ بەرگەن ادەمى قوس ەتەك كويلەگىن كيىپ العان. ويۋلى كامزولى دا بار. وزىنە سونداي جاراسىمدى. ءبىر كەزدە قوناقتار دا كەلە باستادى. الاقاي، بارلىعى ەركە قىزعا سىيلىق الىپ كەلىپتى. اينا قىز اناسى ەكەۋى ەركە قىزعا ادەمى قۋىرشاق سىيلادى. ال دوستارى، وزدەرى جەگەن ءتاتتى كاميتتەردىڭ قاعازىن تاستاماي جيناپ، ۇلكەن گۇل جاساپتى. بۇل راسىمەن دە ەرەكشە سىيلىق ەدى. ال دۇكەنشى اعايدىڭ سىيلىعى ءتىپتى كەرەمەت. سومكە. ءيا، ءيا، جاي سومكە ەمەس «عاجايىپ سومكە»! ءىشى تولعان وقۋ قۇرالى، كىتاپتار.

كىتاپ، قالاپ، داپتەر دە،
ءبارى-بارى ىشىندە.
پايداعا اسىر، بالاقاي،
مۇنىڭ ءمانىن ءتۇسىن دە.

ءبىلىم الساڭ ەرىنبەي،
ءۇمىت كۇتەر ەل سەنەن.
سوندىقتان دا دوس بولعىن،
بۇل عاجايىپ سومكەمەن.

ەرىنبەسەڭ سومكەنى،
ارقالاساڭ ەڭبەكپەن.
ەلدىڭ جۇگىن ارقالاپ
كەتە الاسىڭ كۇن ەرتەڭ.

زەيىن قويىپ، زەر سالىپ،
جازۋ جازعىن تىم كوركەم.
بويعا جيناپ ءبىلىمدى،
بەستىككە تولسىن بۇل سومكەڭ،- دەگەن تىلەگىن دە قوسا ايتتى. بارلىعى دۇكەنشى اعايعا دۋ قول شاپالاقتادى. ەركە قىز ەرەكشە قۋاندى. اعايعا راحمەت ايتىپ، سومكەسىن ارقاسىنا اسىپ الدى. شىر كوبەلەك اينالىپ بيلەي جونەلدى ءتىپتى. مىسىق تا قاراپ قالمادى. ەركە قىزبەن ەركەلەپ ول دا سەكىرىپ ءجۇر. باستاپقىدا كوڭىلى جابىرقاپ جۇرگەن مىسىعىن ەركە قىز الدەقاشان جۇباتىپ قويعان. ەركە قىز ساباقتان كەلگەنشە، مىسىعى دۇكەنشى اعايعا كومەكتەسەتىن بولدى. ارينە، ازىرگە ونىڭ قانداي جۇمىس ىستەرى بەلگىسىز.

— اكە، اناشىم، مەن ەندى ءبىلىمدى قىز بولامىن! ءارىپ ۇيرەنەمىن، جازۋ جازامىن، ەسەپ شىعارامىن! الاقاي!- دەپ قولىن شاپالاقتاپ ءماز بولدى.
كەنەت توقتاي قالىپ، ويلانىپ كەتتى.

— نە بولدى قىزىم، ءبارى دۇرىس پا؟- دەپ بايەك بولدى اناسىن.

— ءيا، ءبارى دۇرىس. تەك، اناشىم، مەن ءبىلىم العان سوڭ ۇلكەەەن بولىپ وسەمىن. سول كەزدە كىم بولامىن؟

— قىزىم-اۋ، ەڭ باستىسى قازىردەن باستاپ پايدالى ءبىلىم الۋعا تىرىس. ال ءبىلىمدى بولساڭ، قالاعان ماماندىعىڭدى يگەرىپ كەتە الاسىڭ،- دەپ قىزىنىڭ باسىنان سيپادى اكەسى.

كىم بولامىن،
كىم بولامىن وسكەندە؟
بالكىم ۇستاز بولارمىن،
ءبىلىم نۇرىن شاشاتىن.
بالكىم ۇشقىش بولارمىن،
كوكتەن ارى اساتىن.

بالكىم كيىپ اق حالات،
مەن دارىگەر بولارمىن.
ساۋلەتشى بولىپ عاجايىپ،
عيماراتتار سالارمىن.

بالكىم، ءبارىن قۋانتىپ،
ءدامدى اس ءپىسىرىپ بەرەرمىن.
بالكىم عالىم بولىپ مەن،
ءبىلىم ءدانىن تەرەرمىن.

ون ساۋساعىم ونەرلى،
تىگىنشى بالكىم بولارمىن،
الدە، قالام الارمىن،
توم-توم كىتاپ جازارمىن.

كىم بولسام دا ەرجەتىپ،
ءسۇيىپ ىستەر ءىسىمدى،
ناعىز مامان بولامىن!
اپام-اتام ايتپاقشى،
«ەڭ باستىسى ەل سۇيگەن،
ناعىز ادام بولامىن!»
ءپالى، ەركە قىز ءوزى اقىن ەكەن عوي! ءسىرا، دۇكەنشى اعايدان ۇيرەنگەن بولۋ كەرەك. ەركە قىزدىڭ بۇل ونەرىنە بارلىعى ريزا بولدى. داستارحان باسىنا وتىرىپ، ۇلكەندەر بارلىق بۇلدىرشىندەرگە باتا بەردى. بۇگىنگى كۇن ەرەكشە بولدى.

بالاقاي، كۇنى ەرتەڭ سەن دە مەكتەپ تابالدىرىعىن اتتايسىڭ. سول كەزدە، ۇستازىڭدى زەيىن قويىپ تىڭداپ، تەرەڭ ءبىلىم الۋعا تىرىس. جاراي ما؟ سوندا ەرجەتكەندە ۇلكەن مامان يەسى بولىپ، ەلىڭنىڭ ناعىز ازاماتى بولاسىڭ! ءبىز ساعان سەنەمىز!

---