InfoHub Logo

ىلكى ساتتە ساناسى ىسكە قوسىلعان ول، اينالاسىنا كوز ءسۇزدى. ايدالادا تۇر ەكەن، كوز جەتەر جەردە ەشكىم كورىنبەيدى. ءوز دەنەسىنە قارادى، ۇستىندە لىپا جوق. تىر-جالاڭاش. ءبازبىر بۇزاقىلار شەشىندىرىپ، توناپ كەتكەندەي. ءبىراق ەش قىسىلمادى، سەبەبى مۇنى كورىپ تۇرعان ەشكىم جوق بولاتىن. بارىنەن بۇرىن الاڭداتقانى جالعىزدىق ەدى. قابىرعاسى قايىسا قايعىردى، ءوزىنىڭ جالعىزدىعىنا. ءبىر نارسەلەردى ەسىنە تۇسىرگىسى كەلگەن، ەشتەڭە ونبەدى. ساناسى اق پاراق سەكىلدى، تاپ-تازا. مي قۋىستارىندا تەك تابيعات قۇبىلىستارىنىڭ ەلەسى تۇر، سونداي اق قورشاعان ورتانى بىلەتىن سياقتى. «اناۋ تۇرعان اعاش» دەدى، انادايدا قۋارىپ تۇرعان جالعىز تەرەكتى وزىنە كورسەتىپ. «مىناۋ جەر» دەدى، تابانىنىڭ استىن وڭ اياعىمەن تەبىپ. اۋىق-اۋىق الدەنەلەردى ايتتى وز-وزىنە. ءبىراق ادامدارعا قاتىستى ەش نارسە ورالمادى ەسىنە. «ءسىرا، مەن جەر بەتىندەگى ەڭ سوڭعى ادام شىعارمىن. ءبىر الاپات دۇلەيدە بارلىعى قىرىلىپ، قاتتى سوققىدان قۇلاعاندىقتان ەسىمنەن اۋىسىپ، وسى ساتتە عانا وز-وزىمە كەلىپ تۇرعان شىعارمىن» دەپ ويلادى. «ءبىراق، جەر بەتىندەگى ەڭ العاشقى ادام بولۋىم دا مۇمكىن عوي، ەش نارسە ەسىمە تۇسەر ەمەس» دەگەن ەكىنشى ءبىر وي قىلاڭ بەردى ساناسىندا. شەگى جوق ەكى ويدىڭ ورتاسىندا اقىل-ەسى ءبىراز سارساڭعا ءتۇستى. قايسىسى اقيقات، قايسىسى وتىرىك، شەتىنە جەتە المادى ەكى ويدىڭ. ەسەڭگىرەگەن قالىپتا ءبىرشاما ۋاقىت ورنىندا تۇردى دا، ءجۇرىپ كەتتى.

قۇلازىپ كەلەدى. كوپ ۋاقىتتاردان كەيىن ءبىر تەڭىزگە تاپ بولدى. تىرشىلىك يەسى جوق سەكىلدى، تىم-تىرىس. جىم-جىرت. مايدا تولقىنداردىڭ بۇلقىنىستارى قاۋقارسىزدىقتارىن انىق سەزدىرەدى. تەڭىزدىڭ جاعاسىمەن جۇرە بەردى. تاۋسىلاتىن ەمەس. كۇن ۇياسىنا قوناقتاعان كەزدە تەڭىز جاعاسىنان ءبىر ءىز كەزدەستىردى. سۋلى توپىراققا تۇسكەن ءىز، ءوزىنىڭ تابانىنان تۇسكەن ىزگە ۇقسايتىنداي. ءدال جانىنان باسىپ، تابانىنىڭ ءىزىن قالدىردى. بىردەي ەكەن، ادامنىڭ ءىزى، تەك ءسال كىشكەنتاي. ول دا جالاڭاياق ەكەن. دۇنيەگە ءالى كەلمەگەن جالعىزدىقتىڭ، نە الەمدەگى ەڭ سوڭعى جالعىزدىقتىڭ يەسى اتانىپ وتىرعان ول، الاڭداۋلى كوڭىلىنە جۇبانىش تابىلعاندىعىنا ەسسىز قۋانىپ، بەلگىسىز باعىتقا باستاعان ءىزدىڭ سوڭىنا ىلەستى. قاراڭعى تۇسكەسىن اداسىپ قالارمىن دەگەن ويمەن، توقتاعان جەرىندە تۇنەپ شىعۋعا بەكىندى.

تاڭ اتقاسىن قايتادان جولعا شىقتى. كۇنى بويى سالپاڭ ءجۇرىس، ءىز جەتكىزەر ەمەس. تەڭىزدەن تىم الىستاپ كەتكەن بولاتىن بۇل ۋاقىتتا. كەشقۇرىم شارشاپ-شالدىعىپ، توقتاعان جەرىنە قيسايا ءتۇستى. ەرتەڭ جالعاستىرامىن دەدى ىشتەي. ەرتەسىنە تاعى دا ءىزدىڭ سوڭىنان ەردى. ءبىر قاراعاندا ءوزىنىڭ الدىندا عانا ءجۇرىپ وتكەنىندەي كورىنگەنىمەن، جەتكىزەر ەمەس، ول دا توقتامادى. سونىمەن ەكىنشى كۇن ءوتتى، ءىزدىڭ يەسى تابىلمادى. ءۇشىنشى كۇنى دە ارەكەتىن جالعاستىردى. ءتۇس كەزى بولسا كەرەك، كۇن تاس توبەدەن تونگەندە تەسىپ وتەردەي شاقىرايادى. جالاڭاش دەنەسى شىجعىرىلىپ بارادى. ەرىنى كەزەرىپ، شولدەي باستادى. ءتىلى اۋىزىنا سيار ەمەس. مورت كەتتى.

— ەي، ءىز، قايدا باراسىڭ؟ مەنى قايدا اپاراسىڭ؟ يەڭ قايدا؟ – دەپ سۇرادى.

ىزدەن جاۋاپ جوق، شۇباتىلعان قالپى بەلگىسىز باعىتقا اسىعىپ بارادى.

— ەي، ءىز، مەنى قايدا اپاراسىڭ،— دەيمىن.

ەشتەڭە ەستىمەدى.

كۇندەر وتە بەردى، قانشا تاڭ اتىپ، قانشا كۇن باتقانىنان ءوزى دە شاتاسا باستادى. تۇلكى بۇلاڭعا سالعان ءىز جەتكىزەر ەمەس، جوڭكىلىپ كەتىپ بارادى. ول ابدەن شارشاپ-شالدىققان ەدى، دىڭكەسى قۇرىپ، بويىنداعى كۇش-قۋاتى تاۋسىلدى. ايتەۋىر ءبىر كۇنى ءتۇس كەزىندە شۇباتىلعان ءىز قالىڭ جىنىستى ورمانعا كەلىپ تىرەلدى. ورماننىڭ شەتىنە اۋىق-اۋىق قۇلاپ، اۋىق-اۋىق ورنىنان قايتا تۇرىپ ارەڭ جەتتى. ءبىراق ورمانعا سىڭگەن ىزدەن ءارى قاراي ەشقانداي بەلگى تابا الماي قويدى. ءىزىم-قايىم، ەش بەلگى تابىلمادى. ول قالىڭ ورماننىڭ ىشىنە كىرىپ الگى ءىزدىڭ يەسىن ىزدەرىن، نە كەلگەن ىزىمەن كەيىن قايتارىن بىلمەدى. بۇل ۋاقىتتا كۇندە قىزارىپ، ۇياسىنا قوناقتاۋعا اسىعا تۇسكەن ەدى.

---