مەنىڭ تۋعان ولكەم
شىركىن، ءار ادام ءۇشىن تۋعان جەر - دۇنيە ەسىگىن اشىپ، انانىڭ اق ءسۇتىنىڭ بالداي ءدامىن سەزىپ، العاش رەت ءتاي-تاي قادام باسقان، كىندىك قانىڭ تامعان تۇعىرلى ولكە. ول جەر – سەنىڭ التىن ۇياڭ، ۋاقىتى كەلگەندە سەن دە قاناتى قاتايعان بالاپانداي ۇشىپ، ونى قالدىراسىڭ دا، جاڭا ومىرگە بەت بۇراسىڭ. ءبىراق، سول جەردە وتكىزگەن بالا كۇندەرىن جىلى ەستەلىك بولىپ جۇرەگىڭە ماڭگىلىككە قالادى. سول سەبەپتى، سەنىڭ ءوز تۋعان ولكەڭمەن بايلانىسىڭ ەشقاشان ۇزىلمەس، كەرىسىنشە الىستاعان سايىن جان-جۇرەگىن ەلجىرەپ، ساعىنىشپەن كۇيىنگەندەي بولاسىڭ.
مەنىڭ تۋعان جەرىم – قوستاناي وبلىسىنىڭ التىنسارين اۋدانى. نەگىزىندە بۇل جەرگە العاش رەت قونىس اۋدارعان ناعاشى اجەم بولاتىن. شامامەن 1995 جىل بولسا كەرەك: اجەم بۇرىن-سوڭدى ەستىمەگەن شاعىن عانا اۋىلعا كوشىپ، ءومىرىنىڭ جاڭا كەزەڭىن باستادى. ءبىر قىزىعى اجەم ىبىرايدى ءپىر تۇتقان ەكەن، قاتتى قۇرمەتتەپ، بالالارىنا ولەڭدەرىن، اڭگىمەلەرىن تۇندە ۇيىقتاردا وقىپ بەرەتىن بولعان. وعان قوسا، بۇگىنگى كۇندە مەن ىبىراي التىنسارين اتىنداعى مەكتەپتىڭ وقۋشىسىمىن، بۇل سايكەستىك پە، الدە تاعدىردىڭ جازعانى ما، بىلمەيمىن، ءبىراق، ءوز باسىم ونىڭ بارلىعى بەكەر ەمەس دەپ بىلەمىن.
سول جىلدارى انام وقۋدا باسقا اۋىلدا بولدى، التىنسارين اۋدانىنا تەك تۇرمىس قۇرعان سوڭ ورالدى. ال 2005 جىلدىڭ كوكتەمىندە قوستاناي وبلىسىنىڭ، التىنسارين اۋدانىندا دۇنيەگە مەن كەلدىم. بالالىق شاعىم سول جەردە ءوتتى، سوندىقتان ەستەلىكتەر ەسىمدە ۇزىك-ۇزىك ساقتالعان. ەش نارسەگە ۋايىمداماي، ەركىن ءومىر ءسۇردىم، باستىسى – باقىتتى بولدىم. اۋلادا ويناپ، كورشىلەردىڭ ءتاتتى المالارىن جۇلىپ، كۇلىپ جۇرگەنىمنىڭ كورىنىسى ەسىمنەن شىقپاي، ءاردايىم جىلۋلىق سەزىمىنە بولەيدى. قازىرگى كۇندە مەن قالادا تۇرامىن، سول سەبەپتى تۋعان ولكەمە سيرەك بارىپ تۇرامىن. سوعان قاراماستان، بارعان كۇنىمدە، تۋعان جەرىمنىڭ تاپ-تازا اۋاسىن جۇتىپ، بيىكتىگى اسپانمەنەن تالاسقانداي بولىپ كورىنەتىن اعاشتاردىڭ اراسىندا سەرۋەندەپ، تىنىعىپ، ءلاززات الامىن. شىنىمەن دە، اتامەكەنىمدە مەنىڭ جانىم تىنىشتالادى – مازالاپ جۇرگەن ويلارمەن قوسا كەرەك ەمەس ۋايىمنان ويىمدى بوساتامىن، ەركىندىكتىڭ ءدامىن سەزىنگەندەي كۇي كەشەمىن. نەلىكتەن؟ ويتكەنى، بۇل جەر – مەندىك، مەنىڭ جاقۇتىم.
وتانىم كىشكەنتاي بولعانىمەن، وعان دەگەن ماحابباتىم ولشەمسىز. ۇزىن كوشەلەردىڭ بويىمەن تىزبەكتەلگەن شاعىن ۇيلەر، ءۇيىمىزدىڭ جانىندا ورنالاسقان وزەن، ونداعى قازدار مەن اققۋلار، كوگوراي شالعىن اراسىندا ويىن قۋىپ جۇرگەن ساتتەرىم – ءبارى دە مەنىڭ ماحابباتتىمنىڭ شەكسىزدىگىنە اپارادى. ەسكە العان سايىن، بۇل جەر – مەن ءۇشىن اسا قىمبات ءارى كيەلى ەكەنىن قايتا-قايتا اڭعارامىن. مەن ءۇشىن تۋعان جەر ءتىرى ادامداي، جاي ادام ەمەس، ءجۇزى جىلى، ماعان كۇلىمدەپ كۇن نۇرىن شاشاتىن، ءوز كوزقاراسىمەن جانىمدى ىستىق شايعا سالعان قانتتاي ەرىتەتىن، مەنى سەزە بىلەتىن ەرەكشە جان. كەيدە وعان بارىپ، سالەمدەمە جىبەرمەگەنىمە ەرىكسىز وكىنەمىن – قالايشا جانىما جاقىن وتانىممەن جۇزدەسۋگە ۋاقىت تاپپاي قالامىن؟! سوندا دا، ونىڭ ءونىن قانشا سيرەك كورسەم دە، وعان دەگەن ماحابباتىمنىڭ جالىنى ەشقاشان وشپەك ەمەس.
«تۋعان جەرىم-اي، سەندە وتكەن عۇمىر قانداي عاجاپ!» دەپ اندا-ساندا ساعىنىش سەزىمىنە باتىپ، ونىڭ مەنىڭ ومىرىمدەگى ءرولى قانداي ماڭىزدى ەكەنىن قايتا تۇسىنەمىن. وسى جەردەگى ءومىرىم مەنى كوپكە ۇيرەتتى، بويىما اسىل قاسيەتتەردى دارىتتى. سول ءۇشىن، وتان-انامنىڭ الدىندا باسىمدى ءيىپ، تۋعان جەرگە تاعزىم ەتەمىن!
ديلناز مالدىبايەۆا
You Might Also Like
-
سەرعازى باتىردىڭ قىرىق جىلدان استام ۋاقىت ات ۇستىندە ءجۇرىپ، كوبىنە قالماق باسقىنشىلارىمەن جان الىسىپ، جان بەرىسىپ شايقاسقان ايماعى — ءۇشقوڭىر، سۋىقتوبە، قوڭىرتوبە تاۋلارىنىڭ توڭىرەگى.
-
ق ر ءبىلىم جانە عىلىم ءمينيسترى اسحات ايماعامبەتوۆ پەداگوگتەردى كاسىپتىك قىزمەتىنە ءتان ەمەس جۇمىسقا تارتۋعا مۇمكىندىك بەرەتىن نورمانى جويۋعا ۋادە بەردى.
