وشەم دەپ وكىنبەيمىن، جىلامايمىن،
جىلاسام دا جۇبات دەپ سۇرامايمىن.
قىراننىڭ قۇدىرەتىن قيماساڭدار،
قايتەيىن، تاعدىرىن بەر قۇرالايدىڭ.
تاعدىرىن بەر، تاعدىرىن قۇرالايدىڭ،
قاشان اتىپ العانشا قۇلامايمىن.
سۋسىنداتىپ تۇپ-تۇنىق تاۋ بۇلاعى،
جانارىمدا جايناعان تۇنادى ايدىن.
سايراڭدايمىن سايلاردا، قىردى اسامىن،
سىڭسىعان نۋ ورمانمەن سىرلاسامىن.
قاراۋىلعا ىلەكسەم، ىلىگەيىن،
قۇزعىنعا ۇقساپ كەلمەيدى مىڭ جاساعىم.
وشەم دەپ وكىنبەيمىن، قايعىرمايمىن،
وتكەن ءوشتى.
ەندى وعان قايرىلمايمىن.
قىران دا، قۇرالاي دا بولماق ەمەن،
اتىمنان ادام قويعان ايرىلمايمىن.
...ارپالىسىپ جۇرگەندە ومىرمەنەن،
قاي-قايداعا اكەتپەس كوڭىل دەگەن.
ولسەم ولەم، ءوزىمنىڭ جەرىمدە مەن.
قالسام قالام، ءوزىمنىڭ ەلىمدە مەن!
جىلامايمىن، سوندىقتان كوڭىلدەنەم.

---