ءولىم شىققان اۋىلعا
ويبايلاپ قازاق شابادى.
وتىرىك جىلاپ كوز جاسىن
قايدان دا بولسا تابادى.

قارالى قاتىن، قىزدارى
داۋىس قىپ انگە سالادى.
تاياق ۇستاپ ەركەكتەر
بۇكشيىپ تۇرا قالادى.

ەپتى جىگىت ەنتەلەپ،
ءتۇسىرىپ اتتان جەتەلەپ،
باتا وقىرشى باۋىرىمداپ،
ەركەكتەرگە بارادى.

كەزەكپە-كەزەك كورىسىپ،
كوزىنىڭ جاسىن توگىسىپ،
كوڭىل ايتىپ بەرىسىپ،
ازار تىنىم الادى.

ويبايلاپ شابۋ ماقۇل ما؟
جىلاسا دا جاقىنعا،
قازاقتىڭ مۇنداي ادەتى
ءتىپتى تەرىس اقىلعا.

اياڭداپ-اق جۇرسەشى،
باقىرماي ۇيگە كىرسەشى.
جىلى جۇرەك شىن سوزبەن،
كوڭىل ايتىپ كورسەشى.

ءبىر كۇنى سونداي اۋىلعا
ۇشەۋ شاۋىپ كەلسە ەگەر،
تاياق ۇستاپ ەركەگى
دايىندالا بەرسە ەگەر.

ۇشەۋى بولسا قالپاقتى،
ونى كوزى كورسە ەگەر،
امانداسپاي ەشكىمگە،
سۇرلانىپ ۇيگە كىرسە ەگەر.

«ويباي، ورىس كەلدى!» – دەپ،
بالالار قاشىپ كەتسە ەگەر.
«ءبىر ۇستەل تاپ جىلدام!» – دەپ،
بىرەۋى ءامىر ەتسە ەگەر.

اۋىلاتكوم ءبىر ۋاكىل،
ءبىرى بولسا كومسومول،
قاعاز الىپ جالما-جان
جازىپ جاتسا پروتوكول.

«بۇلار – جۋان، مىقتى» دەپ،
«قارۋ الىپ شىقتى» دەپ،
ءتىزىپ الىپ كەتپەكشى
بولسا ولاردى قولما-قول.

«قارالى اۋىل ەدىك» دەپ،
«تاياق ۇستاپ كەلدىك» دەپ،
«باتا وقىرشى ەدىك» دەپ،
جالىنىپ ازار ۇقتىرسا ول.

شاي مەنەن ەت اسىلسا،
قانت-باۋىرساق شاشىلسا،
اشۋ، اپتىق باسىلسا،
ءسوز اياعى بولسا سول.

نەدەن بولدى بۇل جۇمىس؟
ورىنسىز ادەت، قىلعان ءىس،
ۇلىقسىپ اسقان بوس شابىس،
ەكەۋى دە تەرىس جول.

بۇل ادەتتى تاستاڭىز،
تۋرا جولعا باستاڭىز.
ۇلىعىمسىپ اسپاڭىز،
ەل تۇزەۋگە ەپتى بول.

چينوۆنيك ءىسىن قىلماڭىز،
ادىلەت جولىن تىڭداڭىز،
قورقىتىپ ەلدى قويساڭىز،
تەز تۇزەلىپ، جىلدام تول!

---