وقۋشىلار شىعارماشىلىعى
مۇقاعالي ماقاتايەۆقا ارناۋ
مۇقاعالي اتامىز - قازاقتىڭ اقيىق اقىنى،
ادامداردىڭ سىرلاسى، ەڭ جاقىنى.
ولەڭدەرىن دارىپتەيمىز بۇگىن ءبىز،
تولعانامىز، ويعا الامىز جاقسىنى.
باقىت، ءومىر جايلى ول،
جازىپ كەتكەن تەرەڭ وي.
سىيلايدى ونى ۇرپاعى،
ورنى ونىڭ بولەك قوي.
كۇپى كيگەن قازاقتىڭ قارا ولەڭىن،
شەكپەن جاۋىپ، وزىنە ول قايتارعان.
تاۋدا وسكەن قىزىل-جاسىل گۇلدەرىن،
شەرلەنە ول،تولعانا ول جىرلاعان.
ءومىر جايلى
ءومىر دەگەن - اللانىڭ بەرگەنى،
ءومىر دەگەن - ادامداردىڭ كورگەنى.
تاعدىرىنان تالاي تۇيسىك تۇيگەنى،
اششىنى دا، ءتاتتىنى دە تاتىپ بارىپ بىلگەنى.
ءومىر جايلى تالاي اقىن جىرلاعان،
ايتار ويلار ولەڭىنە سىيماعان.
ويتكەنى بۇل ويلى-قىرلى ومىردە،
اللا بىزگە بار قىزىقتى سىيلاعان.
ريزامىن مەن، اللاعا مىڭ دا شۇكىر،
و، ادامدار جاماندىق قىلما بەكەر.
شاريعاتقا سيىنساڭ،قۇران بىلسەڭ،
اللا ساعان باقىتتى سوندا بەرەر.
ناۋرىز
ارازداسىپ قىس كەتتى،
ءماز بوپ مىنە كوكتەم دە جەتتى.
قىرداعى گۇل ءبۇر جارىپ،
قيقۋلاتىپ قۇس جەتتى.
ويناپ ءجۇر بالا-شاعا،
كوك وراي، شالعىن دالا.
جەر دۇنيەنى جاڭعىرتىپ،
جىلىمىز كەلدى-اۋ مىنە جاڭا.
تۇيەلەر ءجۇر بوزداعان،
بيەلەر ءجۇر قۇلىنداعان.
جاز شىقتى دەپ جايراڭداسىپ،
قويلار دا ءجۇر قوزداعان.
العاشقى ۇستاز
مەكتەپكە العاش كەلگەندە،
قارسى العان ءماز بوپ قۋانىپ.
جۇزىنەن كۇلكى كورگەندە،
شامشىراعى نۇرلانىپ.
ارىپتەردى ۇيرەتكەن،
جاماندىقتان جيرەنتكەن.
سانداردى دا جاتتاتىپ،
جاقسىلىققا ۇيرەتكەن.
كىم بولدى مەنىڭ ايتقانىم،
ارينە،ول - ۇستاز!
ءتۇسىنىپ، تەرەڭ بايقادىم،
ۇستازعا بۇل ولەڭ دە از.
ناۋرىز
كۇن نۇرىن شاشقاندا،
جەر جاينار جاسارا.
قار مەن مۇز ەريدى،
قىس كەتەر جارماسا.
قۇز دالا، تەرەڭ سايدا،
ويناعان قۇلىن-تاي دا.
ءبۇر جارعان قىزعالداعى،
جايناعان مىناۋ قىر دا.
گۇل ءوسىپ گۇل-گۇل جاينادى،
بۇتاقتا بۇلبۇل سايرادى.
ءتىرىلىپ قۇرت-قۇمىرسقا،
دۇنيە ءبىر تىنادى.
كوكتەم
كوپتەن كۇتكەن كوكتەم كەلدى،
قۋانتتى ول كوكپەن جەردى.
ىزعار كەتىپ جەر كوگەردى،
گۇلدەر ءوسىپ، مال تولدەدى.
بالالار دا ويناپ-كۇلىپ،
جايراڭداسار ساۋىق قۇرىپ.
كوكتەمىم دە كەلدى مىنە ،
دەگەندەي بوپ الاسۇرىپ.
وتىرىك ولەڭدەر
دۇنيەدە ەڭ مىقتى تىشقان ەكەن،
ون بەس جىگىت قوسىلىپ، زورعا جىققان ەكەن.
سودان تىشقان بولماي ولاردان كەگىن العان ەكەن.
قىزىق ەكەن ماسالار كولدە ءجۇر،
ال بالىقتار تىنىم تاپپاي ۇشىپ ءجۇر.
عاجاپ قوي بۇل دەگەنىڭ،
اسپان جاسىل، جەر كوگىلدىر.
استانام!
عاجايىپ قالا استانا،
سۇلۋ بايتاق باس قالا.
كەرەمەتكە كوز تاستاپ،
قارايدى وعان اتا-انا.
بار ءوز تۋىم، ەلتاڭبام،
وعان قوسا ءانۇران.
ەركىندىككە قول جەتكىزگەن،
تاۋەلسىز ەلىم قازاقستان.
ۇستاز
حات تانيدى وزىڭىزدەن شاكىرتتەردىڭ تالايى،
شاكىرت ءۇشىن اعاردى عوي سامايى.
ۇستازدىڭ ءبىلىم بەرگەن شاكىرتىنە،
سول ءبىر كەز ۇمىتىلىپ قالمايدى.
ۇستازدى ءارقاشاندا سىيلاۋ پارىز،
ەشقاشان وتەلمەيدى ۇستازعا دەگەن پارىز.
ۇستازدىڭ شاكىرتكە بەرگەن ءبىلىمىن،
قايدا جۇرسەڭ دە اقتاۋ پارىز.
تاۋەلسىز قازاقستان
باقىتتى عۇمىر كەشەم دەپ،
شىقتى جاستار الاڭعا.
ۇرپاق ءۇشىن كۇرەسەم دەپ،
قازا بولدى ۇل-قىز دا.
رامىزدەرى تۇعىرلى،
ماعىناسى ۇعىمدى.
اتا-زاڭى ورناعان،
ەلىم مەنىڭ باقىتتى.
باقىت دەگەن
مۇقاعالي اتامىز دا جىرلاعان،
باقىت دەگەن ادام ءۇشىن ءبىر ارمان.
بىزدەر ءۇشىن باقىت دەگەن ءدال ءقازىر،
قيىندىقتا جاردەمدەسكەن اتا-اناڭ.
اتا-اناعا باقىتپىز عوي ءبىز دەگەن،
ارمانىنا جەتۋ كەرەك كوزدەگەن.
اقىل، قايرات، سابىردى ول قولدانىپ،
ومىردە ءبىر قول كوتەرىپ كورمەگەن.
جاز
قىردىڭ قىزىل قىزعالداعى،
كوز تويمايدى قاراسا.
جەردىڭ الۋان گۇلدەرى دە،
جايىپ قويعان الاشا،
كوكتەم
بايشەشەكتەر گۇلدەيدى قىرقالاردا،
سۋ اعادى بۇلاقتاي جىرالاردا.
قيقۋلاتىپ ۇشىپ ءجۇر تىرنالار دا،
سايراڭداسىپ ويناپ ءجۇر بالالار دا.
مۇقاعالي اتامىز - قازاقتىڭ اقيىق اقىنى،
ادامداردىڭ سىرلاسى، ەڭ جاقىنى.
ولەڭدەرىن دارىپتەيمىز بۇگىن ءبىز،
تولعانامىز، ويعا الامىز جاقسىنى.
باقىت، ءومىر جايلى ول،
جازىپ كەتكەن تەرەڭ وي.
سىيلايدى ونى ۇرپاعى،
ورنى ونىڭ بولەك قوي.
كۇپى كيگەن قازاقتىڭ قارا ولەڭىن،
شەكپەن جاۋىپ، وزىنە ول قايتارعان.
تاۋدا وسكەن قىزىل-جاسىل گۇلدەرىن،
شەرلەنە ول،تولعانا ول جىرلاعان.
ءومىر جايلى
ءومىر دەگەن - اللانىڭ بەرگەنى،
ءومىر دەگەن - ادامداردىڭ كورگەنى.
تاعدىرىنان تالاي تۇيسىك تۇيگەنى،
اششىنى دا، ءتاتتىنى دە تاتىپ بارىپ بىلگەنى.
ءومىر جايلى تالاي اقىن جىرلاعان،
ايتار ويلار ولەڭىنە سىيماعان.
ويتكەنى بۇل ويلى-قىرلى ومىردە،
اللا بىزگە بار قىزىقتى سىيلاعان.
ريزامىن مەن، اللاعا مىڭ دا شۇكىر،
و، ادامدار جاماندىق قىلما بەكەر.
شاريعاتقا سيىنساڭ،قۇران بىلسەڭ،
اللا ساعان باقىتتى سوندا بەرەر.
ناۋرىز
ارازداسىپ قىس كەتتى،
ءماز بوپ مىنە كوكتەم دە جەتتى.
قىرداعى گۇل ءبۇر جارىپ،
قيقۋلاتىپ قۇس جەتتى.
ويناپ ءجۇر بالا-شاعا،
كوك وراي، شالعىن دالا.
جەر دۇنيەنى جاڭعىرتىپ،
جىلىمىز كەلدى-اۋ مىنە جاڭا.
تۇيەلەر ءجۇر بوزداعان،
بيەلەر ءجۇر قۇلىنداعان.
جاز شىقتى دەپ جايراڭداسىپ،
قويلار دا ءجۇر قوزداعان.
العاشقى ۇستاز
مەكتەپكە العاش كەلگەندە،
قارسى العان ءماز بوپ قۋانىپ.
جۇزىنەن كۇلكى كورگەندە،
شامشىراعى نۇرلانىپ.
ارىپتەردى ۇيرەتكەن،
جاماندىقتان جيرەنتكەن.
سانداردى دا جاتتاتىپ،
جاقسىلىققا ۇيرەتكەن.
كىم بولدى مەنىڭ ايتقانىم،
ارينە،ول - ۇستاز!
ءتۇسىنىپ، تەرەڭ بايقادىم،
ۇستازعا بۇل ولەڭ دە از.
ناۋرىز
كۇن نۇرىن شاشقاندا،
جەر جاينار جاسارا.
قار مەن مۇز ەريدى،
قىس كەتەر جارماسا.
قۇز دالا، تەرەڭ سايدا،
ويناعان قۇلىن-تاي دا.
ءبۇر جارعان قىزعالداعى،
جايناعان مىناۋ قىر دا.
گۇل ءوسىپ گۇل-گۇل جاينادى،
بۇتاقتا بۇلبۇل سايرادى.
ءتىرىلىپ قۇرت-قۇمىرسقا،
دۇنيە ءبىر تىنادى.
كوكتەم
كوپتەن كۇتكەن كوكتەم كەلدى،
قۋانتتى ول كوكپەن جەردى.
ىزعار كەتىپ جەر كوگەردى،
گۇلدەر ءوسىپ، مال تولدەدى.
بالالار دا ويناپ-كۇلىپ،
جايراڭداسار ساۋىق قۇرىپ.
كوكتەمىم دە كەلدى مىنە ،
دەگەندەي بوپ الاسۇرىپ.
وتىرىك ولەڭدەر
دۇنيەدە ەڭ مىقتى تىشقان ەكەن،
ون بەس جىگىت قوسىلىپ، زورعا جىققان ەكەن.
سودان تىشقان بولماي ولاردان كەگىن العان ەكەن.
قىزىق ەكەن ماسالار كولدە ءجۇر،
ال بالىقتار تىنىم تاپپاي ۇشىپ ءجۇر.
عاجاپ قوي بۇل دەگەنىڭ،
اسپان جاسىل، جەر كوگىلدىر.
استانام!
عاجايىپ قالا استانا،
سۇلۋ بايتاق باس قالا.
كەرەمەتكە كوز تاستاپ،
قارايدى وعان اتا-انا.
بار ءوز تۋىم، ەلتاڭبام،
وعان قوسا ءانۇران.
ەركىندىككە قول جەتكىزگەن،
تاۋەلسىز ەلىم قازاقستان.
ۇستاز
حات تانيدى وزىڭىزدەن شاكىرتتەردىڭ تالايى،
شاكىرت ءۇشىن اعاردى عوي سامايى.
ۇستازدىڭ ءبىلىم بەرگەن شاكىرتىنە،
سول ءبىر كەز ۇمىتىلىپ قالمايدى.
ۇستازدى ءارقاشاندا سىيلاۋ پارىز،
ەشقاشان وتەلمەيدى ۇستازعا دەگەن پارىز.
ۇستازدىڭ شاكىرتكە بەرگەن ءبىلىمىن،
قايدا جۇرسەڭ دە اقتاۋ پارىز.
تاۋەلسىز قازاقستان
باقىتتى عۇمىر كەشەم دەپ،
شىقتى جاستار الاڭعا.
ۇرپاق ءۇشىن كۇرەسەم دەپ،
قازا بولدى ۇل-قىز دا.
رامىزدەرى تۇعىرلى،
ماعىناسى ۇعىمدى.
اتا-زاڭى ورناعان،
ەلىم مەنىڭ باقىتتى.
باقىت دەگەن
مۇقاعالي اتامىز دا جىرلاعان،
باقىت دەگەن ادام ءۇشىن ءبىر ارمان.
بىزدەر ءۇشىن باقىت دەگەن ءدال ءقازىر،
قيىندىقتا جاردەمدەسكەن اتا-اناڭ.
اتا-اناعا باقىتپىز عوي ءبىز دەگەن،
ارمانىنا جەتۋ كەرەك كوزدەگەن.
اقىل، قايرات، سابىردى ول قولدانىپ،
ومىردە ءبىر قول كوتەرىپ كورمەگەن.
جاز
قىردىڭ قىزىل قىزعالداعى،
كوز تويمايدى قاراسا.
جەردىڭ الۋان گۇلدەرى دە،
جايىپ قويعان الاشا،
كوكتەم
بايشەشەكتەر گۇلدەيدى قىرقالاردا،
سۋ اعادى بۇلاقتاي جىرالاردا.
قيقۋلاتىپ ۇشىپ ءجۇر تىرنالار دا،
سايراڭداسىپ ويناپ ءجۇر بالالار دا.
You Might Also Like
-
بىلىمدىلىگى: كاۆكاز حالىقتارى مۋزىكاسى جانە ارميان كومپوزيتورىنىڭ ءومىرى مەن مۋزىكالىق شىعارمالارى تۋرالى تۇسىنىك بەرۋ.
