ورمەكشى سلاۆيك
ءاپالى-سىڭلىلى ميلا مەن ماشا دەگەن قىزداردىڭ بولمەسىنە سلاۆيك اتتى ورمەكشى قونىس تەپتى. ول تەرەزە پەردەسىنىڭ ارت جاعىنان وزىنە ىڭعايلى ورىن تاڭداپ الدى. بۇل جەر جارىق، جايلى ءارى ەشكىمنىڭ كوزىنە تۇسە بەرمەيتىن.
تاڭەرتەڭ شەشەسى قىزدارىن وياتتى.
— سۇلۋلارىم مەنىڭ! تۇراتىن ۋاقىت بولدى! — دەگەن اناسىنىڭ مەيىرىمدى داۋىسى ەستىلدى دە، شام جاندى.
قىزدار كەرىلىپ-سوزىلىپ الدى دا، تەزدەتىپ مەكتەپكە جينالا باستادى.
سلاۆيك ەشقاشان دا مەكتەپ بەتىن كورگەن ەمەس. ميلا مەن ماشا سارافاندارىن كيىپ، شاشتارىن ءورىپ، كوڭىلدەنە ساباققا قاراي جۇگىرگەن كەزدە ولارعا قاتتى قىزىعاتىن. قىزداردىڭ سوزىنە قاراعاندا، مەكتەپ دەگەنىمىز — ۇلكەن ءۇي. وندا وقۋشىلار تىم كوپ، مۇعالىمدەرى ولارعا كوپتەگەن قىزىقتاردى ايتىپ بەرەدى.
— مەن دە مەكتەپكە بارسام عوي، شىركىن! قىزدار سياقتى جازىپ، وقىپ ۇيرەنەر ەم، ءارى كوپتەگەن كىتاپتاردى وقىعان بولار ەدىم!— دەپ ول ءوزىن وقۋشى ورنىنا قويىپ ەلەستەتتى.
ءبىراق ول بار-جوعى كىشكەنتاي عانا ورمەكشى عوي! ونداي الىس ساپارلارعا ەشقاشان دا اتتانا الماس ەدى. جالپى ونى مەكتەپكە كىم الا قويادى؟ ونىڭ ءتىپتى پورتفەلى دە جوق قوي…
ءىشى پىسپاس ءۇشىن سلاۆيك ورمەكتىڭ بۇرىشىنان كىشكەنە تەرەزە جاساپ الدى. ورمەگىن — جەلكەن، ال ءوزىن ەرجۇرەك كاپيتان سەزىندى. سلاۆيك جەڭىل ورمەگىندە باياۋ تەربەلىپ، تاڭعاجايىپ ساياحات تۋرالى ارماندادى.
تەرەزەنىڭ الدىندا كىشكەنە قىش قۇمىرادا كاكتۋس ءوسىپ تۇراتىن-دى. قىزدار ونى ميستەر سەم دەپ اتايتىن. ول دوپ-دومالاق، جىلتىر، قاربىزعا ۇقسايتىن ەدى. سلاۆيكتى قۋانتۋ ءۇشىن كاكتۋس ءجيى-جيى قىزىقتى حيكايالار شەرتەتىن. الىستا قالعان ءوزىنىڭ وتانى — قۇمدى ءشول تۋرالى ونىڭ بىلەتىنى از ەمەس ەدى. مۇنداي اڭگىمەلەردەن كەيىن سلاۆيك باتىلدانىپ پەردەنىڭ ار جاعىنان بەرمەن قاراي شىعاتىن. ەسىكتىڭ قوڭىراۋىن بىرەۋ باسسا بولدى، ول سول مەزەتتە ارتقا قاراي قاشاتىن-دى.
مەكتەپتەن ەڭ الدىمەن ماشا كەلەتىن. تۇسىنىكتى عوي، ەكىنشى سىنىپتا ميلا وقيتىن ءتورتىنشى سىنىپتان گورى ساباق از بولادى. ماشا اسقان شىدامدىلىقپەن اپكەسىن كۇتەدى. ەكەۋىنىڭ باسى قوسىلسا، كوڭىلدى بولارى ءسوزسىز. مەكتەپتە بولعان جاڭالىقتاردى جارىسا ايتىسىپ، بىلدىرلاعان ەكى قىزدىڭ اڭگىمەلەرىن سلاۆيك ماساتتانا تىڭدايتىن. اۋەسقوي ورمەكشى ميلاعا قاتار سىنىپتا وقيتىن كوستيك اتتى بالانىڭ ۇناپ جۇرگەنىن، ماشاعا بىرگە وقيتىن نيكيتا ەسىمدى بالا قىسقا حات جىبەرگەنى جونىندەگى ولاردىڭ قۇپياسىن دا ءبىلىپ الدى.
سلاۆيك كەيدە تەرەزەدەن توڭىرەككە كوز تاستاپ قويادى. ول جاقتا كۇز ءوز بوياۋىن وزگەرتىپ جاتىر. اينالا اسپان تۇنەرىپ جاڭبىر جاۋعانشا وتە ادەمى بولىپ تۇر ەدى. كىشكەنتاي ورمەكشىنىڭ جىپ-جىلى تۇراعىن سىرتتان تەرەزە اينەگى عانا بولەتىن. ول وزىنە جايلى دا قولايلى وسى تۇرمىسىنا ءدان ريزا-تۇعىن. قار جاۋعانعا دەيىن ۋاقىت تا ءبىرسىدىرعى قالىپپەن ءوتىپ جاتتى. اۋەلى سلاۆيك تاڭعالدى. ول اينالانىڭ بۇلاي اپپاق بولىپ جاتقانىن ەشقاشان كورگەن ەمەس- ءتىن. بۇلار تۇرىپ جاتقان ءۇيدىڭ جانىندا ءوسىپ تۇرعان اعاشقا ءبىر قارعا ۇشىپ كەلدى. قونعان قۇستىڭ سالماعىمەن بۇتاق تەربەلدى دە، ۇلپا قار ۇشقىندادى. بۇل كورىنىسكە قاراپ تۇرعان اسەرلەنگىش سلاۆيكتىڭ:
— قانداي عاجاپ! — دەگەن داۋىسى شىعىپ كەتتى. ءبىر ەمەس، الدەنەشە رەت كورىپ جۇرسە دە، قار دەگەن ول ءۇشىن ءبىر تاڭعاجايىپ نارسە بوپ قالعان ميستەر سەم كاكتۋس:
— ءيا، ءيا! — دەپ ورمەكشىنى قوستادى.
دالا نە سەبەپتى جاپ-جارىق بولىپ كەتكەنىن تۇسىنگەن قىزداردىڭ:
— قار! الاقاي، قار جاۋدى! — دەگەن قۋانىشقا تولى ۇندەرى ەستىلدى.
— اققالا تۇرعىزامىز!
قىزدار تەرەزەگە قاراي جۇگىرىپ باردى دا، پەردەنى ىسىرىپ جىبەرىپ ەدى، وندا…
كۇتپەگەن جەردەن جاڭا عانا جاقسى اسەر بەرگەن ادەمى كورىنىس اپ-ساتتە ۇمىت بولدى.
سلاۆيك قىزدارعا قاراپ تۇر ەدى. ونىڭ و باستان جاراتىلىسى وسىنداي: ءتۇسى قاپ-قارا، موينى جوق، باسى كەۋدەسىنە جابىسا بىتكەن، ءتورت پار اياعى بار عوي. ورمەكشىلەر وسىنداي تىرشىلىك يەسى بولسا، امال قانشا؟! كوپتەگەن ورمەكشىلەردىڭ سەگىز كوزى بار. بىرنەشە بولىككە بولىنگەن سلاۆيكتىڭ كوزىنەن مەيىرىم توگىلىپ تۇر ەدى. ءبىراق شەكتەن شىققان مەيىرىمدىلىك كىمگە كەرەك؟!
— تفۋ! ورمەكشى! قانداي جيىركەنىشتى! — دەدى ميلا يىعىن قيساڭداتىپ.
— كىشكەنتاي كەزىمنەن ورمەكشىنى جەك كورەمىن! — دەپ ماشا اپكەسىن قولداي كەتتى. مۇنداي سوزدەردى ەستىگەن سلاۆيكتىڭ ءتىلى بايلانىپ قالدى. اشىنعان ۋاقىتتا بىردەڭە ويلاۋعا مۇرشاسى دا بولماي قالدى.
قىزدار جاقسى كورەتىن ميستەر سەم ورمەكشى دوسى ءۇشىن قاتتى قورىقتى. ول ءاپالى-سىڭلىلى قىزداردان مۇنداي جاعىمسىز سوزدەردى ەشقاشان ەستىگەن ەمەس ەدى.
ەشكىمگە كەرەك ەمەس قۋانىشتىڭ ءوزى كومەسكى تارتقانداي. جاعداي شيەلەنىسكەن كەزدە بولمەگە شەشەلەرى كىرىپ كەلدى. ميلا مەن ماشا قۇتقارۋشى تابىلعانداي ۇمتىلا بەرىپ ەدى، ماماسى نە بولىپ جاتقانىن بىردەن ءتۇسىندى دە:
— قىزدار، ورمەكشى بىزگە جاعىمدى جاڭالىق — قار جاۋعانىنان حابار بەرىپ تۇر. نەگە ءبىز ونى رەنجىتۋىمىز كەرەك. ورمەكشىدەن قورقۋدىڭ قاجەتى جوق. ول سونداي كىشكەنتاي، ءارى سونداي دارمەنسىز. ومىردە جاراتىلىسى وزگەشە نارسە كوپ، سوندىقتان بارلىعىنا تۇسىنىستىكپەن قاراپ، ونى سول كۇيىندە قابىلداۋ قاجەت.
ميلا مەن ماشا ابىرجىپ قالدى. سلاۆيكتەن قاتتى ۇيات بولدى-اۋ!
— ول شىنىندا دا وتە سۇيكىمدى،— دەدى دە، ميلا تەرەزەگە جاقىنداپ، ورمەكشىنى قىزىقتاپ، انىقتاپ قاراي باستادى.
— ەشكىمنىڭ دە سەنى رەنجىتۋىنە جول بەرمەيمىز! — دەدى كوڭىلى بوساعان ماشا. — كانەكي، دوس بولايىق!
باتىلدانعان سلاۆيك كەلىسىم بەلگىسى رەتىندە اياقتارىن قيمىلداتتى. كاكتۋس ميستەر سەمنىڭ ابىرجىعاننان بۇرتيعان ۇرتى دا تەز باسىلدى. ونى دا قىزدار اققالا سوعۋعا بىرگە الىپ شىعار ما ەدى؟
ورىس تىلىنەن اۋدارعان بايبوتا قوشىم-نوعاي.
You Might Also Like
-
باياعى زاماندا ءبىر ماقتانشاق شەگىرتكە بولىپتى. ول كىشكەنە كەزىنەن الىسقا سەكىرگەندى جاقسى كورەدى ەكەن.
