قالقام-اي، مەن ۇندەمەي جۇرەمىن كوپ،
ويلاما وتسىز، ويسىز، سۋىق جان دەپ.
جۇرەكتەگى جالىندى كوزدەن جاس قىپ،
اعىزعانىم بولادى ول نەگە سەپ؟

انتۇرعان ەل كوزىنە تىك قارايمىن،
سونىمدى سەن سوگەدى-اۋ دەپ ويلايمىن.
جۇرەگىمدى كەسكىلەپ ساتىپ جۇرگەن
ارسىزداردى دوسىم دەپ نەگە ايايمىن؟

ىشىمدە قايعىم قالىڭ، كوز جاسىم كەم،
ادام جوق، كىمدى دوس دەپ مەن شاعۋشى ەم؟
ايەل ادام گۇلمەن تەڭ، دىمدى سۇيمەك،
كوزىنەن جاسى شىقسا، بويىنا ەم.

كوڭىلىڭە دايىن تۇر عوي جايىم مەنىڭ،
دۇشپاندىعىڭ قاتايعان شىعار سەنىڭ.
ەگەر مەنىڭ ءىشىمدى جارىپ كورسەڭ،
جىلاۋىڭدى ۇمىتىپ، شوشىر ەدىڭ.

---