-باعاسىڭ! - دەدى باستىعىم،
-باقپايمىن! - دەدىم، بالا ەدىم.
ارتىم بوس، ايتار تاسبۋىن،
جوق-تۇعىن مەنىڭ دالەلىم.
-باقتىرام! - دەدى باستىعىم.
باعاسىڭ! - دەدى،- جەتپەگىر!
سونىمەن، ءبىراز جاس كۇنىم،
قىسىراق قۋىگا وتكەن ءبىر،
قورادا جەمسىز اقىردا،
قاماۋدا-تۇعىن قىسىراق،
اياڭداپ كەلەم، تاقىمعا
شەتەننەن ڭۇرىق قىسىپ اپ
ايقارا اشتىم قورانى،
جانۋارلارعا وبال-دى.
وبالدى ءقايتسىن قىسىراق،
ويناقتاپ الىپ جوعالدى.
بىرىنە-بىرى دەم بەرىپ،
تۇياقپەن ءتۇتىپ دالانى.
تۋلاعان وڭشەڭ كوكجەلىك،
ءۇيىرىن ىزدەپ بارادى،
قايىرۋ بەرەر بولمادى،
ويناڭتاپ ولاي، بىلاي ءبىر،
سورپاسى شىعىپ سورلادى.
سىلەسى قاتقان قۇلا ايعىر
جەلىگىپ الدى كونبەستەن
جەلقۋىق وڭشەڭ بايتالدار،
ءبىرى دە قايىرۋ بەرمەستەن
سىناپتاي اڭتى سايتاندار.
بىر-بىرلەپ ءجۇرىپ ساي-قۇمنان،
ولگەندە ازەر قايتاردىم.
جارماستى-اۋ قۇلا ايعىر دا،
جالىنا جيرەن بايتالدىڭ.
سىناپتاي اققان سايتاندى،
جانۋار ابدەن يلەگىتى،
شۋ اساۋ وڭشەن، بايتالدى،
بىر-بىرلەپ ءجۇرىپ ۇيرەتتى...

---