تىسقا شىقسام،
كۇن شىڭىلتىر، قار جاۋعان.
ىزعار، اياز اتىرىلىپ بار ماڭنان،
اسىپ اناۋ اسقار-اسقار تاۋلارداي،
قىس جەتىپتى تونىن تەرىس اۋدارعان.
قىس جەتىپتى،
سول باياعى كەزىندەي،
قۋىرىپ ءجۇر دۇنيەنى كوز ىلمەي،
كۇن نۇرىنان ەش جىلىلىق سەزىلمەي،
اينەكتەنگەن ماسكۇنەمنىڭ كوزىندەي.
شۋىلداعان شاۋ قارعاداي جار سالىپ،
سابيلەر ءجۇر كارى اتاسىن قارسى الىپ.
ماحابباتتان ۇمىت قالعان ۇستاز قىز،
تەرەزەگە قاراپ وتىر تامسانىپ.
تەرەزەگە قارايدى دا، تامسانىپ،
مۇڭايا ما، قۋانا ما ءان سالىپ؟!
ءجىبىر ەمەس تەرەزەگە قاتقان مۇز،
جىلۋىمەن جىلىتسا دا قانشالىق.
اتتاناسىڭ اياقتاماي ارماندى،
(راس ەكەن جالعان دەسە، جالعاندى!)
...قىز جانارىن وقۋلىڭقا اۋداردى،
شەشپەك بولىپ كوپ بەلگىسىز سانداردى...

---