ساداقانىڭ پايداسى
ەرتەدە ءبىر جىگىت باي بولۋدى ارمانداپتى. ول ءبىر دانىشپانعا بارىپ:
— مەنىڭ باي، داۋلەتتى بولعىم كەلەدى. نە كەڭەس بەرەسىز؟، — دەيدى.
— بايلىقتى نە ىستەيسىڭ. وناندا ساعان احيرەتكە كەرەك بايلىق بەرەيىن، — دەيدى. جىگىت قويمايدى. دانىشپان:
— ءقازىر عانا ءبىر باي دۇنيە سالىپ ەدى. جۇرت سوعان ءقابىر قازىپ جاتىر. سول كورگە ءبىر ساعات ءتۇسىپ شىقساڭ، بايدىڭ بار بايلىعىن ساعان الىپ بەرەيىن، — دەيدى. جىگىت قۋانىپ كەتىپ، شارتىنا كەلىسەدى. دانىشپان:
— قورىقپايسىڭ با؟ — دەپ سۇرايدى. جىگىت:
— ات باسىنداي التىن بەرسەڭ بولدى. ءبىر ساعات ەمەس، ءبىر كۇن جاتىپ شىعامىن، — دەيدى.
دانىشپان جىگىتتى قازىلىپ جاتقان كورگە اكەلەدى. ونى قابىرگە كىرىگىزىپ، جاتقىزىپ اۋزىن جاقسىلاپ بەكىتەدى. ءبىر كەزدە جىگىتتىڭ شىڭعىرعان داۋىسى شىعادى. جۇرتتىڭ ءقابىردى اشقانى سول ەدى، جىگىت اتىپ شىعىپ قاشا جونەلەدى. دانىشپان ونى ازەر توقتاتىپ:
— ءاي، نە بولدى؟ — دەيدى. جىگىتتىڭ ءوڭى قاشىپ، ءتۇرى بوزارىپ كەتكەن ەكەن.
— التىنى دا قۇرىسىن، بايلىعى دا قۇرىسىن. كوردە كورگەن ازابىمدى، تارتقان ماشاقاتىمدى سوزبەن ايتىپ جەتكىزە المايمىن، — دەيدى.
— نە كوردىڭ سوندا؟
— كورگە تۇسكەنىم سول ەدى، جانىم كوزگە كورىندى. قاپتاعان قۇرت-قۇمىرسقا، جاندىك اتاۋلى جابىلىپ ءتانىمدى شاعا باستادى. كەنەتتەن كوكتەن ءبىر قارىش اتتى جىلان اتىلىپ كەلىپ كەۋدەمە قوندى. ايىر ءتىلىن شىعارىپ شاقپاق بولدى. بۇرىن جولدا كەلە جاتىپ، جول شەتىندە وتىرعان قايىرشىعا ءبىر ءۇزىم نان بەرىپ ەدىم. سول نان قۇدايدىڭ قۇدىرتىمەن پايدا بولىپ ماعان قالقان بولدى. قارىش نانعا باتا الماي كەتىپ قالدى، — دەيدى ارەڭ سوزگە كەلىپ. دانىشپان:
— نە ىستەيىن؟ ات باسىنداي التىن بەرەيىن بە، بايۋدىڭ جولىن ۇيرەتەيىن بە؟ جىگىت:
— جوق، ماعان تەك قايىرىمدىلىق جاساۋدى ۇيرەتىڭىز. دەنىم ساۋ بولسا مالدى ءوزىم-اق تابام، — دەپتى.
You Might Also Like
-
«جىلقىدان جىلقىنىڭ ارتىقشىلىعى ەتىندە دە ەمەس، جۇزدەن جۇيرىك-مىڭنان تۇلپارلىعىندا دا ەمەس، تۇبىندە ءبىز ونى جەيمىز.
