سارعايدىم كۇننەن كۇنگە قۋات كەمىپ،
قالىڭ وي - قارا جىلان جۇرەكتى ەمىپ.
اقىرىن ءبىتىپ بارام جانعان شامداي،
كوزىمە ىستىق جاستار ءمولت-مولت كەلىپ.
اپىرم-اي، اۋىر بولدى-اۋ كۇندى وتكىزۋ،
ۋ جۇتىپ، ايدان ۇزىن ءتۇندى وتكىزۋ!-
قوزعالىپ، سويلەپ، ويناپ، ءتىرى جاتىپ،
ولەم دەپ جاس ومىردەن كۇدەر ءۇزۋ.
سوعاسىڭ ءجيى-جيى، جۇرەك، نەگە؟
سوققانمەن جاندانا ما سولعان دەنە؟
سارى سۋ دەنەنى ۋلايد تامىرلاردا،
تازارىپ، ەندى ونى قان ەتەم دەمە.
قالمادى كوزدىڭ نۇرى، كورگە اينالدىم،
قارانى - اق، اقتى - قارا دەرگە اينالدىم.
دياماداي ءپىسىپ تۇرعان ەكى بەتىم
قۋارىپ، قانى قاشىپ، كۇلگە اينالدىم.
جايىلدى بار دەنەمە ۋى دەرتتىڭ،
مىنەكەي، ەكى اي بولدى جالىن جۇتتىم.
كۇندىز - كۇن، تۇندە كۇمىس اي كورمەيمىن،
داريعا، جانىم - ازات، دەنەم - تۇتقىن.
بارادى كۇننەن كۇنگە ازاپ اسىپ،
ءولىم تۇر انادايدا قوينىن اشىپ،
«قينالا ءتۇسسىن ءالى!»- دەگەندەي-اق،
اياعىن، كۇلىمسىرەپ، ساناپ باسىپ.
جاساعان! تەز الاتىن اجال جوق پا؟
قيناما، تەز ولەيىن، ۇشىر وققا.
شىجىلداپ دەنە، شىرقىراپ جان بەرەيىن،
جالىنى كوككە شىققان ءتۇسىر وتقا!

---