سەنسىڭ دوسىم، جىبەك مىنەز جىبەگىم،
سەنى عانا سۇيەم - كۋا جۇرەگىم.
سۋىق جولدان ساقتايتىن سەن - پەرىشتەم،
سەن بولماساڭ، ازىپ-توزىپ ولەمىن.
ءتۇرلى جەردە، ءتۇرلى شاقتا تاڭىمىز
اتسا-داعى، سۇيىسپەپ پە ەدى جانىمىز؟
ءبىزدى جان عوي جاقىن قىلعان، جىبەگىم،
باستاعان جوق ەسسىز ىستىق قانىمىز.
ەسىڭدە مە؟ ءبىر جىل... كۇزدىڭ كۇنى ەدى،
كۇزدى كۇننىڭ سالقىنشالاۋ ءتۇنى ەدى.
جارىن، تاستاپ، تۇندە مەنى باقشاعا
كورۋ ءۇشىن ىزدەپ كەلگەن كىم ەدى؟
ول تۇننەن سوڭ تالاي-تالاي جىل وزدى،
ەسسىز جارىڭ ايعا قولىن كوپ سوزدى.
اسپانعا ورلەپ، تالاي قۇلاپ، مەرت بولدىم،
زامان وزدى، جۇرەك ءسوندى. جان توزدى.
ءومىر - جاپان. ارىپ، شارشاپ جۇرگەنىم،
ەسسىز ەدىم، وڭدى-سولدى كورمەدىم.
توعىز جولدىڭ تورابىندا تۇرعاندا،
جىلى - بىلتىر، سەنى تاعى كورگەنىم.
كوردىڭ دە سەن، اشتىڭ تازا قۇشاعىڭ،
قۇشاعىڭدا جاس بالاعا ۇقسادىم.
سول كەزىمدە بار كۇنادان پاك بولىپ،
دەگەنىم راس: «سەنسىڭ جارىم، قوساعىم».
سول كۇننەن سول تاعى ءبىراز كۇن ءوتتى،
ۇمىتقانداي بولدىم سەنى - جىبەكتى.
سەن سوزىمە، جان-جۇرەگىم، جىبەگىم،
توقتاتا الماي قالىپ ەدىم جۇرەكتى.
سەن جىلادىڭ، كوزىڭ جاسىن كورمەدىم،
زارلادىڭ سەن، زارىڭ قۇلاققا ىلمەدىم.
مەن جەل ەدىم، كەتتىم سوندا جەل قۋىپ،
كوز جاسىڭنان ساداقا بوپ ولمەدىم.
ايلار ءوتتى، اي كورىندى، ءولدى جىن،
ايلار ءوتتى، ايىرىلدى كۇن مەن ءتۇن.
ايلار ءوتتى، ىشكەن ۋدان اينىدىم،
ايقىن بولدى اقىرىندا جالعان، شىن.
ءبىلدىم: ماعان جار ەكەنسىڭ سەن عانا،
ءبىلدىم: ساعان جار ەكەنمىن مەن عانا.
سوڭعى كەزدە سەنى كورمەي، جىبەگىم،
اشىپ كورشى، جۇرەگىمدە مىڭ جارا.
سەنى كورمەي، كوزىم كورگە اينالدى،
جۇرەگىمە سانسىز قاسىرەت بايلاندى.
كوپ كۇن ەندى كورىنبەيسىڭ، قاشاسىڭ،
جۇرەگىڭنىڭ ماحابباتىن كىم الدى؟
ەسسىز جارىڭ زارلاپ ەندى قالار ما؟
زارلاي-زارلاي قارا جەرگە بارار ما؟
ءبىر جىل بويى تەڭىز بولىپ توگىلگەن
كوز جاسىنان جىبەگىم دە تانار ما؟!

---