مەن كوردىم قىزىل گۇلدى ءتۇسى كەتكەن،
تانىنەن السىزدەنىپ كۇشى كەتكەن.
ماعلۇم ءبىر تۇيتكىل بولىپ كوپتەن،
سول تۇيتكىل ءقازىر وعان كەلىپ جەتكەن.

تولىپ تۇرعان كەۋدەلەرى وت پەن جالىن:
ەسىتىپ تۇرا الماستاي ايتقان زارىن.
اڭعارتتىم بىر-ەكى اۋىز ءسوز مازمۇنىن،
ءبىلدىرىپ زارلاعان سوڭ ماعان ءحالىن،

تۇسكەندەي باستارىنا قالىڭ تۇمان،
تاعدىردا جازىلعان سوڭ وسى... پلان.
«جازمىشتان وزمىش بولماس» دەگەن سوزگە،
بولسا دا تۇسەدى ەكەن سايىپ قىران.

تولتىرعان قاندى جاسقا ەكى كوزىن،
ايادىم ءىشىم ەرىپ ونىق ءوزىن.
بىر-ەكى نازىممەنەن مەن وتەيىن
جانىمنىڭ جان دوستى دەپ ايتقان ءسوزىن.

كەلمەستەي تۇندەگى ۇيقى، باتپاستاي اس،
تاعدىرعا باس يگەن سوق شىن گاۋھار تاس.
كوپ جازىپ كەڭىلىڭدى اۋىرتپايىن
سوندا دا دوستىڭ سىرى دوستىنا پاش.

قازاقتى نامىس دەگەن تەنتىرەتكەن،
پارتيا، داۋ مەن جانجال تۇپكە جەتكەن:
نامىسپەنەن جانىنا قايعى شاشىپ،
ەگىنىن ورسىن ەندى، قولدان ەككەن.

تۇسەر دەپ سىزگە قاپا، كەپ جازبادىم،
سوندا دا، ءتىپتى، بوسقا تەك جازبادىم.
دارمەن جوق ءىس وتكەن سوق نە شارا بار،
قۇر ويباي پايدا بەرمەس دەپ جازبادىم.

---