باسىندا جانازانىڭ قىزعىش كوردىم،
سىرتى — قوي، ءىشى — قاسقىر بۇزعىش كوردىم.
جۇرت كوزىنشە ءسۇزىلىپ، ءتۇسىن بۇزىپ،
ءتاسبيق دەپ كەز جارىم تاس تىزگىش كوردىم.

ءبىر جول سيا ءدارۋ دەپ ەزگىش كوردىم.
قيالمەنەن جەر-كوكتى سەزگىش كوردىم.
العىسىن ۇجماق، قارعىسىن دوزاق قىلىپ،
كوزىنەن كوز ايىرسا بەزگىش كوردىم.

جانە دە ءبىر تايپا اڭدى كوردىم.
ۋ دا شۋ، ايعاي-ۇيعاي داڭدى كوردىم.
ءبىرى ىرەپ، ءبىرى سويىپ، ءبىرى تارتىپ،
اۋلىككەن ىنتىماقسىز جاندى كوردىم.

تاعى دا ءبىر داۋلاعان وتتى كوردىم.
قاپ-قارا حيسابى جوق توپتى كوردىم.
ماس بولعان داۋ-جانجالمەن الگى اڭدارعا،
ۇسىنعان ءار تاراپتان وقتى كوردىم.

اڭداردىڭ مۇنان ەشبىر حابارى جوق،
كوز سالىپ جان-جاعىنا باعارى جوق،
قىران كوز قياداعى اق سۇڭقارىن
قىرعيداي تىم بولماسا سانارى جوق.

ءبىر ۋاقىت انىق كورىپ وتتىڭ شەتىن،
قاشارعا بۇلار قويدى ەندى بەتىن.
قاشقانمەن قارسى الدىندا جار مەن سۋ تۇر،
بولدى ەندى سورلىلاردىڭ ءىسى شەتىن.

بىلمەيدى تۇرارىن دا، قاشارىن دا،
قايتسە امان ەركىندىكپەن جاسارىن دا.
قارساق كورسە قورقادى جولبارىس دەپ،
بىلمەيدى قالاي قاراي باسارىن دا.

جانە دە تۇسىنبەيدى ايتقان سوزگە،
وزىنشە بۇلاردىڭ دا پىكىرى وزگە.
ەگەر دە وتىرىقشى بولا قالساق،
دەپ ايتار «ۇستالدىق قوي كورەر كوزگە».

اڭدار تۇر وت پەن سۋدىڭ اراسىندا،
ساحارانىڭ ءار جەردەگى دالاسىندا.
ارنەشىك عارىپتەردىڭ ءىسى مۇشكىل،
يا، راحمان، ءوزىڭ، ءبىر ءجون تاباسىڭ دا.

---