ادامنان ارتىق ءجاندiك جارالماعان،
دەيدi جۇرت: «ايۋان جوق يتتەن جامان».
بۇل تۋرالى مەندە بiر بوتەن وي بار،
انىق ۇقساڭ، ايتايىن، دوستىم، ساعان.

ادامنىڭ ايۋاننان ايلاسى مول،
قيت ەتسە، قياناتقا قويادى قول.
مەيiرiم، ىنساپ، اق پەيiل، ادال ەڭبەك –
بۇل تورتەۋiن كiم قىلسا، شىن ادام سول.

قانەكي‚ ونداي ادام، قاي جەردە بار؟
كوبiنiڭ سىرتىندا بال، iشiندە ءزار.
جارىق الىپ الەمدi ارالاساڭ،
ونداي جان نەشە مىڭنان بiرەۋ شىعار.

ايتپەسە وزگە ادامنان يت iلگەرi،
دوستىقتى يت ۇمىتپايدى – ارتىق جەرi.
قولىڭنان سورپا جالاپ وسكەن كۇشiك
ولگەنشە ەسiگiڭدە جۇرگەندەرi.

تۇندە تىنىم كورمەيدi قوراعا ءۇرiپ،
شارق ۇرادى اۋىلدى شولىپ ءجۇرiپ.
كەتپەيدi ءدامiن تاتقان دوسىن تاستاپ،
قۋالاپ اندا-ساندا قويساڭ دا ۇرىپ.

توقتاماس وزگە اۋىلعا سىيلاسا دا،
كەك قىلماس يەسi ۇرىپ، قيناسا دا.
ءجۇز جىلدىق دوس بiر كۇندە جاۋ بولادى،
كوڭiلiنە بiر قىلىعىڭ سىيماسا دا.

قارىزى بار ەدi دەپ مويىن بۇرماس،
سول كۇنi-اق دۇشپانىڭمەن بولار سىرلاس.
بۇرىنعى جاقسىلىقتىڭ ءبارiن ۇمىتىپ،
نە قىلسا، بiر زيانى تيمەي تۇرماس.

وكپەلەسە نە سوزگە، نەمەسە اسقا،
جاۋ شىعادى دوس، جاقىن، قارىنداسقا.
يت يەسiن قاپپايدى قۇتىرسا دا،
ادامنىڭ شىن دوسى جوق يتتەن باسقا.

...بiرەۋدiڭ اسىراۋلى يتi بولعان،
كۇشiگiنەن تاماقتى بەرگەن قولدان.
سول ادامنىڭ تاپ-تاتۋ جاقىن دوسى
اراز بولىپ كەتiپتi دوستىق جولدان.

پالە سالىپ جامانداپ كۇندە-كۇندە
ءوشiگiپ، دۇسپان بولىپ كەتكەن مۇلدە.
ىزا مەنەن كۇنشiلدiك ويىن بيلەپ،
ءولتiرگەلi كەلiپتi ايسىز تۇندە.

ارسىلداپ يتi ۇرگەن قاراڭعىدا،
يەسi جەر شالادى بارادى دا.
بۇعىپ جاتقان دۇسپانىن كوزi كورمەي،
يتتi ۇرادى بiر تاياق الادى دا.

قانجار الا جۇگiرگەن جاۋدى كورiپ،
قاشادى قاتتى اتتاندى سالادى دا.
مىنا جاقتان جۇگiرiپ يت تە كەلiپ،
تاستايدى الگi جاۋىن جارادى دا...

الاڭداماي تىڭدا دا ءسوزiمدi توس،
ايتىلعان ءسوز ەمەس قوي قالجىڭمەن بوس.
دوس دەپ جۇرگەن كiسiڭنiڭ كوبi – دۇسپان،
شىن دوسىڭ – جاقسىلىقتى ۇمىتپاعان دوس.

---