- 28 قار. 2019 00:00
- 266
ءارقايسىسىنا ءوز اياعىن قايتارادى
— بالالار اياقتارىن سۋعا سالىپ، شۋلاپ وتىر ەكەن: «مەنىڭ اياعىم قايدا»، — دەيدى بىر-بىرىنە. «جوق، بۇل حۋسەيننىڭ اياعى».
— «ءبىزدىڭ اياقتارىمىز اۋىسىپ كەتتى، اياقتى سۋعا سالمايىق» دەپ ەدىم عوي. «ەندى كايتىپ اياقتارىمىزدى تاباسىز؟» — دەپ.
جاندارىنان ءوتىپ بارا جاتقان قوجاناسىر بۇلاردىڭ ءسوزىن ەستيدى دە:
— بالالار، سابىر ەتىڭدەر، مەن ءقازىر بارىڭە دە اياقتارىڭدى قايتارامىن، وسى ويىندى باستاعان بالانىڭ سازايىن بەرەم، — دەيدى.
ءسويتىپ، قولىنداعى تاياقتى اياقتارىنا قاراي سىلتەپ قالعان ەكەن، بالالار اياقتارىن تارتىپ الىپ، ىرشىپ-ىرشىپ تۇرعان ەكەن.