ويڭ، قىرىڭ، وتانىڭ تۇرلەنگەندە،
جان-جاعىنا جاقۇتتاي گۇل كومگەندە،
جار سالمايسىڭ، نەگە سەن قارسى المايسىڭ؟!
اندا-ساندا اۋلىڭا ءبىر كەلگەندە.
سىيماي كەتەم كەي-كەيدە جەر-كوككە مەن،
سەنى ىزدەيمىن سوندا مەن،سەن دەپ كەلەم.
ءبىر ەمدەلسەم ساقايىن قالامىن عوي،
ەكەۋمىزگە بەلگىلى ەرمەكپەنەن.
سەنىمەنەن، ارداقتىم، جۇزدەسكەندە،
وتكەن شاقتى ومىردەن ىزدەسكەندە،
كوكەيىمنەن كەتپەيدى ءبىر وي مەنىڭ،
تۇزدە تۋىپ، نە جەتسىن تۇزدە وسكەنگە.
تىرشىلىكپەن تىرەسىپ جۇرگەندە سەن،
كونشىمەيدى كوڭىلىم ءبىر كورمەسەم.
بار ءومىرىم بولادى بوسقا وتكەندەي،
اندا-ساندا اۋلىڭا ءبىر كەلمەسەم.
ساۋىعىپ قالار ما ەكەن سارساڭ جانىم،
سەيىلىپ بويىمداعى بار سالماعىم.
اۋلىڭا اندا-ساندا ءبىر كەلگەندە،
الدىمنان جار سال، جانىم، قارسى ال، جانىم.
قيلى تاعدىر قارسى الدىمدا تۇرعاندا،
مەن شورقاقپىن ماحابباتتى جىرلاۋعا.
ولەڭدە ەمەس،
ومىرىمدە ات ءىزىن،
امال قانشا، سالعامىن جوق بۇل ماڭعا.
ون سەگىزگە، جيىرماعا تولعاندا،
وتاۋ تىگىپ، ويناعام جوق ول ماڭدا.
شىن ماحاببات كورمەدىم مەن،
بولعاندا،
دايار ەدىم وتانىمداي قورعاۋعا.
ماحابباتىم وزىمدە دەپ ەسكەرتكەم،
كەز بولعان جوق كۇلاي ءسۇيىپ، ەس كەتكەن.
كىم بىلەدى، سىرت اينالىپ كەتتى مە؟!
بوسانا الماي جۇرگەنىمدە بوستەكتەن.
قاپەلىمدە ارتى - وكىنىش، الدى - مۇڭ،
قالامايمىن ماحابباتتىڭ قالدىعىن.
سودان بولار...
سودان بولار كىم ءبىلسىن،
ماحابباتقا شورقاق مەنىڭ جان-جىرىم.
ماحابباتقا شورقاق مەنىڭ ولەڭىم،
تەڭەسەم دە تەڭي الماي كەلەمىن.
Heگe كەرەك ءوزىمدى-وزىم دەمەۋىم،
كىمگە كەرەك سەنى سۇيەم دەگەنىم؟!

---