اۋلاق، اۋلاق،
اۋلاق مەنىڭ جانىمنان!
قارا ۋايىم قارا ءشالى جامىلعان.
جازبىن ءالى گۇلىم جاڭا جارىلعان،
بۇلبۇلىمدى ۇشىرعان جوق باعىمنان.
جالت بۇرىلىپ، جانارىمنام شاشقاندا
جاتىر ەكەن جۇرگەن ءىزىم داستان بوپ.
بار سىرىمدى تۇگەل ءالى اشقام جوق،
دۇلدۇلىمە ءالى قامشى باسقام جوق.
كەيىمەيمىن، كەيىمەيمىن تاعدىرعا،
ارتتا ۋايىم، ال قۋانىش الدىمدا.
سۋسىنى جوق جولاۋشىداي كەزەرگەن،
سۋسىنىم ءبىر قانباي قويدى ەجەلدەن.
ول - جۇرەكتىڭ شولدەگەنى سەزەم مەن؛
ءتورت اياعىن تاعالاتىپ بۋىرىلدىڭ
بۇرقىراتىپ، كەڭ ولكەمدى كەزەر مە ەم؟
سۋسىنى جوق جولاۋشىداي قاڭسىعان،
سۋسىنىم ءبىر قانباي، مەنى جانشىعان.
جۇرەكتىڭ ءبىر قالاعانى بار شىعار،
قاتالاعان ءشولىمدى ءبىر باسار ما ەم،
سۋسىن ءىشىپ دالاداعى مالشىدان.
ءشولىم نەگە، ءشولىم نەگە قانبايدى؟
ءتاتتى دە ءىشتىم،اششى دا ءىشتىم،نانبايدى...
جۇرەك نەنى، جۇرەك نەنى تالعايدى؟!
قىر باسىندا وتىراتىن اۋىلدىڭ
قىمىزىمەن جىبىتەر مە ەم تاڭدايدى...

---