InfoHub Logo

ايعالي بيىل بەس جاستا. ءالى مەكتەپكە باماعانمەن، ءبىراز ساندى بىلەدى. ونى ەكىنشى سىنىپتا وقيتىن اپكەسىنىڭ قاسىندا وتىرىپ ۇيرەنىپ العان. سان سانا دەسەڭ، ەكى قولىن كوتەرەدى دە، سۇپ-سۇيكىمدى بارماقتارىن بۇگىپ، ساناي باستايدى. ءبىل، ەكە، ءۇس... تورتكە دەيىن دۇرىس بارادى دا، ارى قاراي اۋزىنا تۇسكەنىن ايتا بەرەدى. ءارىپ جازا المايدى، ءبىراق ءوزىنىڭ اتىن تانيدى.

اكە-شەشەسى جۇمىستا بولعاندىقتان، ول كۇندىز ۇيدە جالعىز قالادى. جاقىن جەردەگى مەكتەپتە ىستەيتىن شەشەسى اندا-ساندا كەلىپ، كوزدەپ كەتەدى. ءار جولى كەلگەن سايىن ونىڭ الدەنەمەن اينالىسىپ، تىپ-تىنىش ويناپ وتىرعانىن كورەدى. ءبىر نارسەگە بەرىلسە، باسقاعا كوپ كوڭىل اۋدارمايتىن ءوزى سونداي اقىلدى بالا. ءبىراق ونىڭ ءبىر جامان داعدىسى بار — ەشقاشان ويىنشىق شاق كەلتىرمەيدى. ءبىر نە ەكى كۇن... بولدى، ودان ارىعا ەشبىرى بارمايدى.

ىلعي دا ۇيدە جالعىز قالعاندىقتان زەرىگەدى دەيتىن بولار، ۇلكەندەر ءبىر جاققا بارسا، الدىمەن سونى جارىلقايدى. بولمادى دەگەندە ءبىر ويىنشىق، نە ودان دا كوبىن الا كەلەدى. ەشقاشان اقشالارىن ايامايدى. ال ونىڭ قادىرىنە جەتىپ جاتقان ايعالي بولسا عوي!.

اكەسى سوڭعى رەت قالاعا بارعاندا سۋ جاڭا ماشينە اكەپ بەردى. الگى ماشينەنىڭ كەرەمەتى، وزدىگىنەن جۇرەدى تاعى سويلەي بىلەدى ەكەن. الدەبىر تەتىگىن باسىپ، جەرگە قويساڭ بولدى، الدىعا قاراي ۇشا جونەلەدى دە، انانداي جەرگە بارىپ توقتاي قالىپ، قىزىل شىراعىن جاعىپ، كەرى شەگىنەدى. ارتىنا قاراي جىلجي باستاعاننان، «كەرى شەگىنەمىز، جول بەرىڭىزدەر!»، «كەرى شەگىنەمىز، جول بەرىڭىزدەر!» دەپ ايعايلاي باستايدى. ال وڭ نە سولعا بۇرىلعاندا، «جول بەرىڭىزدەر، بۇرىلامىز!» دەپ ەسكەرتۋ جاسايدى. ءوزى تاعى قازاقشا سويلەيدى. قىزىق! العاش جالعىز ايعالي عانا ەمەس، ۇيدەگىلەردىڭ ءبارى ءماز بولىپ، قىزىعا تاماشالادى. دەگەنمەن، ول قۋانىشتاردى ونشا ۇزاققا بارا قويمادى. جاڭا دۇنيەنىڭ ساۋداسى تەز-اق ءبىتتى. سەبەپ — جەنە سول ايعاليدىڭ قىڭىر قىلىعى.

ەرتەسى كۇنى جۇمىستان قايتقان ۇلكەندەر «عاجايىپ» ماشينەنىڭ ىشەك-قارنى اقتارىلىپ، ءتور الدىندا تەڭكيىپ جاتقانىن كوردى. مۇنداي كۇتپەگەن كورىنىستى بايقاعاندار باعجيا قارادى. ءتىپتى، ول نە ىستەسە دە «كۇڭك» ەتپەيتىن اكەسى بۇل جولى قاتتى اشۋلاندى. ايعاليدى بولمەسىنە شاقىرىپ الىپ، «ەڭ بولماسا، ەكى كۇن ويناساڭ بولماي ما» دەپ، زەكي ۇرىستى. ارتىنان «مۇنىڭ نە؟» دەپ سۇرادى سەبەبىن بىلمەك بولىپ ءسال جۇمسارىپ. باعانادان ءتۇيىلىپ ءۇنسىز تۇرعان ايعالي سوندا عانا مۇرنىن ءبىر تارتىپ قويىپ، «ىشىندەگى بالانى كورەيىن دەپ» دەدى كۇمىلجىپ. باسىندا بالاسىنىڭ نە ايتپاق بولعانىن تۇسىنبەي، توسىلىپ قالعان اكەسى ارتىنان بارىپ ونىڭ كوكەيىندەگىسىن شامالاپ، كۇلىپ جىبەردى.

«ءاي، بالامىسىڭ دەگەن! — دەدى بالاسى شىعىپ كەتكەن سوڭ باسىن شايقاپ. — سەنىڭ ويىنشىق بۇزا بەرەتىنىڭنىڭ سىرى ەندى بەلگىلى بولدى... جارايسىڭ جىگىتىم، تاعى دا بۇز!

---