ەسسە: جۋرناليست بولعىم كەلەدى
ەسسە: جۋرناليست بولعىم كەلەدى
مەن قالايدا جۋرناليست بولام. نەگە دەيسىز عوي، مەنىڭ بالا كەزدەن ارمانىم بولعان ماماندىق مەنى كوپ وقۋعا، ەرىنبەي ىزدەنۋگە، ساۋاتتى دا كوركەم جازۋعا، دۇرىس سويلەۋگە جەتەلەپ كەلەدى. جۋرناليست – مەن ءۇشىن ومىردەگى ەڭ مارتەبەلى، قيىن دا قىزىق ماماندىق.
كاسپييدىڭ بۋىرقانعان تولقىندى كۇنى دە، تىپ - تىنىق، ءموپ - ءمولدىر اشىق كۇنى دە ءوزىم جاعاسىندا وسكەن وسىناۋ كوك تەڭىزگە كەلىپ، جاعادا وتىرىپ - وتىرىپ كەتەم. «تەڭىزگە نە ءۇشىن باراسىڭ؟»- دەپ ەشكىم دە سۇراعان ەمەس. ءوزىم دە ءتىس جارىپ ەشكىمگە ايتقان ەمەسپىن. قارت كاسپييمەن قولتىقتاسقان شاپ - شاعىن اسەم فورت - شيەۆچەنكو قالاسىندا تۋىپ، وسكەنىمە ءتاۋبا دەيمىن. مەنىڭ سىرلاسىم دا، مۇڭداسىم دا – وسى كوك تەڭىز جانە قويىن داپتەرىم. سول قويىن داپتەرىمدەگى جازبالارىمدى جىل وتكەن سايىن وقىسام، كەيدە وسىنى ءوزىم جازدىم با دەپ تە تاڭ قالاتىن كەزدەرىم بولادى. ال ارمان تۋرالى بىلاي جازىپپىن انا ءبىر جىلى: «ارمان! شىركىن، ارمان! قول جەتپەيتىندەي وزىڭە ۇمتىلا بەرەم، ۇمتىلا بەرەم. «اللا ءوزىنىڭ سۇيگەن قۇلىنا بەرەدى» دەمەكشى، ماعان دا وڭ كوزىڭمەنەن قاراپ، وسىناۋ ارمانىمدى ورىنداشى... ادام شىركىندە ارمان تاۋسىلعان با؟ مەنىڭ ارمانىم – جۋرناليست بولۋ. جاي عانا جۋرناليست ەمەس، حالىقتىڭ مۇڭىن مۇڭداپ، جوعىن جوقتايتىن مامان. ەلدىڭ كوزى، قۇلاعى، ءۇنى بولعىم كەلەدى. جاڭالىقتاردىڭ جارشىسى بولعىم كەلەدى...». بۇگىن تەڭىز جايبىراقات تىنىش جاتىر ەكەن. سول تىنىشتىققا بارىپ، قويىن داپتەرىمدەگى ارمان تۋرالى جازبالارىمدى تەڭىزدىڭ تولقىندارىنا داۋىستاپ وقىپ بەردىم. ءبىر - ءبىرىن قۋالاعان تولقىندار مەنىڭ ارمانىمدى الىسقا الىپ كەتىپ جاتتى، كەتىپ جاتتى. جۋرناليست بولسام دەگەن ارمانىمنىڭ ورىندالاتىنىنا سەنىپ مەن تۇردىم.
مەكتەپتە «جاس قالام» ادەبي بىرلەستىگىنىڭ بەلدى مۇشەسىمىن. بىرلەستىكتىڭ ماقساتى – جازۋعا تالابى بار وقۋشىلاردىڭ باسىن قوسىپ، تاجىريبە الماستىرۋ. سونداي - اق ءتىل بايلىعىن ارتتىرىپ، رۋحاني جان دۇنيەسىن بايىتۋ، وقۋشىلاردىڭ جازعان تىرناقالدى تۋىندىلارىن تالداپ، ارتىق - كەم تۇستارىن ايتۋ. بۇل بىرلەستىكتەن كوپ نارسەنى كوڭىلگە ءتۇيدىم. جازعان اڭگىمە، ماقالالارىمدى ورتاعا سالدىم. مەنىڭ جازعاندارىم ۇستازدارىما دا، قاتار قۇربىلارىما دا ۇنايدى. كەمشىن تۇستارى بولسا، ۇستاز اپايىم ايتىپ وتىرادى. قالامىمدى ۇشتادىم. اڭگىمە، ماقالا جازۋعا ماشىقتانا ءتۇستىم. جۋرناليستىك ماماندىققا دەگەن ىنتام ارتا ءتۇستى.
الىستان جۋرناليست بولسام دەگەن ارمان شاقىرعان سايىن «ءححى عاسىردىڭ ءجۋرناليسى قانداي بولۋ كەرەك؟» دەگەن وي تۇرادى. دانا نۇرجىگىتتىڭ «دارا جول»، جاينا سلامبەكتىڭ «ءبىزدىڭ ۋاقىت»، ءلايلا سۇلتان قىزىنىڭ «ايەل باقىتى» باعدارلامالارىن قاراپ وتىرىپ، قازىرگى زامانعا ساي جۋرناليست اپايلارىم ەكەنىنە ءشۇبا كەلتىرمەيمىن. مەن تەلەديداردان اسىرەسە، دانا نۇرجىگىت اپايىمنىڭ جۇرگىزگەن حابارلارىن ۇزبەي، قىزىعا تىڭدايمىن. دانا نۇرجىگىتتىڭ «دارا جول» باعدارلاماسى – ادامدى وزىنە باۋراپ الاتىن تاماشا سۇحبات - حابار. ول اپايدىڭ ءوزىن - ءوزى ۇستاۋى وتە شىنايى، سويلەۋ ماشىعى ادامدى جالىقتىرمايدى، قىزىقتىرا تۇسەدى. سول كىسى بولىپ، ءوزىم وڭاشادا «حابارلار» جۇرگىزەم. مەنىڭ دە ءوزىمنىڭ «دارا جولىم» بار. ءبىر كۇنى انا ءبىر جازۋشىمەن، تاعى ءبىر كۇنى انا ءبىر اقىنمەن، ساباق بەرەتىن بارلىق ۇستازدارىممەن «سۇحباتتار» جۇرگىزىپ، ءتۇرلى سۇراقتار قويىپ، وعان ءوزىم جاۋاپ بەرىپ، ءبىراز تاجىريبە جيناقتادىم. ءسويتىپ دانا اپايىمنان كوپ نارسە ۇيرەندىم. ەندى سول ۇيرەنگەندەرىمنەن ناتيجە شىعارىپ، ءوز جولىمدى تاپسام دەيمىن. جۋرناليست بولۋ ءۇشىن ءسوز ساپتاسىممەن بىرگە سىمباتىم دا ادەمى بولۋ كەرەك. ول جاعىنان دا قۇر ەمەسپىن. قۇربىلارىم «سۇلۋ قىز» دەپ شاقىرعانىنا، جەڭگەمنىڭ «سۇلۋىم» دەپ ات قويعانىنا قاراعاندا، سىرتقى سۇلۋلىعىمنىڭ بار ەكەندىگىن دە بىلەمىن، وزىمە ءوزىم ريزا بولامىن. مىنە، ەندى مەكتەپتى ويداعىداي اياقتاپ، جۋرناليستيكا ماماندىعىنا بارىپ، قۇجات تاپسىرىپ، سىننان وتۋگە دايىندالىپ ءجۇرمىن.
الىستاعى ارماندار قول بۇلعاپ مەنى شاقىرا بەرەدى. وسىناۋ ءسوز ءقادىرىن بىلەتىن ماماندىققا قىزىعۋشىلىعىم كۇن ساناپ ارتىپ كەلەدى. ارمان جولىندا ايانباي ىزدەنىۋمەن كەلەمىن. مەن قالايدا جۋرناليست بولام. جانە بۇل ارمانىمنىڭ ورىندالاتىنىنا كامىل سەنەمىن. ارمان الدامايدى.
سۇلتانوۆا ءلاززات سۇلەيمەن قىزى
مەن قالايدا جۋرناليست بولام. نەگە دەيسىز عوي، مەنىڭ بالا كەزدەن ارمانىم بولعان ماماندىق مەنى كوپ وقۋعا، ەرىنبەي ىزدەنۋگە، ساۋاتتى دا كوركەم جازۋعا، دۇرىس سويلەۋگە جەتەلەپ كەلەدى. جۋرناليست – مەن ءۇشىن ومىردەگى ەڭ مارتەبەلى، قيىن دا قىزىق ماماندىق.
كاسپييدىڭ بۋىرقانعان تولقىندى كۇنى دە، تىپ - تىنىق، ءموپ - ءمولدىر اشىق كۇنى دە ءوزىم جاعاسىندا وسكەن وسىناۋ كوك تەڭىزگە كەلىپ، جاعادا وتىرىپ - وتىرىپ كەتەم. «تەڭىزگە نە ءۇشىن باراسىڭ؟»- دەپ ەشكىم دە سۇراعان ەمەس. ءوزىم دە ءتىس جارىپ ەشكىمگە ايتقان ەمەسپىن. قارت كاسپييمەن قولتىقتاسقان شاپ - شاعىن اسەم فورت - شيەۆچەنكو قالاسىندا تۋىپ، وسكەنىمە ءتاۋبا دەيمىن. مەنىڭ سىرلاسىم دا، مۇڭداسىم دا – وسى كوك تەڭىز جانە قويىن داپتەرىم. سول قويىن داپتەرىمدەگى جازبالارىمدى جىل وتكەن سايىن وقىسام، كەيدە وسىنى ءوزىم جازدىم با دەپ تە تاڭ قالاتىن كەزدەرىم بولادى. ال ارمان تۋرالى بىلاي جازىپپىن انا ءبىر جىلى: «ارمان! شىركىن، ارمان! قول جەتپەيتىندەي وزىڭە ۇمتىلا بەرەم، ۇمتىلا بەرەم. «اللا ءوزىنىڭ سۇيگەن قۇلىنا بەرەدى» دەمەكشى، ماعان دا وڭ كوزىڭمەنەن قاراپ، وسىناۋ ارمانىمدى ورىنداشى... ادام شىركىندە ارمان تاۋسىلعان با؟ مەنىڭ ارمانىم – جۋرناليست بولۋ. جاي عانا جۋرناليست ەمەس، حالىقتىڭ مۇڭىن مۇڭداپ، جوعىن جوقتايتىن مامان. ەلدىڭ كوزى، قۇلاعى، ءۇنى بولعىم كەلەدى. جاڭالىقتاردىڭ جارشىسى بولعىم كەلەدى...». بۇگىن تەڭىز جايبىراقات تىنىش جاتىر ەكەن. سول تىنىشتىققا بارىپ، قويىن داپتەرىمدەگى ارمان تۋرالى جازبالارىمدى تەڭىزدىڭ تولقىندارىنا داۋىستاپ وقىپ بەردىم. ءبىر - ءبىرىن قۋالاعان تولقىندار مەنىڭ ارمانىمدى الىسقا الىپ كەتىپ جاتتى، كەتىپ جاتتى. جۋرناليست بولسام دەگەن ارمانىمنىڭ ورىندالاتىنىنا سەنىپ مەن تۇردىم.
مەكتەپتە «جاس قالام» ادەبي بىرلەستىگىنىڭ بەلدى مۇشەسىمىن. بىرلەستىكتىڭ ماقساتى – جازۋعا تالابى بار وقۋشىلاردىڭ باسىن قوسىپ، تاجىريبە الماستىرۋ. سونداي - اق ءتىل بايلىعىن ارتتىرىپ، رۋحاني جان دۇنيەسىن بايىتۋ، وقۋشىلاردىڭ جازعان تىرناقالدى تۋىندىلارىن تالداپ، ارتىق - كەم تۇستارىن ايتۋ. بۇل بىرلەستىكتەن كوپ نارسەنى كوڭىلگە ءتۇيدىم. جازعان اڭگىمە، ماقالالارىمدى ورتاعا سالدىم. مەنىڭ جازعاندارىم ۇستازدارىما دا، قاتار قۇربىلارىما دا ۇنايدى. كەمشىن تۇستارى بولسا، ۇستاز اپايىم ايتىپ وتىرادى. قالامىمدى ۇشتادىم. اڭگىمە، ماقالا جازۋعا ماشىقتانا ءتۇستىم. جۋرناليستىك ماماندىققا دەگەن ىنتام ارتا ءتۇستى.
الىستان جۋرناليست بولسام دەگەن ارمان شاقىرعان سايىن «ءححى عاسىردىڭ ءجۋرناليسى قانداي بولۋ كەرەك؟» دەگەن وي تۇرادى. دانا نۇرجىگىتتىڭ «دارا جول»، جاينا سلامبەكتىڭ «ءبىزدىڭ ۋاقىت»، ءلايلا سۇلتان قىزىنىڭ «ايەل باقىتى» باعدارلامالارىن قاراپ وتىرىپ، قازىرگى زامانعا ساي جۋرناليست اپايلارىم ەكەنىنە ءشۇبا كەلتىرمەيمىن. مەن تەلەديداردان اسىرەسە، دانا نۇرجىگىت اپايىمنىڭ جۇرگىزگەن حابارلارىن ۇزبەي، قىزىعا تىڭدايمىن. دانا نۇرجىگىتتىڭ «دارا جول» باعدارلاماسى – ادامدى وزىنە باۋراپ الاتىن تاماشا سۇحبات - حابار. ول اپايدىڭ ءوزىن - ءوزى ۇستاۋى وتە شىنايى، سويلەۋ ماشىعى ادامدى جالىقتىرمايدى، قىزىقتىرا تۇسەدى. سول كىسى بولىپ، ءوزىم وڭاشادا «حابارلار» جۇرگىزەم. مەنىڭ دە ءوزىمنىڭ «دارا جولىم» بار. ءبىر كۇنى انا ءبىر جازۋشىمەن، تاعى ءبىر كۇنى انا ءبىر اقىنمەن، ساباق بەرەتىن بارلىق ۇستازدارىممەن «سۇحباتتار» جۇرگىزىپ، ءتۇرلى سۇراقتار قويىپ، وعان ءوزىم جاۋاپ بەرىپ، ءبىراز تاجىريبە جيناقتادىم. ءسويتىپ دانا اپايىمنان كوپ نارسە ۇيرەندىم. ەندى سول ۇيرەنگەندەرىمنەن ناتيجە شىعارىپ، ءوز جولىمدى تاپسام دەيمىن. جۋرناليست بولۋ ءۇشىن ءسوز ساپتاسىممەن بىرگە سىمباتىم دا ادەمى بولۋ كەرەك. ول جاعىنان دا قۇر ەمەسپىن. قۇربىلارىم «سۇلۋ قىز» دەپ شاقىرعانىنا، جەڭگەمنىڭ «سۇلۋىم» دەپ ات قويعانىنا قاراعاندا، سىرتقى سۇلۋلىعىمنىڭ بار ەكەندىگىن دە بىلەمىن، وزىمە ءوزىم ريزا بولامىن. مىنە، ەندى مەكتەپتى ويداعىداي اياقتاپ، جۋرناليستيكا ماماندىعىنا بارىپ، قۇجات تاپسىرىپ، سىننان وتۋگە دايىندالىپ ءجۇرمىن.
الىستاعى ارماندار قول بۇلعاپ مەنى شاقىرا بەرەدى. وسىناۋ ءسوز ءقادىرىن بىلەتىن ماماندىققا قىزىعۋشىلىعىم كۇن ساناپ ارتىپ كەلەدى. ارمان جولىندا ايانباي ىزدەنىۋمەن كەلەمىن. مەن قالايدا جۋرناليست بولام. جانە بۇل ارمانىمنىڭ ورىندالاتىنىنا كامىل سەنەمىن. ارمان الدامايدى.
سۇلتانوۆا ءلاززات سۇلەيمەن قىزى
You Might Also Like
-
دەنە مەن رۋح، جەكە – جەكە نارسەلەر بولۋمەن قاتار، ادامنىڭ ومىرىندە سونشاما سايكەسكەن، ءتىپتى بىرەۋىندە بولعان اقاۋ، ەكىنشىسىنە دە اسەر ەتەدى.
