ولەڭدەرىم – ونەرىمنىڭ جالعاسى
ەلدىگىممەن ماقتانام
جانىبەك پەن كەرەي حاندار باستاعان،
ارتتارىنان بۇكىل الاش قوستاعان.
مايىسپايتىن قاتتى قايسار بولاتتاي،
قازاعىمنىڭ حاندىعىمەن ماقتانام
الاشقا ايان قازاعىمنىڭ حاندىعى،
اۋىر بولدى حاندىعىمنىڭ تاعدىرى.
سوندا - داعى الاقاندى جۇمسا ەگەر،
جۇدىرىقتا جينالاتىن بارلىعى.
اسان قايعى، قازتۋعاندار جىرلاعان،
قويناۋىڭدا جاتىر سەنىڭ سىر دالام.
التى الاشتىڭ قوسىلعانى تاريح بوپ،
باستاۋ العان سوناۋ الىس عاسىردان.
جالماسا جاۋ قايىسپاعان قازاعىم،
كورسە - داعى تالاي ەلدىڭ ازابىن.
ارقاسىندا تاتۋلىق پەن دوستىقتىڭ،
بۇلبۇلداردان سايراپ شىقتى عاجاپ ءۇن.
تەك بىرلىكتىڭ ارقاسىندا ەل بولدىڭ،
قاۋمالاعان جاۋلارىڭدى جەر قىلدىڭ.
قينالعاندا قورعان بولعان، و، اللام،
قازاعىما وسى كۇندى بۇيىردىڭ.
قازاعىم - باعا جەتپەس ماقتانىشىم،
ءوزىڭ جايلى قوزعاماقپىن قالام ۇشىن.
باقىتتىمىن بولعانىنا ۇلتىم قازاق،
جۇرەگىمنەن تىلەكتەرىم توگىلدى شىن.
بۇگىندە ءبىز مىقتىمىز، ۇلى ەلمىز،
تاۋەلسىز ەلدەرمەنەن شەكتەسەمىز.
بەيبىتشىلىكتىڭ بەلگىسى - تۋىمىزدى،
ءالى تالاي بيىكتەرگە كوتەرەمىز.
جاساسىن الاش، جاساسىن قازاق ءاردايىم.
ەلىمدى ماقتاپ اعىزايىن جىر مايىن!
قازاقپىن دەپ ماقتاناتىن ۇرپاعىڭ،
وسە بەرسىن، ونە بەرسىن كۇن سايىن!
ماعجان اتا
حالقىنا سۇيەۋ بولعان ماعجان اتا،
جۇرتىنا جىر ارناعان ارمانداتا.
ەلى ءۇشىن، جەرى ءۇشىن جانىن بەرگەن،
سەن ناعىز مەيىربانسىڭ، ماعجان اتا!
ماعجان اتا، ادەبيەتتە ورنىڭ بولەك،
اقىنداردىڭ قاتارىندا تۇرسىڭ ەرەك.
ۇمىتىلماسىن ەشقاشان ءتىلىمىز دەپ،
ۇرپاقتاردى كەتتىڭ سەن، جەلەپ جەبەپ.
جولىمەنەن ابايدىڭ ءجۇرىپ ءوتتىڭ،
ءتىلىمىزدى قازاقتىڭ بيىك ەتتىڭ.
بوس سەندەلىپ، وتكىزبەي مىنا ءومىردى،
«ءبىلىم ال» دەپ ۇرپاققا ۇندەپ كەتتىڭ.
قۇلشىندىڭ، وقۋ وقىپ، تالاپتاندىڭ،
تۇسپەۋ ءۇشىن قاتارىنا نادانداردىڭ.
ءومىر ءسۇردىڭ، تەك العا ۇمتىلۋمەن،
شاپتىڭ سەن، ورتاسىندا، ب ا ق پەن اردىڭ.
قازاندا جارىق كوردى «شولپان» جىرىڭ،
شارشاماي، ەڭبەكتەندىڭ تاپپاي تىنىم.
ايانبادىڭ جەتۋ ءۇشىن ماقساتىڭا،
باعىندىردىڭ بەلەسىن اقىندىقتىڭ.
جەتىك ءبىلدىڭ مادەنيەتىن ورىستاردىڭ،
الدىن كوردىڭ ارداقتى ۇستازداردىڭ.
شىڭىنا بيىكتەردىڭ قۇلاش ۇرىپ،
وزۋ ءۇشىن وزگەلەردەن نامىستاندىڭ.
قالامادىڭ ءتىلىمىزدىڭ ۇمىتىلعانىن،
ۇرپاقتاردىڭ ءبىلىمىن قولعا الدىڭ.
ادەبيەتتىڭ بۇگىندە كوگىندەسىڭ،
جارقىن قىلدىڭ جاستاردىڭ بولاشاعىن.
فاريزا اپا
تۋىپ ەڭ، مۇنايلى ولكە – اتىراۋدا،
ەلىمنىڭ اسىلى سەن، فاريزا اپا!
اتىراۋىڭ جارقىراپ تۇرۋشى ەدى،
اقىنداردىڭ قاتارىندا ءوزىڭ باردا.
فاريزا اپا، فاريزا انا، فاريزا اقىن،
پوەزيانى جانىنا قىلعان جاقىن.
تالاي ادام ءوتتى عوي تۇسىنبەستەن،
فاريزانىڭ مۇڭى مەن جىردىڭ پارقىن.
مۇقاعالي كەتتى عوي سەنى جىرلاپ،
نەبىر سوزدەر، ولەڭدەرىن وزىڭە ارناپ.
ول دا ءوتتى ومىردەن تۇڭىلۋمەن،
بەس كۇندىك دۇنيەنىڭ كۇنىن ساناپ.
«پوەزيا پاديشاسى» الدىڭ اتاق،
ۇرپاقتارىڭ سەنى ماقتاپ، ايتتى ماداق.
ساعان جەتەر «اقىن اپا» تابا الماسپىز،
دۇنيەنى كەتسەك تە، مىڭ رەت شارلاپ.
ولەڭدەرى فاريزانىڭ جان تەبىرەنتەر،
كەيبىرەۋى، بۇلت سەكىلدى كۇڭىرەنتەر.
اسپانىمدا اسىل بەينەڭ تۇر كۇلىمدەپ،
سىڭلىسىنە باقىت تىلەپ كەتەتىندەي.
اپا، اپا، كەيدە مەن ءبىر كۇيگە ەنەم،
ءبىر كۇيگە ەنەم، ەرەكشە تۇسىمدە مەن.
وزىڭمەنەن تىلدەسىپ وتىرعانىم،
كەتەر ەمەس كوز الدىمنان، كوڭىلىمنەن.
قازاق ەلى جامىلدى قارا كيىم،
كىم تۇسىنەر قازاقتىڭ جايىن - كۇيىن.
فاريزانى ارداقتاپ، ماقتاعانمەن،
بىلەمىز عوي، كەلمەيتىنىن قايتىپ كەيىن.
اجال دەگەن اتقان وق، بارما امالىڭ،
اللانىڭ كىم بۇزا الار بۇل قامالىن؟!
ەسىمىزدە، قاڭتاردىڭ جيىرما ءۇشى،
سول كۇنى ماڭگى ومىرگە اتتانعانىڭ.
اياۋلى انالارعا!
سىزدەردى مەن، جىرعا قوسام، ءان قىلىپ،
سىزدەر باردا جۇرەمىز ءار كەز نىق تۇرىپ.
ءارقاشاندا ايالايىق، دوستارىم،
اق ءسۇت بەرگەن انامىزدى ماڭگىلىك!
اسىل ەمەس سىزدەردەن گاۋھار، جاقۇت،
سىيلادىڭدار بىزدەرگە كۇندى جارىق.
سىزدەرگە ارناپ، جىر جازدىم، سول ۇشىندە،
قۋانادى جۇرەگىم تاۋىپ باقىت
ەل تىرەگى، انالار، ازايماسىن،
ەگەمەندى ەلدىگىمنەن ب ا ق تايماسىن.
ەلگە كەرەك، ەرگە كەرەك، ادال جاندار،
انالار ەشقاشان دا قارتايماسىن.
ءار ءسابيدىڭ جۇرەگىنە جىلۋ سەپكەن،
مەيىرىمدى كوزدەرىنەن نۇرىن توككەن.
جىميعاندا ەلجىرەتەر ەت – جۇرەكتى،
انالار كوڭىلدەرىڭ ىستىق نەتكەن.
تەربەتسە، ءبىر قولىمەن، بار الەمدى،
تەربەتكەن، ءبىر قولىمەن، سابيلەردى.
ۇرپاقتارىڭ ەشقاشان دا جەردە قالماس،
ۇعىپ وسسە، سەنىڭ بەرگەن تاربيەڭدى.
انا دەگەن – اسىل ءسوز الەمدەگى،
انالارسىز مىنا الەم، الەم بە ەدى؟!
تىرشىلىك اتاۋلىنى جالعاستىرعان،
انا ەسىمى نە دەگەن ادەمى ەدى!
ماقتانامىز سىزدەرگە، ايتىپ العىس،
سىزدەرگە ءبىز ءومىر بويى قارىزدارمىز.
دەمەۋ بولار قۋانىش تا، قايعى دا دا،
دۇنيەدە انالار عوي مىڭنان جالعىز.
ءومىر ءماندى بولماس ەدى انالارسىز،
تىلەكتەردى شىن جۇرەكپەن اقتارامىز.
اق ءسۇتىڭدى اقتاۋ مەنەن ارداقتاۋدى،
قىلعان ەكەن اللامىز ۇلكەن پارىز!
ونەر دەگەن
ونەر دەگەن تاماشا عوي، اڭساعاندا،
باسادى ول دەمىڭدى شارشاعاندا.
قاسيەتتىڭ كيەلىسى - ونەر دەگەن،
سىيلايدى ول راحاتىن، بارشا جانعا.
ونەردىڭ ءتۇر – ءتۇرى بار، بۇل عالامدا،
ءان سالادى انشىلەر، قىر - دالادا.
بيشىلەر مىڭ بۇرالىپ بيلەگەندە
تەبىرەنەر سىلكىنىپ، جەر - انا دا.
ونەرىمنىڭ جالعاسى – ولەڭدەرىم،
ولەڭ باردا بيىكتەن كورىنەمىن.
ءاربىر جاققا شارلاتىپ، وي – سانامدى،
قازاقتىڭ اقىنىنداي كۇيگە ەنەمىن!
قانشاما ادام تانىلعان ونەرمەنەن،
ونەردىڭ ارقاسىندا، شالقىپ جۇرگەن.
دەنەڭدى شىمىرلاتىپ، تولقىتاتىن،
ماڭگىلىك باسىمدى يەم، ونەرگە مەن.
جانىبەك پەن كەرەي حاندار باستاعان،
ارتتارىنان بۇكىل الاش قوستاعان.
مايىسپايتىن قاتتى قايسار بولاتتاي،
قازاعىمنىڭ حاندىعىمەن ماقتانام
الاشقا ايان قازاعىمنىڭ حاندىعى،
اۋىر بولدى حاندىعىمنىڭ تاعدىرى.
سوندا - داعى الاقاندى جۇمسا ەگەر،
جۇدىرىقتا جينالاتىن بارلىعى.
اسان قايعى، قازتۋعاندار جىرلاعان،
قويناۋىڭدا جاتىر سەنىڭ سىر دالام.
التى الاشتىڭ قوسىلعانى تاريح بوپ،
باستاۋ العان سوناۋ الىس عاسىردان.
جالماسا جاۋ قايىسپاعان قازاعىم،
كورسە - داعى تالاي ەلدىڭ ازابىن.
ارقاسىندا تاتۋلىق پەن دوستىقتىڭ،
بۇلبۇلداردان سايراپ شىقتى عاجاپ ءۇن.
تەك بىرلىكتىڭ ارقاسىندا ەل بولدىڭ،
قاۋمالاعان جاۋلارىڭدى جەر قىلدىڭ.
قينالعاندا قورعان بولعان، و، اللام،
قازاعىما وسى كۇندى بۇيىردىڭ.
قازاعىم - باعا جەتپەس ماقتانىشىم،
ءوزىڭ جايلى قوزعاماقپىن قالام ۇشىن.
باقىتتىمىن بولعانىنا ۇلتىم قازاق،
جۇرەگىمنەن تىلەكتەرىم توگىلدى شىن.
بۇگىندە ءبىز مىقتىمىز، ۇلى ەلمىز،
تاۋەلسىز ەلدەرمەنەن شەكتەسەمىز.
بەيبىتشىلىكتىڭ بەلگىسى - تۋىمىزدى،
ءالى تالاي بيىكتەرگە كوتەرەمىز.
جاساسىن الاش، جاساسىن قازاق ءاردايىم.
ەلىمدى ماقتاپ اعىزايىن جىر مايىن!
قازاقپىن دەپ ماقتاناتىن ۇرپاعىڭ،
وسە بەرسىن، ونە بەرسىن كۇن سايىن!
ماعجان اتا
حالقىنا سۇيەۋ بولعان ماعجان اتا،
جۇرتىنا جىر ارناعان ارمانداتا.
ەلى ءۇشىن، جەرى ءۇشىن جانىن بەرگەن،
سەن ناعىز مەيىربانسىڭ، ماعجان اتا!
ماعجان اتا، ادەبيەتتە ورنىڭ بولەك،
اقىنداردىڭ قاتارىندا تۇرسىڭ ەرەك.
ۇمىتىلماسىن ەشقاشان ءتىلىمىز دەپ،
ۇرپاقتاردى كەتتىڭ سەن، جەلەپ جەبەپ.
جولىمەنەن ابايدىڭ ءجۇرىپ ءوتتىڭ،
ءتىلىمىزدى قازاقتىڭ بيىك ەتتىڭ.
بوس سەندەلىپ، وتكىزبەي مىنا ءومىردى،
«ءبىلىم ال» دەپ ۇرپاققا ۇندەپ كەتتىڭ.
قۇلشىندىڭ، وقۋ وقىپ، تالاپتاندىڭ،
تۇسپەۋ ءۇشىن قاتارىنا نادانداردىڭ.
ءومىر ءسۇردىڭ، تەك العا ۇمتىلۋمەن،
شاپتىڭ سەن، ورتاسىندا، ب ا ق پەن اردىڭ.
قازاندا جارىق كوردى «شولپان» جىرىڭ،
شارشاماي، ەڭبەكتەندىڭ تاپپاي تىنىم.
ايانبادىڭ جەتۋ ءۇشىن ماقساتىڭا،
باعىندىردىڭ بەلەسىن اقىندىقتىڭ.
جەتىك ءبىلدىڭ مادەنيەتىن ورىستاردىڭ،
الدىن كوردىڭ ارداقتى ۇستازداردىڭ.
شىڭىنا بيىكتەردىڭ قۇلاش ۇرىپ،
وزۋ ءۇشىن وزگەلەردەن نامىستاندىڭ.
قالامادىڭ ءتىلىمىزدىڭ ۇمىتىلعانىن،
ۇرپاقتاردىڭ ءبىلىمىن قولعا الدىڭ.
ادەبيەتتىڭ بۇگىندە كوگىندەسىڭ،
جارقىن قىلدىڭ جاستاردىڭ بولاشاعىن.
فاريزا اپا
تۋىپ ەڭ، مۇنايلى ولكە – اتىراۋدا،
ەلىمنىڭ اسىلى سەن، فاريزا اپا!
اتىراۋىڭ جارقىراپ تۇرۋشى ەدى،
اقىنداردىڭ قاتارىندا ءوزىڭ باردا.
فاريزا اپا، فاريزا انا، فاريزا اقىن،
پوەزيانى جانىنا قىلعان جاقىن.
تالاي ادام ءوتتى عوي تۇسىنبەستەن،
فاريزانىڭ مۇڭى مەن جىردىڭ پارقىن.
مۇقاعالي كەتتى عوي سەنى جىرلاپ،
نەبىر سوزدەر، ولەڭدەرىن وزىڭە ارناپ.
ول دا ءوتتى ومىردەن تۇڭىلۋمەن،
بەس كۇندىك دۇنيەنىڭ كۇنىن ساناپ.
«پوەزيا پاديشاسى» الدىڭ اتاق،
ۇرپاقتارىڭ سەنى ماقتاپ، ايتتى ماداق.
ساعان جەتەر «اقىن اپا» تابا الماسپىز،
دۇنيەنى كەتسەك تە، مىڭ رەت شارلاپ.
ولەڭدەرى فاريزانىڭ جان تەبىرەنتەر،
كەيبىرەۋى، بۇلت سەكىلدى كۇڭىرەنتەر.
اسپانىمدا اسىل بەينەڭ تۇر كۇلىمدەپ،
سىڭلىسىنە باقىت تىلەپ كەتەتىندەي.
اپا، اپا، كەيدە مەن ءبىر كۇيگە ەنەم،
ءبىر كۇيگە ەنەم، ەرەكشە تۇسىمدە مەن.
وزىڭمەنەن تىلدەسىپ وتىرعانىم،
كەتەر ەمەس كوز الدىمنان، كوڭىلىمنەن.
قازاق ەلى جامىلدى قارا كيىم،
كىم تۇسىنەر قازاقتىڭ جايىن - كۇيىن.
فاريزانى ارداقتاپ، ماقتاعانمەن،
بىلەمىز عوي، كەلمەيتىنىن قايتىپ كەيىن.
اجال دەگەن اتقان وق، بارما امالىڭ،
اللانىڭ كىم بۇزا الار بۇل قامالىن؟!
ەسىمىزدە، قاڭتاردىڭ جيىرما ءۇشى،
سول كۇنى ماڭگى ومىرگە اتتانعانىڭ.
اياۋلى انالارعا!
سىزدەردى مەن، جىرعا قوسام، ءان قىلىپ،
سىزدەر باردا جۇرەمىز ءار كەز نىق تۇرىپ.
ءارقاشاندا ايالايىق، دوستارىم،
اق ءسۇت بەرگەن انامىزدى ماڭگىلىك!
اسىل ەمەس سىزدەردەن گاۋھار، جاقۇت،
سىيلادىڭدار بىزدەرگە كۇندى جارىق.
سىزدەرگە ارناپ، جىر جازدىم، سول ۇشىندە،
قۋانادى جۇرەگىم تاۋىپ باقىت
ەل تىرەگى، انالار، ازايماسىن،
ەگەمەندى ەلدىگىمنەن ب ا ق تايماسىن.
ەلگە كەرەك، ەرگە كەرەك، ادال جاندار،
انالار ەشقاشان دا قارتايماسىن.
ءار ءسابيدىڭ جۇرەگىنە جىلۋ سەپكەن،
مەيىرىمدى كوزدەرىنەن نۇرىن توككەن.
جىميعاندا ەلجىرەتەر ەت – جۇرەكتى،
انالار كوڭىلدەرىڭ ىستىق نەتكەن.
تەربەتسە، ءبىر قولىمەن، بار الەمدى،
تەربەتكەن، ءبىر قولىمەن، سابيلەردى.
ۇرپاقتارىڭ ەشقاشان دا جەردە قالماس،
ۇعىپ وسسە، سەنىڭ بەرگەن تاربيەڭدى.
انا دەگەن – اسىل ءسوز الەمدەگى،
انالارسىز مىنا الەم، الەم بە ەدى؟!
تىرشىلىك اتاۋلىنى جالعاستىرعان،
انا ەسىمى نە دەگەن ادەمى ەدى!
ماقتانامىز سىزدەرگە، ايتىپ العىس،
سىزدەرگە ءبىز ءومىر بويى قارىزدارمىز.
دەمەۋ بولار قۋانىش تا، قايعى دا دا،
دۇنيەدە انالار عوي مىڭنان جالعىز.
ءومىر ءماندى بولماس ەدى انالارسىز،
تىلەكتەردى شىن جۇرەكپەن اقتارامىز.
اق ءسۇتىڭدى اقتاۋ مەنەن ارداقتاۋدى،
قىلعان ەكەن اللامىز ۇلكەن پارىز!
ونەر دەگەن
ونەر دەگەن تاماشا عوي، اڭساعاندا،
باسادى ول دەمىڭدى شارشاعاندا.
قاسيەتتىڭ كيەلىسى - ونەر دەگەن،
سىيلايدى ول راحاتىن، بارشا جانعا.
ونەردىڭ ءتۇر – ءتۇرى بار، بۇل عالامدا،
ءان سالادى انشىلەر، قىر - دالادا.
بيشىلەر مىڭ بۇرالىپ بيلەگەندە
تەبىرەنەر سىلكىنىپ، جەر - انا دا.
ونەرىمنىڭ جالعاسى – ولەڭدەرىم،
ولەڭ باردا بيىكتەن كورىنەمىن.
ءاربىر جاققا شارلاتىپ، وي – سانامدى،
قازاقتىڭ اقىنىنداي كۇيگە ەنەمىن!
قانشاما ادام تانىلعان ونەرمەنەن،
ونەردىڭ ارقاسىندا، شالقىپ جۇرگەن.
دەنەڭدى شىمىرلاتىپ، تولقىتاتىن،
ماڭگىلىك باسىمدى يەم، ونەرگە مەن.
You Might Also Like
