كوركىڭ حور، پەرىشتە ەدى سەنىڭ جانىڭ،
ويلاۋشى ەڭ كۇنى-تۇنى كوك اسپانىن.
مىنەزىن ادامزاتتىڭ سىناماققا،
مەزگىلدى ورىن عىپ ەڭ بۇل جالعانىن.
بايقادىڭ الىس-جاقىن تەگىس جايىن،
جاناشىر اتا-انا ءھام ىڭعايىن.
كوزى جوق كەۋدەسىندە وڭشەڭ سوقىر
ءبىر كوردى سەنى اداممەن قاراپايىم.
«قارا جەر، كوكتى ويلاما، ورنىڭ،- دەدى،-
قارا تاس ماڭگى ولىك قۇربىڭ،- دەدى.
حايۋانداي ءبىر قازىققا ارقانداي ساپ،-
قۇر ەندى، جانۋارىم، تۇردىڭ»- دەدى،-
كوردىڭ عوي، جاقىنىندا قان بولمادى،
قازاققا قىز ارقانداۋ تاڭ بولمادى.
جان-جاققا مۇڭدى كوزبەن قاراساڭ دا،
سەن ءۇشىن جانىن قيار جان بولمادى.
سولما ەندى، جەرلىك ەمەس، جۇماقتىق گۇل،
شەكپە ازاپ، جاۋىزداردان ەندى قۇتىل.
بەرە الماس ساعان باعا وڭشەڭ ولىك،
كوككە ۇش، اسىلىڭا قايت، پەرىشتە بول!

---