- 12 ناۋ. 2020 00:00
- 257
قىلىشباي مەن وزبەكتەر
قىلىشباي بىردە بازارلاپ قايتپاقشى بولىپ اۋليەاتاعا بارادى. مۇنى كورگەن وزبەكتەر گاپىرىشتەپ وتىرىپ، ءازىل-قالجىڭ ويلاپ، پالاۋعا شاقىرادى. وسى كەزدە بازارداعى يگى جاقسىلار تۇس-تۇستان كەلىپ، جينالا باستايدى. وزبەكتەردىڭ سالتى بويىنشا «الىڭ، كەلىڭ» دەپ قىلىشبايدىڭ الدىنا ءبىر تاباق پالاۋ قويادى. ول باياعى بابىمەن پالاۋدى الىپ، سۇق ساۋساعىن شوشايتىپ اسقا سالماي وتىرادى.
— قىلىشەكە، انا ساۋساعىڭىزعا نە بولعان؟ — دەيدى پالاۋدان باس الماي وتىرعان وزبەكتىڭ ءبىرى.
— و، نەسىن ايتاسىڭ، وعان ءبىر نارسە ءتيىپ كەتكەندەي بولىپ ەدى، جيىركەنىپ وتىرمىن، ءو، — دەيدى.
وزبەكتەر دەرەۋ قولدارىن تاباقتان الا قويادى. قىلىشەكەڭ پالاۋعا ابدەن تويىپ الىپ، جايلانىپ وتىرا بەرگەندە، وزبەك- تەر الدىن الا دايىنداعان تۇيەلەرىن ارى-بەرى الدىنان جۇرگىزەدى. تۇيەنىڭ ءبىرى باقىرىپ، اۋزىنان جىنىن شاشىپ الدىنان وتكەندە، وزبەكتىڭ ءبىرى قۋاقىلانىپ:
— قىلىشەكە، انا تۇيە نە دەپ بارادى؟ — دەيدى. ازۋلى اقىن ويلانباستان:
— ە، ول ما، ول:
«جالاڭاش ەتىمە سابان ارتتىڭ،
باسىمدى اتپەن تارتتىڭ،
قازاق بولسا ءقادىرىمدى بىلەر ەدى-اۋ،
تاپ اكەڭنىڭ ۇرايىن سەندەي سارتتىڭ» دەپ بارا جاتىر تۇيەلەرىڭ، — دەگەن ەكەن.
«قۇرتتى، كۇرتتى» دەپ وزبەكتەر ورىندارىنان تۇرىپ، ءبىر اۋىز سوزگە كەلمەي تاراپ كەتىپتى.