- 07 ءساۋ. 2020 00:00
- 270
سونداعى قورىققانىم-اي!
ءبىر كۇنى وسى قاراعاندىدا تۇراتىن سالقىمبايەۆ حۇسايىن دەگەن كىسىنىڭ ۇيىنە وزدەرىنىڭ ەلدە تۇراتىن رۇستەمباي بالاسى ناشاربەك دەگەن زامانداسى كەلەدى. ول كىسى كازىر وسى قاراعاندىنىڭ باتىس جاعىندا نۇرا اۋدانىندا تۇرادى. ول كەزدە ەلگە راديونىڭ تارالماعان كەزى. قاراعاندىنىڭ وزىندە جاڭا عانا ورناتىلعان...
ەتتى الدارىنا جاڭا عانا الا بەرگەندە، توردە وتىرعان قوناق ناشەكەڭنىڭ كوكجەلكەسىنەن راديو سايراپ قويا بەرەدى. ارتىنا جالت قارايدى، ەشكىم جوق. تەك ءبىر دوڭگەلەك تارەلكا تۇر. سويلەپ تۇرعان دا سول. ەت تۋراۋعا ىڭعايلانىپ جازىپ العان باكىسى قولىنان ءتۇسىپ كەتەدى.
قورىققانىن سەزگەن حۇسەكەڭ:
— قورىقپاڭىز، بۇل — راديو. مۇنى «راديو» دەيدى. جەر-جەردەن حابار الىپ تۇراتىن نارسە.
— وي، توبا-اي! قورقىپ قالعانىم-شە، — دەپ سۇيسىنگەندىكتەن قولىن كەۋدەسىنە قۋسىرعان ەكەن.
— اينالايىن، وكىمەت-اي، ىستەمەگەنىڭ بولمادى-اۋ! الىستى جاقىن قىلدىڭ. قاراڭعىنى جارىق قىلدىڭ. ەندى، مىنە، قارا تەمىردى قاقىلداتىپ، ادامشا سويلەتىپ قويعانىڭ، — دەگەن ەكەن.
الدىڭعى جىلى ءدام ايداپ، سول قارت ءبىزدىڭ ۇيگە ءبىر كەلە قالعانى بار. اپپاق كۇمىستەي ساقال-مۇرتى بار، بوكەن قاباق، الاسا بويلى، اقسارى كىسى ەكەن. راديوقابىلداعىشپەن ينديادان كونسەرت تىڭداپ وتىرعاندا، ءوزىنىڭ اۋەلدە راديو سويلەپ قويا بەرگەندەگى قورىققانىن ەسىنە الىپ:
— سونداعى قورىققانىم-اي! — دەپ ىشەك-سىلەسى قاتقانشا كۇلەدى.