ۋف، اللا! ءبىتتى قانىم، شاقتى جانىم،
ءشىرىر مە بۇل حيبستا عازيز ءتانىم؟
تاۋسىلىپ كوزدىڭ مايى، قۋات كەمىپ،
سيقىم بار جان تانىماس كەتتى ءمانىم.
مىنەكەي، جيىرما بەس اي مەن جاتقالى،
حيبستا تۇتقىن بولىپ ءدام تاتقالى.
ۇشىراپ جەتىم-جەسىر قارعىسىنا،
ەرىك كەتىپ قول-اياقتى بايلاتقالى.
بالە بوپ ىزدەپ باسقا تاپقانىمىز،
جازاسىن تارتىپ ءقازىر جاتقانىمىز،
«پالەنشە پالەن» دەگەن اتقا ءماز بوپ،
اياعى نەگە سوقتى ماقتانىمىز.
بيت، بۇرگە، قاندالالار قاندى سورىپ،
قاسىنىپ تۇندە ۇيقى جوق جاندى قورىپ.
بىلمەيمىز ەلدەگىلەر نەعىلىپ ءجۇر،
قازىرگى وسى بوپ تۇر ءبىزدىڭ جورىق.
قارا نان قىجىلداتىپ جۇرەك كەسىپ،
جاتاسىڭ جامباسىڭدى تاقتاي تەسىپ.
وسى ەكەن: «ۇرلىق ءتۇبى - قورلىق» - دەگەن،
ياپىرماي، قۇتىلارمىز ەندى نەشىك؟
المايتىن مىقتى نەمە ەلدىڭ ءسوزىن،
ءتىسىندى قايرا دا جات وزىڭە-وزىڭ.
كىلتتى ەسىك، تاس كەرەگە، تەمىرلى اينەك،
شىعا الماي قۇر جىلتىراپ ەكى كوزىڭ.
نايزالى مىلتىق، قىلىش قولىنا الىپ،
كۇنى-تۇنى كۇزەتشىلەر تۇرعان باعىپ.
بىلىنسە ءبىر كادىگىڭ، ءبىتتى ساۋداڭ،
باتىرىم، قۇتىلارسىڭ بۇدان ناعىپ؟
استىڭا جەل جەتپەستى ءمىنىپ الىپ،
كۇن بۇرىن مال ءورىسىن ءبىلىپ الىپ،
جابىسىپ ات جالىنا اي جارىقتا
كەتەتىن قولدان مىناۋ ءىلىپ الىپ.
جانۋار قىسسا تاقىم سەزۋشى ەدى،
قايشىلاپ قۇلاقتارىن بەزۋشى ەدى.
ارەنگە قىزىل ماي بوپ ەرۋشى ەدى.
ءوزى توق جەتەكتەگى سەمىز شىركىن
كەپتىرىپ اتتىڭ تەرىن تەك تۇرمادىق،
بايلاردان شاما كەلسە كوپتى ۇرلادىق.
سۇيەككە ابدەن ءسىڭىپ العاننان سوڭ،
«كەدەيدىڭ كوكشولاعى» دەپ تۇرمادىق.
جولداستار كوسىلۋشى ەدى الدە قايدان،
دەمەۋشى ەك: «مىناۋ ارعىن، مىناۋ نايمان»
شىقكاندا ەلدەن اۋلاق، تان، بوزارىپ،
اندەتىپ ءوتۋشى ەدىك تەرەڭ سايدان.
دەۋشى ەدىك ۇرلىق مالدى «تۇندە تۋعان»،
جىگىتتى «باتىر» دەۋشى ەك ونى قۋعان.
«قوي» دەگەن اقىل ءسوزدى قۇلاققا ىلمەي،
كوز جاسى ەندى مىناۋ بەتتى جۋعان.
باسىمنان كىنام اسىپ مۇندا ءتۇستىم،
اقىرى نە بولعانىن كوردىم ءىستىڭ.
بوساتىپ ءبىر ات بەرسە جىبەرەتىن،
كوزىمنەن بولىس، بيلەر ءبىر-بىر ۇشتىڭ.
جازا گور توپىراقتى ەلدەن، اللا.
تىلەگىن مىسكىندەردىڭ بەرگەن، اللا.
قۇلىڭا ەكى جازا بەرە كورمە،
كەشە گور، قىلدىم ءتاۋبا، ءتاۋبا، ءتاۋبا.

---