كۇنى كەشە تولعان اي ءجۇزىڭ ەدى،
سيقىرلى قارا ناركەس كوزىڭ ەدى.
ماپ-مايدا مامىق قارداي ءمىنسىز دەنەڭ
بەينە ءبىر باقشاداعى ءۇزىم ەدى.
جەل تيمەي، كىرسىز تۇرعان كەزىڭ ەدى،
جاندىعا جاقسى ءدارۋ ءسوزىڭ ەدى.
باسىپ كەتكەن پايعامبار ىزدەرىندەي،
ءقادىرلى اياق باسقان ءىزىڭ ەدى.
ال بۇگىن ول كورىكتىڭ ءبارى دە جوق،
اقمارال، اياعىڭا ءدال تيگەن وق.
وكىندىڭ، جاستىق، ماستىق ءىسىڭ ءوتتى،
اھ ۇردىڭ، سىرتىڭ - جالىن، ىشىندە - شوق.
تىلىنە قۋ تۇلكىنىڭ تەز الداندىڭ،
ويلاماي تاڭداعانى، تەز قۇپ الدىڭ.
تاپ-تازا ات، كوركەم كورىك - ءبارى كەتىپ،
ومىرىڭشە قۇتىلا الماس وتتا قالدىڭ.
تارالدى جۇرت اۋزىنا جامان اتىڭ،
«بۇزىلعان!» دەيدى ەندى جاقىن، جاتىڭ،
ىزىڭداپ ول دا، بۇل دا سول ءسوزدى ايتار،
جاس تەكپەي ناعىپ سوندا شىدار ءداتىڭ.

---