سىنايىن ءبىر ساقانى،
يىرەيىن قۇرعىرعا،-
ايتتىرعانعا قالقانى
تولدى ما ەكەن ون جىلعا؟
الشى تۇسسەڭ - بولعانىڭ،
تايكە تۇسسەڭ - تاۋەكەل.
بۇگە تۇسسەڭ - قۇرىعانىڭ،
شىگە تۇسسەڭ - ۇرعانىڭ.
تاڭمىن ءوزىم، وي، الدا-اي،
ءوسىپ قاپتى، اپىر-اي،
ءاي، قىز دەگەن كاپىر-اي!
مەن باياعى قالپىمدا.
السام بيىل، كۇركە اۋلاق،
جاتار ەك-اۋ ەكەۋمىز.
ءبىر اياق قاتىق تاستاپ اپ،
قويعا كەتسەم مەن كۇندىز.
قويدى ايداسام ءتۇس اۋا،
ىرعالا باسىپ، ىڭىرانىپ،
قاتىنىم شىقسا قوي ساۋا،
سۋسىنعا قويسا قىمىران عىپ.
كۇركەگە بارسام، جايلانىپ:
«ءاي، قاتىن، بەرى كەل!»- دەسەم،
بىردەڭەگە اينالىپ،
ول كەشىگىپ، كەلمەسە.
قايتا شىعىپ كۇركەدەن،
قاتىنعا بارسام تىستەنىپ.
وتىرعان جەردە جەلكەدەن
تەۋىپ-تەۋىپ قالسام كەپ.
ول كوزىنە جاس الىپ:
«ادىرا قال،- دەسە،- ادىرا قال
ال، اسىقتى بايقالىق،
He دەر ەكەن ءبىزدىڭ بال؟
الشى تۇسسە، الاقاي!
«ءتۇس،- دەگەندە،- ءتۇس، قۇرعىر!»
قىرىققا كەلگەن «بالاقاي»،
تايكە ءتۇستى-اۋ! تاۋەكەل!

---