InfoHub Logo

الاتاۋدىڭ ارعى جاعىنان جاۋ قولى قاپتاپ كەلە جاتادى. جالايىر قاريالارى جان-جاقتاعى ەلگە ات شاپتىرادى. بۇل حاباردى ەسىتىپ قاراتاۋدان بايدىبەك باتىر قول جيناپ اتتانادى. ەكى جاق التىن ەمەل جوتاسىندا توقايلاسادى. اۋەلى جەكپە-جەككە شىعادى. تۇيەدەي قارا اتقا مىنگەن ءبىر شويىن قارا ورتاعا شىعادى. بۇل قالماقتىڭ دودە باتىرى ەكەن. وعان جالايىردىڭ الشىنباي باتىرى قارسى جۇرەدى. ەكەۋى نايزالاسادى. الشىنبايدىڭ قىلىشى قاق ءبولىنىپ، دودەمەن ارپالىسىپ ءجۇرىپ مەرت بوپ كەتەدى. بايدىبەك باتىر:

— ەندى كىم شىعادى؟ — دەپ ايقاي سالادى. نايماننىڭ شەكتىباي باتىرى كوك اتىن ويقاستاتىپ دودەگە جەتىپ بارادى. تاعى ايقاس، تاعى نايزالاس. شەكتىباي دا دۇلەي دودەگە توتەپ بەرە الماي اۋىر جارالانىپ قالادى.

— تاعى كىم بار؟ — دەگەندە، جاۋعا قاراما-قارسى قاپتاپ تۇرعان ساربازدار اراسىنان ەشكىم «مەن شىعامىن» دەي قويمايدى. الدەن ۋاقتا نامىسقا تىرىسىپ، تاي مىنگەن تالدىرماش سارى جىگىت:

— مەن شىعار ەدىم، ءبىراق مىنەتىن جارامدى اتىم جوق، —  دەيدى. بايدىبەك باتىر:

— ءمىن مەنىڭ اتىما، — دەپ استىنداعى اقبوز ايعىرىن ءتۇسىپ بەرەدى دە، ول دودەگە:

— ال، باتىر، ءبىزدىڭ بالامەن شايقاسۋعا قالايسىڭ؟ — دەپ ونى كەكەتەدى. دودە:

مەن بالامەن كۇرەسكە شىعاتىن بالا ەمەسپىن! ءوزىڭ كەل! —  دەپ گۇر ەتە قالادى. بايدىبەك:

— كەلسەڭ كەل، ءوزىم دە سول ءسوزىڭدى كۇتىپ تۇر ەدىم، — دەپ ءوزىنىڭ اقبوز ايعىرىنا ءمىنىپ، وعان قارسى شىعادى. ساربازدارى: «ءيا، قۇداي، ارۋاق قولداي گور!» دەپ تىلەپ، شۋلاسادى. ەكەۋى اۋەلى قىلىشتاسادى. دودەنىڭ قارا كۇشى باسىم بولعانىمەن، ءايلا-تاسىلى شامالى ەكەن. ول بايدىبەكتىڭ
شاپقان ءابجىل قيمىلىنا توتەپ بەرە الماي ابدەن قان سورپاعا تۇسەدى. دودە بار كۇشىن جيناپ الىپ، ەندى نايزاسىن كەزەنەدى. بايدىبەك تە نايزاسىن ىڭعايلايدى. ونىڭ جاستايىنان جىلقى باعىپ جۇرگەندە، قارت جىلقىشىلاردان ۇيرەنگەن داعدىلى ءبىر ءادىسى — قۇرىققا ۇقساتىپ نايزاسىنىڭ ۇشىنا شىلبىردان قىل تۇزاق بايلاپ الاتىن-دى. ول ەندى دودەگە سول ءتاسىلىن قولدانباق. مۇنى دودە دە، جاۋ جاعى دا ەلەي
قويمايدى، ونشا ءمان بەرمەيدى. ەكەۋى ارى-بەرى اتويلاپ شاۋىپ، نايزالاسىپ جۇرەدى. ءبىر ۋاقتا دودە وعان وقتالا بەرگەندە بايدىبەك ونىڭ بۇعىداي موينىنا قىل تۇزاقتى شالىپ الىپ، ات-ماتىمەن سۇيرەي جونەلەدى. دودە قولىنداعى نايزاسىن تاستاي سالىپ، ەكى قولىمەن بۋىنىپ بارا جاتقان موينىن بوساتىپ الماق بوپ جانتالاسادى. بايدىبەك باتىردىڭ تەمىردەي تەگەۋرىندى قولى قويا ما، انە-مىنە دەگەنشە دودەنىڭ اتتان اۋ-
دارىلىپ تۇسكەن ايۋداي دەنەسىن جەرگە سۇيرەتىپ ەكى اينالدىرىپ تاستايدى دا، جايىنا جۇرە بەرەدى. ءسويتىپ، دودە ازاپپەن قىلقىنىپ جان ءتاسىلىم قىلادى: بايدىبەك قولى جاۋدى تۇرە قۋىپ، تاس-تالقان ەتىپ جەڭىپ شىعادى.

---