ەڭبەك - ءولىم جان قاناتىن قياتىن،
ەڭبەك - ءولىم جاندى اشۋدان تىياتىن.
ەڭبەك دەگەن - ەڭبەكتەگەن مىلقاۋ ديۋ،
جانشىپ، جاننىڭ سۇلۋ سىنىن جوياتىن.
ەردى، ەڭبەك، وت جۇرەكتى جەرلەيدى،
جانعا اسپانعا ورلەۋگە ەرىك بەرمەيدى.
ەڭبەك ەزىپ، سوقىر قوڭىزعا اينالىپ،
سورلى ادامزات كوكتە كۇندى كورمەيدى.
ەڭبەك - قارعىس، ادامعا اشۋ اللادان،
ادامزاتقا - «ەڭبەك قىل» دەپ قارعاعان.
ماڭگى بايرام جۇماعىنان ايرىلىپ،
ادام باستا «دۇنيە» دەپ زارلاعان.
وتكەن زامان - مالعۇن ەڭبەك بيلەگەن،
ادامزاتتىڭ وي-قيالىن يلەگەن.
سول ەڭبەكتەن قارىن تويىپ قامپيعان،
«ءتاڭىرىڭ - مەن...»،- دەپ جەرگە، كورگە سۇيرەگەن.
ماڭگى بايرام، كوكتەگى جۇماق ۇمىتىلعان،
«زابۋر»، «ءتاۋرات»، «ءىنجىل»، «قۇران» جىرتىلعان.
يدەال ۇلكەن، ايسا، مۇسا - كەلەمەج،
جالعىز عانا قارىن قالعان قامپيعان...
قۇلدىق سىڭگەن ادامزاتتىڭ بويىنا،
ماڭگى بايرام كەلمەيدى ونىڭ ويىنا.
«جاسا، ەڭبەك!» دەپ جازىپ العان تۋىنا،
دايارلاعان ازاتتىقتىڭ تويىنا.
ەڭبەك وسى وي-قيالدى بايلايتىن،
ەڭبەك وسى قارتقا قول caپ ايدايتىن.
سۇيرەپ ءجۇرىپ لاعناتتىڭ قامىتىن،
زامان قايدا ماڭگى بايرامدى ويلايتىن؟!
ادامزاتتىڭ ءتانى تۇگىل، جانى قۇل،
ادامزاتتىڭ وي-يمانى، ارى قۇل.
ازعان ادام قولىن ۇرماق قۇلدىققا،
ادامزاتتىڭ ءبارى - ەڭبەكشىل، ءبارى قۇل.
كەلەر مە كۇن ەڭبەك مالعۇن ولەتىن،
يت قارىندى قورىلداتىپ كومەتىن،
قيالدىڭ اق قاناتىنا قونىپ اپ،
ماڭگى بايرام دۇنيەسىنە كىرەتىن؟
كەلسە سول كۇن، مەن كۇن بولىپ كۇلەر ەم،
كەلسە سول كۇن، جۇيرىك جەلدەي جۇرەر ەم...
كەلسە سول كۇن، و، داريعا، جۇرتىما
سۋداي سۇلۋ جىرلار جىرلاپ بەرەر ەم.

1 «ءتاۋراتتى» مۇسا پايعامبار، «زابۋردى» ءداۋىت پايعامبار، «ءىنجىلدى» يسا پايعامبار، «قۇراندى» مۇحاممەد پايعامبار جازعان (م. جۇمابايەۆ ەسكەرتپەسى).

---