كىردى عوي تۇستەن كەيىن تەنتەك اقىلى،
سەرتىمنىڭ بۇل ومىرلىك ەڭ اقىرى:
«ادام — قۇل ءوزىن جەڭىپ ۇستاماعان»
دەگەن ءبىر سوكراتتىڭ بار ناقىلى.

تۇرمىستى ءۇمىتىم كوپ جەڭەم دەگەن،
جىگەرمەن جەڭۋىمە سەنەم دەگەن.
ىرقىما مەنىڭ جۇرەر قاي دۇنيە،
كونبەسە ءوز ىرقىما ءوزىم دەنەم؟

ارينە، شىدار-اقپىن ولۋگە مەن،
باسپاسىن جامان جولعا كونۋگە مەن.
اقتارمىن وقىپ-جەتىپ ادام اتىن،
باسقاعا جوق ىقىلاس بولۋگە مەن.

مەندە جوق قاجۋ دەگەن، اشۋ دەگەن،
تارىعىپ بولىمسىزعا جاسۋ دەگەن.
ىسىنە قۇرت قۇمىرسقا ءىلتيپاتسىز
ويىمدا تەك سول بەلدەن اسۋ دەگەن.

شىندىقتىڭ اۋلىن ىزدەپ ءتۇستىم جولگا،
رازىمىن نە كورسەم دە وسى جولدا.
شارشارمىن، اداسارمىن، شالدىعارمىن،
ءبىراق، ءبىر تابارمىن دەپ كوڭىلىم سوندا.

دوستارىم، وعان شەيىن اسىقپاڭدار،
الدىندا ءالى اتاتىن جارىق تاڭ بار،
تەز ۋاقىت جەردىڭ ءجۇزى ءبىر تۇرگە ەنەر،
تۇبىندە، زامانداستار، وسىمدى اڭعار.

---