جاس جۇرەك، قايدا سەنىڭ ىستىك قانىڭ؛
تاپ مۇنداي مۇزداۋىڭنىڭ ايتشى ءمانىن؟
ءتاتتى ءۇمىتتىڭ قيالى ساۋلە بەرىپ،
ۇيىقتاتپايتىن تولقىننىڭ جويدىڭ ءبارىن.
قىزعان تەمىر جاتقانداي كوكىرەكتە،
سىيمايتىن مەزگىل قايدا قانعا، جانىم؟
نانعىشتىق، قۇلاي سەنگىش، ءتاتتى ۇمىتتەن
بۇل كۇندە، ايتشى، نەگە بەت بۇرعانىڭ؟..
جيىركەنىپ، كورگىڭ كەلمەي ءوزىڭدى-وزىڭ،
قامىعىپ نەگە وسىنشا قۇرىدى ءالىڭ؟

الدە سەنىڭ كەڭ جايلاۋ جازىڭ جوق پا؟
شالقار كول، قيقۋ سالعان قازىڭ جوق پا؟
جەل جەتپەس، قولدا قىران، التىن دابىل،
قۇس-اڭدى قۇتقارمايتىن تازىڭ جوق پا؟

الدە الدىندا جۇرمەي مە سىلاڭ قاعىپ،
دالانىڭ ەركەلەرى ۇكى تاعىپ.
تابيعات وكسىمەي مە ادەمى ۇنمەن،
بوزتورعايمەن قوسىلسا انگە سالىپ.

سەن سوندا ۇقپايمىسىڭ ونىڭ ءسوزىن،
كومىر دەپ ويلايسىڭ با قارا كوزىن؟
ماعىنالى سول قارا كوز ءبىر جالت ەتسە،
جىندانباۋعا ەتەرسىڭ قالاي ءتوزىم.

جاس جۇرەك ايتتى سوندا: سوزىمە نان،
سول سەبەپتەن ىشىمدە جىلى ەمەس قان؛
شىندىق، دوستىق تاپپادىم، ساندال قاعىپ
ءومىر بويى الداندىم تاپقانىمنان.

بۇگىنگە اداسۋدان كوز اشپادىم،
نە نارسەنى كوزدەسەم، تاپ باسپادىم؛
دۇنيەدەن باسقا راقات تىلەمەيمىن،
كەش، ارىم، مەن بىلمەستىڭ اداسقانىن.

---