InfoHub Logo

بالا كوتەرگەن انامەن بۋراباي كولىنىڭ شىعىس جاق جاعاسىندا ەكىنشى رەت ۇشىراسىپ تۇرمىز. وتكەن جولى دا وسى ارادا، ءوز ءۇيىنىڭ جانىندا، بوبەكتى الديلەپ، باياۋ عانا ىڭىلداپ وتىر ەدى، بۇگىن دە سول ورنىندا. ءبىراق، بۇل جولى ءۇنسىز وتىر. تەك وقجەتپەسكە تەلمىرە قاراپ قالىپتى.

كول جاعالاپ، دەم الىپ جۇرگەن بىزدەر انانىڭ جانىنا كەلىپ، ءسوز قوزعاي باستادىق.

انا بىزبەن سولعىن عانا امانداستى. سۇراعىمىزعا كەلتە جاۋاپ قايىرىپ، شەشىلىپ سويلەي قويمادى. كوكىرەك كەرىپ، اۋىر كۇرسىندى دە:

— مەن ءبىر شەرلى جانمىن، شىراقتارىم! اڭگىمە سۇراپ نە قىلاسىڭدار! — دەدى مۇڭدى پىشىنمەن.

— ول نەندەي قايعى، اناجان؟

— جوق، جوق، شىراقتارىم، سۇراماڭدار ونى. بالاسى كورگەن اۋىر ازاپتى ايت دەپ اناسىنا قولقا سالماس بولار. ايتا المايدى سۇمدىقتى انا.

اناعا ءوتىنىش زورايدى. قاۋمالاعان بىزگە قاراپ كوزىنە جاس الدى ول.

— جاس ەدى-اۋ، ول دا سەندەردەي!..

انا ءۇي جاعىنا مويىن بۇردى دا:

— نازىمجان، قۇربىلارىڭ كەلىپ وتىر. سىرتقا، سالقىنعا كورپە جايشى! — دەپ داۋىستادى.

ۇيدەن تالدىرماشتاۋ كەلگەن اققۇبا كەلىنشەك كىلەم، كورپە الىپ شىعىپ توسەدى.

— قۇربىلارىڭا اس ازىرلە، شىراعىم.

كوكشەنىڭ يۋل ايىنداعى اسەم كەشىندە وقجەتپەسكە ماڭدايىمىزدى بەرىپ، جۇپار سامالدى كەۋدەگە تولتىرا جۇتا وتىرىپ، انا اڭگىمەسىن تىڭداۋعا كىرىستىك.

ول ۇيگە كىرىپ شىقتى دا:

جان بالامنىڭ جايىن، انانىڭ قايعىسىن بىلگىلەرىڭ كەلسە، ءما، مىناۋ ايتادى، ءوز قولىمەن جازىلعان،— دەپ بىزگە ءبىر داپتەر ۇسىندى.

مىنە، مەنىڭ قولىمدا توزىعى جەتكەن ەسكى داپتەر. جيەكتەرى جىرىم-جىرىم. قارا قارىنداشپەن جازىلعان جازۋلاردىڭ كەيبىر جەرلەرى ءوشىپ، كومەسكىلەنىپ قالعان. ءبىراق ءون نۇسقاسى تۇگەل نەلەر قولدى كورىپ، نەلەر قولدان وتكەن جۇدەۋ داپتەردەن سىر تىڭدادىق.

---