InfoHub Logo

قوجانىڭ ءۇيى اۋىلدىڭ شەتىندە، ار جاعى يەن دالا بولسا كەرەك. ءبىر كۇنى قوجا تاڭەرتەڭنەن بۇكشەڭدەپ، بىردەڭە ىزدەگەن قۇساپ جۇرەدى. مۇنى كورگەن ءبىر كورشىسى قاسىنا كەلىپ:

— قوجا، نە ىزدەپ ءجۇرسىڭ؟ — دەپ سۇرايدى.

— نە ىزدەۋشى ەدىم، — دەيدى قوجا، — بيىل مەنى ءبىر قىرسىق اينالدىرىپ ءجۇر. ءساتى ءتۇسىپ تۇرعان شارۋامنىڭ ءوزى سابىنداي بۇزىلا كەتەدى. «سۇمىراي كەلسە، سۋ قۇريدى» دەگەندەي-اق، قۇداي بىلەدى، مەن سۋ الا بارسام، تەڭىز سۋى دا تارتىلىپ قالار. مۇڭىمدى كىمگە شاعارىمدى دا بىلمەيمىن.

— دەگەنمەن، شىنىڭدى ايتشى، نە بولدى، بالكىم مەنىڭ جاردەمىم تيەر، — دەپ كورشى قازىمىرلاپ قويماپتى.

— اللادان جاسىرماعاندى ادامنان جاسىرىپ قايتەمىن، ايتايىن، — دەيدى قوجا. — قولىما ءبىراز تيىن-تەبەن جينالعان سوڭ، وسىندا اكەلىپ كومىپ ەدىم. ەندى سول اقشامدى تابا الماي، ساندالىپ ءجۇرمىن.

— اقشاڭدى كومگەن جەرگە ءبىر بەلگى قويماپ پا ەدىڭ؟ — دەيدى كورشى، وزەۋرەۋىنەن تانباي.

— قويعاندا قانداي!

— قانداي بەلگى ەدى؟ سوندا قوجا:

— مەن اقشامدى اكەپ، وسىندا كومىپ جاتقاندا، توبەمدە شونىمدەي بۇلت تۇرعان-دى جانە كولەڭكەسى سول اراعا ءتۇسىپ تۇرعان بولاتىن. مەن اقشامدى تاپ سول كولەڭكەنىڭ استىنا كومگەمىن. ال، بۇگىن قۇدايدىڭ قۇدىرەتىنە نە شارا بار، بۇلت تا، كولەڭكە دە جوق، سولارمەن بىرگە جەل ۇشىرىپ اكەتكەندەي، اقشام دا جوق، — دەپتى.

---