سۇم كوڭىلگە رازى ەمەن مەن،
تەز جاناد دا، تەز سونەد.
ءبىر تىلەگىن ىستەسەڭ سەن،
وعان باسقا وي كەلەد.
جاس بالادان ارتىق جەڭسىك
مۇنداي نارسە كورمەدىم.
تۇراعى جوق شايتان سەكەك،
ءتىپتى-اق سىرىن بىلمەدىم.
ءبىر جار ىزدەپ، بولسا اۋرە،
تاپتىم، باردىم قاسىنا.
«اش قۇشاعىڭ،- دەدىم،- ساۋلە!»
شومىلىپ كوز جاسىما.
جانعان جۇرەك، جاستى كورىپ،
كوڭىلى سەنگىش پەريزات:
«اقىرىن،- دەدى قولىن بەرىپ،-
جانبا، ساۋلەم، كورمە جات!»
جانىپ-كۇيىپ سۇيسە تاڭدا،
كەشكە سونگەن ول وتسىز.
بۇگىن مۇندا، ەرتەڭ اندا،
تىم-اق نارسە ۇياتسىز.

---