بۇرقىراپ قارا داۋىل سوعىپ تۇرعان،
كوكوراي ءتۇسى قاشىپ سولىپ تۇرعان.
شىداماي قاتتى ىزعارلى جەل وتىنە،
ءبۇرىسىپ اعاش، شوپتەر توڭىپ تۇرعان.
كورىك جوق ويدا-قىردا شىعىپ جۇرسەڭ،
ەستىلمەس قۇس، قۇرت داۋسى قۇلاق تۇرسەڭ.
قاقتانعان، جامىلا ءتۇسىپ، وت مازداتىپ،
كورەسىڭ كەمپىر-شالدى ۇيگە كىرسەڭ.
ماساتىداي قۇلپىرعان جەردىڭ ءجۇزى،
اياق باسساڭ - تابانعا وتەر سىزى.
كەمپىر بولعان بەت-اۋزى قاتپارلانىپ،-
بۇراڭداعان كەشەگى سۇلۋ قىزى.
قىسقاسى، جەر جۇزىندە كورىك بىتكەن،
قاراعان دا، سۇلۋ قىز قايتا كەتكەن.
جىلامسىراپ، مۇڭايىپ جاندى-جانسىز،
قاتتى ايازدى، قايىرىمسىز قىستى كۇتكەن.
وسى ۋاقىت شاھارعا تۇرساڭ قاراپ،
ءتۇرلى جۇرت ءتۇرلى ىستە جۇرگەن تاراپ،
كوشە بويلاپ، وقۋعا شاپشاڭ باسىپ،
شاتتىقپەن جاس بالالار بوقشا ارقالاپ.
قىس، كۇز بولماس ولارعا كوڭىلسىز شاق،
وقۋ ءبىلىپ، ايىرار قارا مەن اق.
ونەرلەنگەن دۇنيەگە ۇستا بولعان،
قولدارىندا ولاردىڭ ءتاج بەنەن تاق.
قاراساڭ سوندا قازاق اراسىنا،
ويناعان جالاڭ اياق بالاسىنا،
كەتەدى ءىش ەلجىرەپ، جانىپ-كۇيىپ،
كوڭىلدىڭ تۇز سەپكەندەي جاراسىنا.
جاس ەمىر ناداندىقتا وتكەن بوسقا،
وقىماي، ونەر قۋماي جازى-قىستا.
بىلىمنەن ات-تونىمەن قاشقان قازاق
سايلاۋعا تالاسۋعا قانداي ۇستا.
بالاسىن وقىتۋمەن جوق جۇمىسى،
ەل بۇزۋ، مالىن شاشۋ - بارلىق ءىسى.
ويلاعان ءبىر كۇن بۇرىن تاڭداعى ءىستى،
ياپىرىم-اۋ، ايتساڭدارشى، بار ما كىسى؟
باسقا جۇرت بالالارى وقۋ قۋعان،
بىلىممەن ءوز جۇرتىنىڭ بەتىن جۋعان.
ىشىپ-جەپ، بوسقا جۇرسە حايۋان مالداي،
ادامزات جەر جۇزىنە نە ءۇشىن تۋعان؟!
قور بولدىق، ونەر قۋماي، قايران ەلىم!
كۇش كەتىپ، تالاي جاننان كوردىك كەرىم.
سۇلىق بوپ، جان شىققالى تۇر تاياۋلاپ،
ماڭدايدان شىپ-شىپ شىعىپ ەلىم تەرىڭ.

---